Ξεκαθαρίζοντας στην αρχή της ομιλίας της η Αλ. Παπαρήγα γιατί το ΚΚΕ είναι ριζικά αντίθετο με την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και βεβαίως με την πολιτική της, τόνισε:

"Ποιος είναι αντίθετος με τη συνεργασία γενικά; Οχι μόνο τώρα, αλλά και στον 18ο αιώνα υπήρχαν μορφές συνεργασίας. Δεν ανακαλύφθηκαν στον 20ό αιώνα και μετά τη δεκαετία του 1980, ούτε μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Μάλιστα πολλές μορφές συνεργασίας που προωθούνται σήμερα, πατάνε στην πείρα, ακόμα από τον 18ο και 19ο αιώνα. Δεν είναι όλα ριζικά καινούρια. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, υπόκεινται οπωσδήποτε στο νόμο της εξέλιξης.

Γιατί είμαστε αντίθετοι με την Ευρωπαϊκή Ενωση; Είμαστε αντίθετοι, γιατί πρόκειται για ένα συνεταιρισμό, ένα συνασπισμό, μία συνεργασία των ισχυρών καπιταλιστικών χωρών της Ευρώπης, με τους δορυφόρους τους, που τους έχουν ανάγκη για διάφορους λόγους και αυτή η συγκεκριμένη συνεργασία έχει σκοπό, λόγο ύπαρξης και στόχο. Δεν υπόκειται ούτε σε μετασχηματισμούς ο σκοπός της, ούτε σε αλλαγές και ούτε είναι σε μεταβατική περίοδο η ΕΕ.

Κατ' αρχήν έχει πάνω από 50 χρόνια ζωής. Βεβαίως εξελίσσεται και κάθε οργανισμός, όποιος και αν είναι αυτός, όποιο χαρακτήρα και αν έχει, δεν μπορεί να μείνει ο ίδιος. Αλλά εδώ πρόκειται για ένα συγκεκριμένο συνεταιρισμό. Βεβαίως, οι λαοί οφείλουν μέσα στα πλαίσια αυτού του συνεταιρισμού, αφού δεν μπορούν να τον διαλύσουν, να παλεύουν. Δεν πρέπει να κάτσουν με σταυρωμένα χέρια. Αλλά αυτός είναι ένας συγκεκριμένος συνεταιρισμός.

Δεν καταλαβαίνω πως, ενώ στην Ελλάδα είμαστε αντίθετοι - έτσι λέμε και δεν το κρύβουμε - με ό,τι έχει σχέση με το μεγάλο κεφάλαιο, το μονοπωλιακό κεφάλαιο και αν θέλετε έχουμε και σκοπό τη ριζική κατάργησή του, όταν δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, θα πρέπει να αποδεχόμαστε την Ευρωπαϊκή Ενωση γιατί είναι, λέει, ευρωπαϊκή συνεργασία. Είναι απλώς ένας συνεταιρισμός σε ένα ευρωπαϊκό επίπεδο. Από πού βγαίνει ότι όποιος είναι ριζικά αντίθετος με την ΕΕ, αγνοεί την Ευρώπη ή δε θέλει άλλες μορφές συνεργασίας στο πλαίσιο της Ευρώπης;

Το λέω αυτό, γιατί δε μας απασχολεί τι λέτε για το ΚΚΕ, γιατί εμείς έχουμε την ευκαιρία να εξηγήσουμε στο λαό τι λέμε. Δεν είναι εκεί το ζήτημα. Αυτό που μας απασχολεί περισσότερο και μας προβληματίζει είναι ότι, με αφορμή τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, αλλά και την οξύτατη κριτική που δέχεται δικαιολογημένα η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, γίνεται μία προσπάθεια από την κυβέρνηση κυρίως - αλλά εδώ σιγοντάρουν και ορισμένα άλλα κόμματα, αλλά και άλλοι παράγοντες και διαμορφωτές της κοινής γνώμης - και προσπαθούν να περάσουν την άποψη ότι δεν έχεις το δικαίωμα να σκέφτεσαι πως αύριο μπορεί να υπάρξει κάποια άλλη εξέλιξη στην Ελλάδα και γιατί όχι σε ολόκληρη την Ευρώπη ή σε ολόκληρο τον κόσμο. Πρέπει να κλείσεις την πόρτα, να βάλεις μία σιδερένια πόρτα μπροστά σου και να λες ότι εγώ είμαι υποχρεωμένος να αποδεχτώ το σήμερα όπως είναι και δεν έχω δικαίωμα να σκεφθώ κάτι διαφορετικό για το αύριο.

