"Το κράτος οφείλει να παρέμβει οργανωτικά και συντονιστικά στη σύλληψη και υλοποίηση των προγραμμάτων κοινωνικής μέριμνας. Δεν είναι όμως δυνατό, αλλά και εφικτό να φέρει την αποκλειστική ευθύνη. Μια τέτοια αντίληψη οφείλει να αποδεχτεί κατ' αρχήν τη μετάβαση από το "κράτος πρόνοιας" σε μια "κοινοτική συνευθύνη πρόνοιας". Η κρατική πολιτική οφείλει να παραχωρήσει τη θέση της όπου και όταν αυτό είναι δυνατό, σε μορφές "κοινοτικής δράσης". Με ενθάρρυνση της ατομικής πρωτοβουλίας, κυρίως όμως με την ενεργό συμμετοχή των μελών των τοπικών κοινωνιών στη διαμόρφωση του προσωπικού τους χώρου" (Μαριέττα Γιαννάκου - Κουτσίκου, επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου της ΝΔ, "Βήμα", 29/5/99).

• Αυτή είναι η πεμπτουσία της πολιτικής αντίληψης της ΝΔ για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής και απ' αυτή τη σκοπιά υποτίθεται αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση, θεωρώντας ότι η δική της πολιτική είναι φιλολαϊκή. Αυτή η θέση δεν είναι τίποτα το καινούριο, από την εφαρμογή της κοινωνικής πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η οποία είναι διατυπωμένη τόσο από κυβερνητικά χείλη, όσο και από τον "αριστερό" σοσιαλδημοκράτη Α. Γκίντενς, και που εφαρμόζεται με οδηγίες της ΕΕ.
• Ο Κ. Σημίτης, στο συμπόσιο για το "Δημοκρατικό Σοσιαλισμό", είχε αναφέρει τα εξής: "Είναι σαφές ότι τα παραδοσιακά μέσα πολιτικής και δράσεων στην οικονομία... όπως οι καθολικές κοινωνικές παροχές δεν μπορούν σήμερα πλέον να είναι αποτελεσματικά ή να επιφέρουν δίκαια αποτελέσματα. Γι' αυτό πρέπει να περάσουμε από τον άμεσο παρεμβατισμό στον έμμεσο, όπου ένα ευέλικτο κράτος στοχεύει και στη δυναμική λειτουργία των αγορών... το κράτος που ρυθμίζει το κοινωνικό περιεχόμενο αντί του κράτους που χορηγεί κοινωνικές παροχές". Ο δε Α. Γκίντενς στο βιβλίο του "Κράτος και κοινωνία των πολιτών", αναφέρει: "Η κυβέρνηση μπορεί να ενεργεί σε συνεργασία με φορείς της κοινωνίας των πολιτών, ώστε από κοινού να προάγουν την ανανέωση και την ανάπτυξη της κοινότητας". Ο,τι δηλαδή αναφέρει και η Μ. Γιαννάκου.
• Τόσο οι θέσεις της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ, στηρίζονται στην ίδια αρχή και προωθούν την ίδια πολιτική στους κοινωνικούς τομείς, που λέει με απλά λόγια τα εξής. Το κράτος που είχε την ευθύνη παροχής κοινωνικών υπηρεσιών, επειδή έχουν κόστος και δημιουργούν ελλείμματα στον κρατικό προϋπολογισμό, άρα δυσκολεύουν ένα δείκτη για την ΟΝΕ, ο οποίος με βάση το "Σύμφωνο Σταθερότητας" ισχύει και μετά την είσοδο στην ΟΝΕ, καταργεί την ευθύνη του για άσκηση δημόσιας κοινωνικής πολιτικής. Επεξεργάζεται προγράμματα, τα οποία υλοποιεί η ιδιωτική πρωτοβουλία. Οι αγορές κατά τον Κ. Σημίτη, η ατομική πρωτοβουλία κατά την Μ. Γιαννάκου.
• Αυτή η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, συνοψίζεται στις ιδιωτικοποιήσεις των τομέων της εκπαίδευσης, της υγείας, της πρόνοιας, στη διάλυση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, στην κατάργηση των επιδομάτων ανεργίας και στην επιδότηση των επιχειρηματιών για να κάνουν προσλήψεις, στην κατάργηση άλλων επιδομάτων, όπως π.χ. μητρότητας, παιδικών σταθμών κ.ά., καταχτημένα από τους εργαζόμενους, τα οποία θεωρούν προνόμια.
• Η παροχή "κοινωνικού" έργου στα λαϊκά στρώματα για τους παραπάνω τομείς επαφίεται στους ιδιώτες επί πληρωμή, άρα με κίνητρο το κέρδος ή στις λεγόμενες μη κυβερνητικές οργανώσεις που δεν είναι άλλες από τις φιλανθρωπικές οργανώσεις των καπιταλιστών, για το έργο των οποίων έχουν διάφορα προνόμια όπως φοροαπαλλαγές κλπ ή στις εθελοντικές οργανώσεις. Θα είναι παροχή υποβαθμισμένων κοινωνικών υπηρεσιών με ψίχουλα μισθούς, για όσους εργάζονται για την παροχή τους και χωρίς άλλα δικαιώματα.
• Το πρόβλημα δε βρίσκεται μόνο στο ότι τα λαϊκά στρώματα ενώ φορολογούνται από το κράτος για να τους παρέχει τέτοιες υπηρεσίες, τις ξαναπληρώνουν, αλλά ότι δε θα μπορούν, λόγω χαμηλών εισοδημάτων, να τις έχουν παρά τις ανάγκες τους ή αν θα τις έχουν θα 'ναι υποβαθμισμένες, από τη φιλανθρωπία, τον εθελοντισμό ή τις "κοινότητες", δηλαδή ομάδες ανθρώπων ανέργων και χωρίς ειδίκευση, που θα δουλεύουν για λίγες ώρες, για ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς ασφάλιση και άλλα δικαιώματα, για τη φύλαξη παιδιών ή για την περιποίηση ανθρώπων της τρίτης ηλικίας κλπ.
• Η παραπάνω αντίληψη για την κοινωνική πολιτική λέει επίσης, με απλά λόγια, ότι το κράτος θα φροντίζει με τους ιδιώτες, την "κοινονική δράση", τη φιλανθρωπία και τον εθελοντισμό, την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών, οι εργαζόμενοι με δική τους πρωτοβουλία (ατομική πρωτοβουλία), ας φροντίσουν να αγοράσουν τέτοιες υπηρεσίες.