ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (Του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ). - Η τελευταία έκθεση της Κομισιόν "για την καταπολέμηση του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και του αντισημιτισμού στις υποψήφιες για προσχώρηση χώρες" (COM 256) αναβαθμίζει και τυπικά την Τουρκία, σε υποψήφια χώρα, παρόλο που περιέχει δυσμενή αναφορά για το κουρδικό ζήτημα, και πρόκειται να χρησιμοποιηθεί στη συνάντηση Ευρωπαϊκής Ενωσης - Τουρκίας, στις 2 Ιούλη, την πρώτη εδώ και δύο χρόνια. Η έκθεση, που πέρασε στα μουλωχτά από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Κολωνίας (3/4 Ιούνη), έχει ήδη ανησυχήσει την Αθήνα, και η ελληνική πλευρά έχει ήδη προβεί σε διπλωματική διαμαρτυρία προς την Κομισιόν. Η Κομισιόν προχωρά και σε μια συνολική καταγραφή των "μειονοτήτων" στις υποψήφιες για ένταξη χώρες, εκτός της Κύπρου και, εκμεταλλευόμενη υποκριτικά την ευαισθησία της "κοινής γνώμης" για το ρατσισμό, αναδεικνύει, δόλια και υστερόβουλα, πληθώρα υπαρκτών ή πλασματικών "ιδιαιτεροτήτων" στην ΚΑ Ευρώπη, υπερηφανευόμενη για τη χρηματοδότησή τους. Ακόμη και για τους αμφιβάλλοντες, η ΝΑΤΟική επέμβαση στα Βαλκάνια, στο όνομα του "ανθρωπισμού", απέδειξε περίτρανα τη στρατιωτική και επεμβατική χρήση της έννοιας των "μειονοτήτων" εκ μέρους των ισχυρών, γεγονός που γεννά πλήθος υποψιών για τις (...) ευγενικές προθέσεις των Βρυξελλών, σχετικά με τις "στρατηγικές" και μη μειονότητες της ΚΑ Ευρώπης. Αλλά το όλο ζήτημα αφορά και τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), όπως η Ελλάδα, αφού, όπως υπογραμμίζει η έκθεση, "για πρώτη φορά, με τη Συνθήκη του Αμστερνταμ, είναι δυνατόν να αναληφθεί δράση σε περίπτωση σοβαρών και επανειλημμένων παραβιάσεων θεμελιωδών δικαιωμάτων σε οποιοδήποτε κράτος - μέλος. Η απόρριψη του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και του αντισημιτισμού αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο αυτών των δικαιωμάτων".Πρόκειται για το περιβόητο άρθρο ΣΤ1 του Αμστερνταμ, το οποίο, στη βάση γενικόλογων αφορισμών,δίνει συγκεκριμένα δικαιώματα στο Συμβούλιο Υπουργών "να αποφασίσει, με ειδική πλειοψηφία, την αναστολή ορισμένων δικαιωμάτων ως προς το εν λόγω κράτος - μέλος, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος ψήφου του αντιπροσώπου της κυβέρνησης αυτού του κράτους - μέλους στο Συμβούλιο (...). Οι υποχρεώσεις του εν λόγω κράτους - μέλους, δυνάμει της παρούσας Συνθήκης, εξακολουθούν εν τούτοις να δεσμεύουν αυτό το κράτος - μέλος". Πρόκειται για εντυπωσιακή εκχώρηση δικαιωμάτων προς την ΕΕ, η οποία λαμβάνει ακόμη περισσότερο ανησυχητικές διαστάσεις, εξαιτίας της πρόσφατης "νέας στρατηγικής αντίληψης" του ΝΑΤΟ, όπου παρόμοιοι γενικόλογοι αφορισμοί χρησιμεύουν ως άλλοθι επέμβασης "εντός" και "εκτός" της υποτιθέμενης "Συμμαχίας". Τα "ανθρωπιστικά" και "μειονοτικά" αποτελούν, πλέον, βασικά "νομιμοποιητικά" στοιχεία επέμβασης των "μεγάλων δυνάμεων", με αυθαίρετο και ανεξέλεγκτο τρόπο, ιδιαίτερα μετά και την τυπική παράκαμψη του ΟΗΕ. Υποκριτική επίκληση στις Διακηρύξεις του οποίου κάνουν και η ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Η Κομισιόν, "αποδίδοντας ιδιαίτερη σημασία στο θέμα των μειονοτήτων", καταγράψει ως εξής τους αριθμούς στην ΚΑ Ευρώπη: "Οι μειονότητες ανέρχονται στο 44% του πληθυσμού στη Λετονία (όπου το 34% είναι Ρώσοι), στο 