Ευτυχώς που όλες οι προοδευτικές δυνάμεις των περασμένων αιώνων δεν έβαζαν πόρτες μπροστά τους. Ομως εμείς λέμε στον ελληνικό λαό ότι πρέπει να παλέψει και να παρεμποδίσει την πολιτική της ΕΕ, όχι να παρέμβει γενικά για να αμβλύνει κάποιες συνέπειες, αλλά να την παρεμποδίσει. Παραδείγματος χάρη να παρεμποδίσουμε να πουληθούν αεροδρόμια. Φυσικά για να την παρεμποδίσεις, πρέπει, πριν από όλα, να αντιπαρατεθείς στην κυβέρνηση. Μάλιστα σε συνεργασία με ευρωπαϊκά κινήματα να παρεμποδίσεις να προχωρούν επιλογές της ΕΕ. Εμείς θέλουμε να δυσκολέψουμε την ΕΕ, γιατί όσα "επιτεύγματα" έχει αυτά είναι θηλιά στο λαιμό των εργαζομένων.Μην παραβλέπουμε ότι παρεμβάλλονται και νέα εμπόδια τα οποία σε παρεμποδίζουν να βγεις σε κάποιο διάδρομο πιο πλατύ και να ανοίξεις και κάποια πόρτα. Να δοκιμάσεις και κάποια άλλη λύση. Και μας απασχολεί αυτό το πνεύμα της μοιρολατρίας και του ραγιαδισμού, ότι δηλαδή οι λαοί είναι ανίσχυροι. Γι' αυτό αναρωτήθηκα στην αρχή ποιο είναι πιο τραγικό και επικίνδυνο που κάνει η κυβέρνηση; Που συμμετέχει στον πόλεμο ή που αρνείται ότι συμμετέχει και λέει ότι αυτό είναι ειρήνη;".

"Η υπόθεση του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας", συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, "είναι δείκτης αυτού που λέμε "νέα τάξη πραγμάτων" κλπ. Δεν είναι, δυστυχώς, τοπικό γεγονός.

Είπε ο πρωθυπουργός ότι υποφέρει η ανθρωπότητα σήμερα από τους πολέμους, γιατί υπάρχει η ηγεμονία των ΗΠΑ, γιατί έχουμε μονοπωλισμό. Δε φαντάζομαι ότι το πιστεύει απόλυτα αυτό ο πρωθυπουργός, γιατί τότε πρέπει να μας απαντήσει πώς είναι δυνατόν μία ΕΕ, η οποία αποτελείται από ισχυρότατα κράτη σε παγκόσμιο επίπεδο, να μη βάζει εμπόδιο. Μην ξεχνάμε ότι η Γερμανία, η Μ. Βρετανία, η Γαλλία, η Ιταλία είναι μέσα στον κύκλο των επτά. Γιατί τη Ρωσία, για πολύ ειδικούς λόγους, την έχουν προσθέσει ως τσόντα.

