Πολύς λόγος έγινε, από διάφορους αναλυτές, διάφορα ΜΜΕ, σχετικά με το ΚΚΕ και το εκλογικό αποτέλεσμα, που το ανέδειξε αναμφισβήτητα ως τρίτο πολιτικό κόμμα σε δύναμη και με άνοδο σε ψήφους και ποσοστά, συγκριτικά και με τις ευρωεκλογές του 1994 και με τις εθνικές εκλογές του 1996. Συγκριτικά με τις εκλογές του 1996, έχει τη μεγαλύτερη άνοδο σε ποσοστά, αφού, από 5,61% το 1996, ανέβηκε στο 8,67% το 1999, αύξηση 3,06 ποσοστιαίες μονάδες. Το ΔΗΚΚΙ, από 4,43% το 1996, ανέβηκε στο 6,85% το 1999, αύξηση 2,42 ποσοστιαίες μονάδες, ενώ ο ΣΥΝ είχε ποσοστό 5,12 το 1996 και το 1999 ποσοστό 5,16%, δηλαδή έμεινε ουσιαστικά στάσιμος. Σε ποσοστό, συγκριτικά με τις ευρωεκλογές του 1994, το ΚΚΕ ανέβηκε από το 6,29% στο 8,67%, αύξηση 2,38 ποσοστιαίες μονάδες, το ΠΑΣΟΚ έπεσε από το 37,65% στο 32,91%, απώλεια 4,7 ποσοστιαίες μονάδες, η ΝΔ ανέβηκε από το 32,65% στο 36%, αύξηση 3,35% ποσοστιαίες μονάδες, ο ΣΥΝ έπεσε από το 6,25% στο 5,16%, απώλεια 1,09 ποσοστιαίες μονάδες. Το ΔΗΚΚΙ δεν υπήρχε ως κόμμα το 1994.

Είναι γεγονός ότι το ΚΚΕ έχει άνοδο σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες, με εξαίρεση το Νομό Ροδόπης. Οι εκλογικές περιφέρειες, όπου το ΚΚΕ έχει αυξήσει τη δύναμή του πάνω από το μέσο όρο της αύξησης του γενικού ποσοστού, σε σύγκριση με τις εθνικές εκλογές του 1996, δηλαδή πάνω από τις 3,06 ποσοστιαίες μονάδες είναι, κατά σειρά, οι εξής: Κεφαλονιάς με αύξηση 5,09 ποσοστιαίες μονάδες, Α Θεσσαλονίκης με 4,45 μονάδες, Β Πειραιά με 4,04 μονάδες, Λέσβου με 3,97 μονάδες, Καρδίτσας με 3,87 μονάδες, Λάρισας με 3,73 μονάδες, Α Αθήνας με 3,63 μονάδες, Κέρκυρας με 3,60 μονάδες, Β Αθήνας με 3,56 μονάδες, Ιωαννίνων με 3,41 μονάδες, Μαγνησίας με 3,37 μονάδες, Αττικής με 3,32 μονάδες, Β Θεσσαλονίκης με 3,24 μονάδες, Χανίων με 3,13 μονάδες, Α Πειραιά με 3,07 μονάδες και Αιτωλοακαρνανίας με 3,07 μονάδες. Οι εκλογικές περιφέρειες, όπου το ΚΚΕ έχει αυξήσει τη δύναμή του πάνω από το μέσο όρο της αύξησης του γενικού ποσοστού, σε σύγκριση με τις ευρωεκλογές του 1994, δηλαδή πάνω από τις 2,38 ποσοστιαίες μονάδες, είναι κατά σειρά οι εξής: Κεφαλονιάς με 4,24 μονάδες, Α Θεσσαλονίκης με 3,95 μονάδες, Β Πειραιά με 3,78 μονάδες, Κέρκυρας με 3,70 μονάδες, Λέσβου με 3,54 μονάδες, Β Αθήνας με 3,50 μονάδες, Α Αθήνας με 3,45 μονάδες, Α Πειραιά με 2,86 μονάδες, Αχαϊας με 2,84 μονάδες, Αττικής με 2,67 μονάδες, Μαγνησίας με 2,59 μονάδες, ενώ η Β Θεσσαλονίκης το πλησίασε με 2,34 μονάδες (Πίνακες 2 - 3).