38% στην Εσθονία (30% Ρώσοι), στο 20% στη Λιθουανία (9% Ρώσοι, 7% Πολωνοί), στο 18% στη Σλοβακία (11% Ούγγροι, 5% Ρομ), στο 14% στη Βουλγαρία (9% Τούρκοι, 5% Ρομ) και στο 13% στη Ρουμανία (8% Ούγγροι, 4% Ρομ). Πρόκειται για αυξημένα ποσοστά, που μπορούν να (...) επιτρέψουν οτιδήποτε. Οσον αφορά τις "εθνικές μειονότητες", γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στις σκληρές διακρίσεις σε Εσθονία και Λετονία κατά των Ρώσων υπηκόων ή κατά των "πρώην υπηκόων της ΕΣΣΔ, που δεν έχουν σήμερα καμιά υπηκοότητα", και για τις ουγγρικές μειονότητες στη Ρουμανία και στη Σλοβακία. Ως γνωστόν, ουγγρική μειονότητα υπάρχει και στη Βοϊβοδίνα, στα βόρεια της Σερβίας (...). Υπάρχει ειδικό κεφάλαιο για τους "Ρομ" (Τσιγγάνους), που ο πληθυσμός τους υπολογίζεται "σε 5 έως 6 εκατομμύρια" στην ΚΑ Ευρώπη, με μεγαλύτερο αριθμό στη Ρουμανία, στη Βουλγαρία, στην Ουγγαρία, στη Σλοβακία και την Τσεχία. Υπάρχει ειδικό,ξεχωριστό κεφάλαιο για τον "αντισημιτισμό", όπου οι αναφορές αφορούν αποκλειστικά "μη αποτελεσματική δράση" της Λιθουανίας, της Σλοβακίας και της Ρουμανίας κατά των "ναζιστών εγκληματιών πολέμου", τονίζοντας τις διαμαρτυρίες "των εβραϊκών οργανώσεων σε ολόκληρο τον κόσμο και του αμερικανικού Κογκρέσου". Οσον αφορά τη χρηματοδοτική "στήριξη" της ΕΕ, κυρίως μέσα από το πρόγραμμα "Φάρος", παρουσιάζονται ανάγλυφα οι διαφορετικές προσεγγίσεις.

Στην Εσθονία, π.χ., η ΕΕ χρηματοδοτεί "την ενθάρρυνση της περαιτέρω εκμάθησης της εσθονικής γλώσσας" από την τεράστια ρωσική κοινότητα, με τη ρατσιστική ομολογία ότι (...) "η γνώση της εσθονικής αποτελεί προϋπόθεση για την πολιτογράφηση",ενώ στη Βουλγαρία "διοχετεύτηκαν κεφάλαια για να στηρίξουν τις κοινότητες των Ρομ" και, όσον αφορά την ουγγρική μειονότητα στη Ρουμανία, "είναι επιθυμητό να μπορέσει σύντομα να ιδρυθεί το ουγγρογερμανικό πανεπιστήμιο". Δύο μέτρα και δύο σταθμά, ανάλογα με τις επιδιώξεις των ευρωπαϊκών "μεγάλων δυνάμεων" σε κάθε περιοχή.

Η έκθεση της Κομισιόν κάνει ειδική και δυσανάλογη αναφορά στην Τουρκία.Τονίζεται ότι, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάνης, η Τουρκία αναγνωρίζει "επισήμως" τρεις μειονότητες, "τους Αρμένιους (50.000), τους Εβραίους (25.000) και τους Ελληνες (5.000)" και κάθε μία "διαχειρίζεται ελεύθερα τις εκκλησίες, τα σχολεία και τα νοσοκομεία της", ενώ το Σύνταγμαδεν αναγνωρίζει τους Κούρδους "ως εθνική, φυλετική ή εθνοτική μειονότητα", παρόλο που ο πληθυσμός κουρδικής καταγωγής "υπολογίζεται περίπου σε 8 με 15 εκατ.". Σύμφωνα με την Κομισιόν, "ο σημερινός χειρισμός του κουρδικού θέματος από την Τουρκία ήταν μια από τις κύριες αιτίες για την αποτυχία της να ικανοποιήσει τις πολιτικές προϋποθέσεις, ώστε να καταστεί πλήρες μέλος. Χρειάζεται να εξευρεθεί μια μη στρατιωτική λύση στο θέμα. Αυτή θα μπορούσε να περιλαμβάνει την αναγνώριση ορισμένων μορφών της κουρδικής πολιτιστικής ταυτότητας, μεγαλύτερη ανοχή έναντι των τρόπων έκφρασης αυτής της ταυτότητας, στο βαθμό που αυτή να μη δίνει πλεονεκτήματα στους αυτονομιστές ή τους τρομοκράτες". Ακριβώς για την πολιτική "ενσωμάτωση" των Κούρδων, η ΕΕ χρηματοδοτεί, με το πρόγραμμα Meda 200 εκατ. ΕΥΡΩ, ενώ η Κομισιόν "ενέκρινε την 21/10/1998, δύο κανονισμούς" χρηματοδότησης. Εννοεί τους δύο κανονισμούς χρηματοδότησης της Αγκυρας με 500 δισ. δραχμές, παρακάμπτοντας τις ελληνικές επιφυλάξεις, που είχαν εκφραστεί μετά τα Ιμια.