Βεβαίως εμείς δεν αρνούμαστε ότι οι ΗΠΑ έχουν ηγετική θέση σήμερα παγκόσμια σε πολλούς τομείς ή μπορεί να έχουν εξασφαλίσει αυτήν την ηγετική θέση, ενδεχομένως, για την επόμενη δεκαετία, αν και υπάρχουν αρκετοί που το αμφισβητούν. Αλλά γιατί δε μας εξηγούν για ποιο λόγο οι άλλες, οι καλές δυνάμεις, δε βάζουν εμπόδιο; Τι φοβούνται; Πού είναι το πρόβλημα; Αυτό δεν μπορούμε να το δεχτούμε ούτε σαν σχήμα λογικής, πολύ περισσότερο ούτε και πολιτικά.

Υπάρχει η απάντηση να πάμε σε έναν κόσμο συμμετρικό και πολυκεντρικό. Βεβαίως, θα είμαστε οι τελευταίοι που θα πούμε ότι μας αρέσει αυτή η παγκόσμια ισοπέδωση και η ομοιομορφία αυτή, η παγκοσμιοποίηση δηλαδή, αυτή η επικράτηση παγκόσμια του καπιταλισμού στη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών. Θα ήμασταν έξω από τις θέσεις μας και τις απόψεις μας να είμαστε υπέρ μιας τέτοιας ομοιομορφίας. Αλλά αυτό είναι το ζήτημα; Δηλαδή αν η Ευρωπαϊκή Ενωση π. χ. καταφέρει στον ανταγωνισμό της με τις ΗΠΑ να έχει μία μεγαλύτερη δύναμη, αυτό σημαίνει ότι κατοχυρώνεται η ειρήνη, η ασφάλεια, η ευημερία των λαών και η ευτυχία;

Γι' αυτό ξεκαθαρίζω, για άλλη μία φορά, εμείς όχι μόνο συμφωνούμε να υπάρχουν πολλά κέντρα, αλλά αυτά τα κέντρα πρέπει να είναι αντίπαλα των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων ή πρέπει να κινούνται σε αυτήν την κατεύθυνση.

Αλλά εμείς πάμε και παραπέρα. Αυτά τα διάφορα κέντρα τα οποία θα στηθούν και τα οποία για μας δεν έχουν καμία σχέση, θα μπορούν να εμφανιστούν όταν διαλυθεί η ΕΕ ή το ΝΑΤΟ ή όταν είμαστε σε πορεία που έχουν αδυνατίσει σημαντικά. Εάν υπάρξουν αυτά τα κέντρα θα μπορούν να γίνουν παράγοντες ειρήνης και μπορούν να λειτουργούν υπέρ των λαών και όχι υπέρ της πλουτοκρατίας εάν αυτά τα κέντρα στηρίζονται πράγματι στην εθνική ανεξαρτησία της κάθε χώρας και του κάθε λαού και στο δικαίωμα του κάθε λαού να αποφασίζει τουλάχιστον στα του οίκου του. Βεβαίως αυτό δε σημαίνει ότι τα του οίκου μου με φέρνουν σε αντίθεση με τα συμφέροντα γειτονικών ή άλλων λαών.

Εμείς δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι θα υπάρξει κέντρο - πολύ περισσότερο δεν μπορεί να είναι αυτή η ΕΕ - που θα είναι ο αντίποδας υπέρ της ειρήνης και της ευημερίας των λαών και των δικαιωμάτων του λαού και που, ταυτόχρονα, αυτό το κέντρο θα βασίζεται σε σχέσεις ανισοτιμίας, εξάρτησης και πάνω από όλα σε σχέσεις που οξύνουν την ταξική εκμετάλλευση και την εθνική καταπίεση. Αυτά τα κέντρα και στην εξωτερική τους πολιτική δεν μπορεί να είναι δίκαια όταν στο εσωτερικό τους βασίζονται πάνω στην αδικία.Να, γιατί υιοθετούμε πολιτική ριζικής εναντίωσης στην ΕΕ και σε καμία περίπτωση όταν λέμε ΕΕ δεν εννοούμε Ευρώπη. Αλλο Ευρώπη και άλλο Ευρωπαϊκή Ενωση".