Η κυβέρνηση, εδώ και 44 μέρες που διαρκούν οι ΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί, έχει ορθώσει το... δάχτυλό της και προσπαθεί να κρυφτεί από πίσω του. "Τι άλλο μπορούσαμε να κάνουμε;", "πρέπει να ισορροπήσουμε", "εμείς δε θέλαμε βομβαρδισμούς, αλλά...", είναι μερικά από τα στερεότυπα με τα οποία απαντούν οι κυβερνητικοί ιθύνοντες, όταν επισημαίνονται οι τεράστιες και βαριές ευθύνες που φέρουν για την ιμπεριαλιστική θηριωδία. Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό και τους υφισταμένους του, η υπογραφή υπέρ των βομβαρδισμών, η υπογραφή κάτω από το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, η υπογραφή υπέρ του εμπάργκο κατά της Γιουγκοσλαβίας, η μετατροπή της Β. Ελλάδας σε προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ, η αποστολή του "Θεμιστοκλής" στην εμπόλεμη ζώνη, οι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου μετά τις σφαγές των αμάχων, ότι "η δράση του ΝΑΤΟ είναι νόμιμη" στη Γιουγκοσλαβία, όλα αυτά - λέει η κυβέρνηση -, τα πράττει γιατί "δεν μπορεί να κάνει αλλιώς"... Ισχυρίζεται ότι έχει μπει μέχρι το λαιμό σε αυτό το βρώμικο πόλεμο γιατί έτσι υπηρετείται το "εθνικό συμφέρον"! Προφασίζεται και κινδυνολογεί πως αν δεν ενεργούσε ως πειθήνιος συνεργός του Κλίντον και των Ευρωπαίων "εταίρων", τότε η Ελλάδα θα "απομονωνόταν" και θα βρισκόταν ενώπιον "εθνικών κινδύνων"...

Η αλήθεια είναι ότι στην περίπτωση της κυβέρνησης δεν ισχύει ούτε καν εκείνο το "τραβάτε με κι ας κλαίω". Πρέπει εξ αρχής να τονιστεί πως τα όσα πράττει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν είναι προϊόν εξαναγκασμού. Η στάση της είναι αυτή που είναι, όχι γιατί η κυβέρνηση υποχρεώνεται από το ΝΑΤΟ να ενεργεί όπως ενεργεί, αλλά για έναν πολύ απλούστατο λόγο: Η κυβέρνηση συμφωνεί με το ΝΑΤΟ, συμφωνεί με τις ΗΠΑ, συμφωνεί με την ΕΕ, συμφωνεί, δηλαδή, με τους ιμπεριαλιστές δολοφόνους. Γι' αυτό συμπράττει και συμμετέχει στο έγκλημα. Η ελληνική κυβέρνηση, ως εκπρόσωπος της εγχώριας πλουτοκρατίας, είναι εκπρόσωπος εκείνων των ταξικών συμφερόντων, που θέλουν το μακελειό στη Γιουγκοσλαβία. Η κυβέρνηση εκπροσωπεί εκείνα τα συμφέροντα, που θέλουν να κερδίσουν από ένα νέο πλιάτσικο στα Βαλκάνια. Εκπροσωπεί τα συμφέροντα μιας ολιγαρχίας, που διεκδικεί ρόλο "μικροϊμπεριαλιστή" στην περιοχή. Εκπροσωπεί, παράλληλα, εκείνες τις ταξικές δυνάμεις, που στηρίζουν την εξουσία τους στο εσωτερικό της χώρας και στο γεγονός ότι έχουν και θέλουν να έχουν στο πλευρό τους τούς "συμμάχους". Με δυο λόγια, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πράγματι δεν μπορεί να πράξει αλλιώς, γιατί, αν έπραττε αλλιώς, δε θα ήταν κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Αν έπραττε αλλιώς, θα ήταν αναντίστοιχη με την πολιτική της. Η πολιτική της κυβέρνησης είναι που υπαγορεύει τη ΝΑΤΟφροσύνη της και κανένας άλλος εξαναγκασμός.

"Και δεν υφίστανται κίνδυνοι για τη χώρα αν το ΠΑΣΟΚ απειθαρχήσει στις ΝΑΤΟικές υποχρεώσεις του;", κινδυνολογούν οι κυβερνώντες, επιδιώκοντας καθημερινά να δώσουν υπόσταση σε αβάσιμα ψευτοδιλήμματα του τύπου "με την αξιοπρέπεια ή με το ραγιαδισμό;". Η απάντηση έχει δοθεί πολλές φορές. Και με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας το '67, και με τον "Αττίλα" το '74, και με τα Ιμια το '96. Η Αλέκα Παπαρήγα ήταν σαφής τη Δευτέρα στη Βουλή: Η αντίσταση στο ΝΑΤΟ έχει δυσκολίες, που όμως είναι λιγότερες από τους κινδύνους που γεννά για το λαό και τη χώρα η σύμπραξη με το ΝΑΤΟ, τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.