Εκτός πραγματικότητας ήταν η κυριακάτικη ομιλία του πρωθυπουργού στην Πάτρα, όπως εκτός της τοπικής πραγματικότητας ήταν και το μεταφερόμενο πλήθος που χρησιμοποιήθηκε σαν φόντο χάριν της τηλεοπτικής σκηνοθεσίας. Ο Κ. Σημίτης, συνοδευόμενος από πλήθος υπουργών και κομματικών στελεχών, μίλησε στην πλατεία Γεωργίου της Πάτρας, η οποία έσφυζε από τις κόρνες, τα βεγγαλικά και τις πλαστικές σημαίες των επιβατών των κομματικών πούλμαν, αλλά ήταν παντελώς έρημη από τους Πατρινούς. Είναι χαρακτηριστικό πως στις 7.30 που ήταν προγραμματισμένη η έναρξη της ομιλίας ο κόσμος δεν ξεπερνούσε τους 1.500. Ετσι, η ομιλία ξεκίνησε στις 8.45. Στο διάστημα αυτό από τις εισόδους της πόλης όπου παρκάρισαν τα πούλμαν άρχισαν να προσέρχονται τα πλήθη των "Πατρινών", οι περισσότεροι των οποίων δε γνώριζαν ούτε πώς να κυκλοφορήσουν χωρίς τους συνοδούς τους. Ανάμεσα σ' αυτούς ήταν και πολλοί "οπαδοί" που μιλούσαν... αλβανικά και που αν είχαν δικαίωμα ψήφου ίσως ανέδειχναν "ενισχυμένο" το ΠΑΣΟΚ.

Οταν ο Τ. Μπιρσίμ έκρινε ικανοποιητικό τον "όγκο" του πλήθους, δόθηκε το σήμα στον πρωθυπουργό να ανεβεί στη σκηνή. Ο Κ. Σημίτης αναγνώρισε τις "θυσίες" όλων αυτών που έκαναν το μακρύ ταξίδι μέχρι την Πάτρα, χαιρετίζοντας στην ομιλία του το "λαό της Πάτρας" αλλά και τους "φίλους της Πάτρας". Εν μέσω βεγγαλικών και κορναρισμάτων από ένα πλήθος που δεν τον πρόσεχε, ο Κ. Σημίτης αναλώθηκε σε μια προσπάθεια να αποδείξει πως η δική του συγκέντρωση είναι μεγαλύτερη από εκείνη της ΝΔ. Αναφέρθηκε στον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, αναγορεύοντας την κυβέρνησή του σαν τη μόνη δύναμη σταθερότητας στα Βαλκάνια, επειδή έκανε την Ελλάδα "σεβαστή σε φίλους και αντιπάλους". Αναφερόμενος στην "αντιπολίτευση" και ζωγραφίζοντας το ΚΚΕ έδωσε ρεσιτάλ υποτέλειας και οσφυοκαμψίας, ισχυριζόμενος πως "η αντιπολίτευση μας λέει να καταγγείλουμε τη συμμαχία. Να τα σπάσουμε με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Δε μας λέει όμως: Να πάμε πού και με ποιους;". Πρόσθεσε πως "δεν είναι εποχή για κούφια λόγια, δεν είναι εποχή για εξυπνακισμούς" βρίζοντας έτσι την πλειοψηφία του λαού που παλεύει ενάντια στον πόλεμο. Απέναντι στην πάλη κατά των υπερατλαντικών "προστατών" ο Κ. Σημίτης αντέτεινε την "ευθύνη" και τη "σωφροσύνη" της εθελοδουλίας που ακολουθεί η κυβέρνησή του. Αναφερόμενος στο σλόγκαν "πρώτα η Ελλάδα" ο πρωθυπουργός έκανε μια ανούσια αριθμητική αναφορά στα "επιτεύγματα" του ΠΑΣΟΚ, τα οποία αντιπαρέβαλε με τους "άθλους" της ΝΔ για να καταλήξει με μπακαλίστικη λογική πως "οι αριθμοί λένε την αλήθεια και αυτούς φοβάται η ΝΔ". Ανερυθρίαστα, ίσως με τη σιγουριά ότι δεν απευθυνόταν σε Πατρινούς, ο Κ. Σημίτης έφθασε στο σημείο να ισχυριστεί πως η Πάτρα της ανεργίας θα προοδεύσει λόγω των μεγάλων έργων, που συνεχώς εξαγγέλλονται, αλλά δεν υλοποιούνται. Εταξε χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, προσθέτοντας εκτός κειμένου χωρίς ντροπή πως "δίνουμε συγκεκριμένο περιεχόμενο στην ανθρωπιά. Αυτό λένε οι αριθμοί. Οι αριθμοί πονούν, γι' αυτό τους κρύβει ο κ. Καραμανλής". Κατά τα άλλα ο πρωθυπουργός προεξόφλησε πως το ΠΑΣΟΚ θα βγει "ενισχυμένο στις ευρωεκλογές" και χαιρέτισε τα "πλήθη", τα οποία λόγω του προχωρημένου της ώρας έσπευσαν να πάρουν τον δρόμο προς τα πούλμαν για την επιστροφή.