Η ΚΕ του ΚΚΕ (15/6/99) εκτιμά, σχετικά με το αποτέλεσμα του Κόμματος, τα εξής:

"Το εκλογικό αποτέλεσμα που έφερε το ενωτικό αγωνιστικό ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ είναι θετικό σε ψήφους και σε ποσοστό. Συγκεντρώθηκαν χιλιάδες νέες ψήφοι, 145.826 σε σύγκριση με τις ευρωεκλογές του 1994 και 176.264 σε σύγκριση με τις εθνικές εκλογές του 1996. Ενα μέρος αυτών των νέων ψήφων οφείλεται σε ψηφοφόρους που είχαν σταματήσει να στηρίζουν το ψηφοδέλτιό μας μετά την κρίση του 1990 - 1991. Ενα σημαντικό, επίσης, μέρος ψήφων δίνονται για πρώτη φορά. Το πιο θετικό και δυναμικό στοιχείο είναι ότι η αύξηση του Κόμματος είναι μεγαλύτερη στα αστικά κέντρα, και, από ό,τι φαίνεται, στις νέες ηλικίες. Με βάση τα παραπάνω αριθμητικά και ποιοτικά στοιχεία, η ΚΕ εκτιμά ότι το εκλογικό αποτέλεσμα συνιστά σημαντική επιτυχία, παίρνοντας υπόψη και το δεδομένο ότι το ΚΚΕ, σε σύγκριση με τα άλλα κόμματα, πρόβαλε μια διαφορετική πολιτική πρόταση συνολικής αντίθεσης και ρήξης προς την κυρίαρχη πολιτική και τη λογική του μονόδρομου".

Τα στοιχεία που προαναφέραμε επιβεβαιώνουν ότι πράγματι το κόμμα μας είχε μεγάλη άνοδο στα αστικά κέντρα, εκεί, δηλαδή, που είναι συγκεντρωμένη η εργατική τάξη (Αθήνα, Πειραιάς, Θεσσαλονίκη) ή περιοχές που είναι συγκεντρωμένη η εργατική τάξη, (Αττική, Μαγνησία, Αχαϊα). Και είναι σημαντικό και το πιο δυναμικό στοιχείο, γιατί αναδεικνύει την τάση απεμπλοκής τμημάτων της εργατικής τάξης από την πολιτική των κομμάτων της άρχουσας τάξης, αλλά και των κομμάτων της αντιπολίτευσης, που η πολιτική την οποία προβάλλουν είναι προσανατολισμένη στην πορεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) και του ΝΑΤΟ. Ταυτόχρονα, στην άνοδο του ΚΚΕ που εμφανίζεται και σε άλλες περιοχές, όπως και στα αστικά κέντρα, επέδρασαν αποφασιστικά οι αγώνες που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, τόσο ενάντια στην αφαίρεση των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης (ανατροπή εργασιακών σχέσεων, κοινωνικής ασφάλισης, ιδιωτικοποιήσεις), για άλλα λαϊκά προβλήματα, με πρώτο απ' όλα αυτό της εκπαίδευσης και του αντιδραστικού νόμου (αποκορύφωμα ήταν οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του μαθητικού κινήματος, που σε ορισμένες στιγμές πήρε παλλαϊκά χαρακτηριστικά), οι αγροτικές κινητοποιήσεις, κυρίως στη Θεσσαλία, αλλά και στη Βόρεια Ελλάδα, αλλά και οι αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις, ενάντια στον πόλεμο των ΗΠΑ και της ΕΕ με μοχλό το ΝΑΤΟ, στον οποίο συμμετείχε και η ελληνική κυβέρνηση. Το ΚΚΕ, εκτός από το ότι βρέθηκε στην πρώτη γραμμή αυτών των αγώνων, συνέβαλε στην αποκάλυψη της ταξικής, σε βάρος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, κυβερνητικής πολιτικής, αλλά και του ταξικού χαρακτήρα της ΕΕ, ενώ ταυτόχρονα επιδίωξε να εκφραστεί η κοινή δράση διαφόρων λαϊκών τμημάτων με την εργατική τάξη. Επίσης οι δυνάμεις του συμπαρατάχτηκαν στους αγώνες με άλλες ευρύτερες δυνάμεις και ανθρώπους που δε συμφωνούν με όλη την πολιτική του. Γεγονός που εκφράστηκε με τη στήριξη του Κόμματος από τέτοιες δυνάμεις, δείχνοντας το δρόμο της κοινωνικοπολιτικής συσπείρωσης και πάλης. "Η ΚΕ εκτιμά ότι η άνοδος του ΚΚΕ δεν οφείλεται μόνο στη μαχητική δράση των οπαδών του, των μελών και στελεχών του, αλλά και στη σοβαρή άνοδο της δράσης της ΚΝΕ, στη μεγάλη προσπάθεια και πρωτοβουλία των φίλων και συμμάχων, που συμπαρατάχτηκαν σε κοινούς αγώνες τα τελευταία χρόνια και στο ψηφοδέλτιο. Η συμπαράταξη που εμφανίστηκε στις πρόσφατες εκλογές δεν ήταν τυχαία και ευκαιριακή. Είναι απότοκος και συνέχεια της ενωτικής πολιτικής του Κόμματος, που αναπτύχθηκε στους αγώνες από το 1995 και μετά, στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, στο κίνημα κατά της ΝΑΤΟικής ιμπεριαλιστικής επέμβασης, στους αγώνες για την Παιδεία, για την ανασυγκρότηση και αναγέννηση του εργατικού, συνδικαλιστικού και αγροτικού κινήματος, για την υπεράσπιση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, κατά της κρατικής βίας και καταστολής.

