Ενας από τους βασικούς δείκτες, που παρουσίασε αξιόλογη βελτίωση - αλλά μικρότερη σε σχέση με τη δέσμη σκληρών αντιλαϊκών μέτρων που εφαρμόστηκαν και με τον επίσημα διακηρυγμένο κυβερνητικό στόχο - ήταν ο πληθωρισμός. Σχετικά με τον πληθωρισμό, είναι αλήθεια ότι μειώθηκε σημαντικά τα τελευταία 5,5 χρόνια. Ομως τα ποσοστά που επικαλείται η κυβέρνηση Σημίτη, είναι "κάλπικα", καθώς εμφανίζει μεν σωστό το ρυθμό πληθωρισμού για το 1993 (έτρεχε σε μέσα επίπεδα με ρυθμό γύρω στο 14%) αλλά πολύ μικρότερο από τον κανονικό ρυθμό πληθωρισμού για το 1999 (με βάση τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν προχτές, φέτος το Μάη έτρεχε με ρυθμό 4,1%). Και το πιο σημαντικό είναι ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο αποσιωπά το γεγονός πως τα "σπασμένα" για τη μείωση του πληθωρισμού τα πλήρωσαν τα πλατιά λαϊκά στρώματα (μισθωτοί, συνταξιούχοι, αγρότες, κλπ.) αλλά προκαλεί κι από πάνω. Και προκαλεί, γιατί από τη μια προβάλλει τον αστήρικτο ισχυρισμό ότι δήθεν με την πολιτική μονόπλευρης λιτότητας... προστατεύτηκε και αυξήθηκε το εισόδημα των εργαζομένων, ενώ αποσιωπά σκόπιμα το γεγονός ότι τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων (όπως μας πληροφορούν οι ίδιες με τους ισολογισμούς τους ή τις ανακοινώσεις Τύπου) αυξάνονται με ρυθμούς ρεκόρ.

Η κυβέρνηση εμφανίζει την αποκλιμάκωση του πληθωρισμού, σαν στοιχείο προστασίας της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων (μισθωτών - συνταξιούχων - αγροτών και άλλων λαϊκών στρωμάτων). Ομως αποφεύγει σαν ο διάβολος το λιβάνι να συγκρίνει τα ποσοστά ονομαστικής αύξησης των ονομαστικών μισθών και συντάξεων (που η ίδια καθορίζει με την εισοδηματική πολιτική) με τον πληθωρισμό ή τα ποσοστά αύξησης των κερδών με τον πληθωρισμό. Αν ανατρέξει κανείς στα επίσημα στοιχεία θα διαπιστώσει ότι από το 1993 μέχρι και το 1998, που η σωρευτική αύξηση του πληθωρισμού σε μέσα επίπεδα ήταν μικρότερη 44,3%:

• Ο μέσος όρος αύξησης των μισθών και συντάξεων,ήταν για μεν τον ιδιωτικό τομέα 47,1% (με βάση την εξέλιξη των κατώτατων μισθών και ημερομισθίων της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης που συμφωνούν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων με τους εργοδότες) και μόλις 12,2% στο δημόσιο τομέα (με βάση την επίσημη εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης που καθορίζει τα ποσοστά ονομαστικής αύξησης των μισθών και συντάξεων στο δημόσιο).
• Το μέσο ποσοστό αύξησης των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων,παρουσιάζουν αύξηση 278,3%. Με βάση μάλιστα τα επίσημα στοιχεία του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων, το ποσοστό αύξησης των κερδών των βιομηχανικών επιχειρήσεων μορφής ΑΕ και ΕΠΕ από το 1991 μέχρι και το 1998, ξεπερνά το 2.000%!
• Το εισόδημα των αγροτών,χρόνο με το χρόνο μειώνεται, όπως προκύπτει τόσο από επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης όσο και τα στοιχεία του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, ενώ σε σταθερή καθοδική πορεία βρίσκονται τα τελευταία χρόνια και τα εισοδήματα των μικρομεσαίων εμπορικών και βιοτεχνικών επιχειρήσεων.

Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί, με βάση τα τελευταία επίσημα στοιχεία της ΕΕ (Eurostat), τον Απρίλη του 1999, ο μέσος ρυθμός αύξησης του πληθωρισμού στην Ελλάδα (4,3%) ήταν υπερτριπλάσιος του μέσου πληθωρισμού της ΕΕ των "15" (1,2%) και υπερτετραπλάσιος του μέσου πληθωρισμού της ΕΕ των "11" που έχουν ενταχθεί στη ζώνη του Ευρώ και στην ΟΝΕ. Ετσι, παρά την προσήλωση που έδειξαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στο να επιβάλουν και να εφαρμόσουν χωρίς παρεκκλίσεις τη μονόπλευρη λιτότητα σε βάρος των εργαζομένων, δεν πρόκειται ούτε φέτος να δούμε τον πληθωρισμό να περιορίζεται (σε μέσα επίπεδα) γύρω στο 2%, που αποτελεί "εθνικό στόχο" για την ένταξη στην ΟΝΕ!

Από τα παραπάνω στοιχεία είναι σαφές, ότι στα 5,5 χρόνια από την επάνοδο του ΠΑΣΟΚ στην κυβερνητική εξουσία (από τον Οκτώβρη του 1993 μέχρι σήμερα) το ποσοστό αύξησης των μισθών και συντάξεων (που καθοριζόταν με βάση την κυβερνητική εισοδηματική πολιτική) ήταν μικρότερο του επίσημου πληθωρισμού. Αντίθετα, το ποσοστό αύξησης των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων (τραπεζικών, βιομηχανικών, εμπορικών κλπ.) ήταν πολλαπλάσιο του πληθωρισμού. Ανάλογα εξελίχθηκαν ο πληθωρισμός, οι μισθοί και τα κέρδη και στα προηγούμενα 3 χρόνια, από το 1990 μέχρι τον Οκτώβρη του 1993 (που στην κυβέρνηση ήταν η ΝΔ). Τα στοιχεία αυτά, επιβεβαιώνουν για μια ακόμη φορά, με τη γλώσσα των αριθμών, πως στην Ελλάδα είχαμε και εξακολουθούμε να έχουμε πληθωρισμό κερδών και όχι πληθωρισμό μισθών.