Στους κοινούς αγώνες, οι κομμουνιστές μαθαίνουμε να δρούμε με εργαζόμενους, με λαϊκά στρώματα και κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες, που έχουν και διαφορετικές απόψεις από εμάς. Ταυτόχρονα, και εκείνοι μας γνωρίζουν άμεσα, έχουν την ευκαιρία να μας γνωρίσουν καλύτερα, να πληροφορηθούν τι πιστεύουμε, πώς δρούμε" (Ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ, 15/6/99).

Η αστική προπαγάνδα, σχετικά με το εκλογικό αποτέλεσμα και την αδιαμφισβήτητη άνοδο του ΚΚΕ, το γεγονός ότι η ψήφος στο κόμμα μας περικλείει μια δυναμική, που μπορεί ακόμη και στο άμεσο μέλλον να εκφραστεί πιο αποφασιστικά με ακόμη μεγαλύτερη ενίσχυσή του, προσπάθησε να αποδείξει ότι η άνοδος αυτή είναι συγκυριακή, λόγω του πολέμου και της στάσης του Κόμματος σ' αυτόν. Η σκέψη είναι απλοϊκή, αλλά σκόπιμη. Λένε, με απλά λόγια, ότι, τώρα που τελείωσε ο πόλεμος, το ΚΚΕ δεν έχει περιεχόμενο και μέτωπο πάλης ικανό να δώσει συνέχεια στην ανοδική του πορεία. Γι' αυτό, απεγκλωβιστείτε λαϊκές μάζες από τη σκέψη ότι πρέπει να ενισχυθεί, ότι έχει τη δύναμη να συμβάλει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων σας, ότι έχει τη δύναμη να επιδρά στις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις. Είναι δύναμη χωρίς προοπτική, μην αναζητάτε στο ΚΚΕ και την πολιτική του διέξοδο προς όφελός σας. Προσπαθούν να επιδράσουν στις λαϊκές συνειδήσεις, ώστε να ανακόψουν την ακόμη μεγαλύτερη ενίσχυση του Κόμματος, γιατί δυναμώνει το αντίπαλο, στην πολιτική της άρχουσας τάξης, δέος. Βεβαίως, εδώ προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν το λαό από το γεγονός ότι ο πόλεμος δε σταμάτησε, οι βομβαρδισμοί σταμάτησαν, αλλά το Κοσσυφοπέδιο βρίσκεται υπό ΝΑΤΟική κατοχή, με τη συμμετοχή και ελληνικού στρατού και να τον καθησυχάσουν, σε σχέση με τους κινδύνους για τον ίδιο, την Ελλάδα και τους άλλους βαλκανικούς λαούς. Αρα, επιδιώκουν να αποτρέψουν την έκφραση ακόμη μεγαλύτερης δυσαρέσκειας και εναντίωσης στην πολιτική της κυβέρνησης, λόγω της στάσης της απέναντι στον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και τα Βαλκάνια. Ταυτόχρονα, να αποκρύψουν ότι ο πόλεμος είναι συνέχεια της ίδιας εκμεταλλευτικής πολιτικής των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και της ΕΕ. Και να συγκαλύψουν το επίσης σημαντικό ζήτημα ότι το ΚΚΕ, με την πολιτική του, αποκαλύπτει την ταξική υπέρ του κεφαλαίου πολιτική της κυβέρνησης, σ' όλα τα μέτωπα πάλης. Αποκαλύπτει τον ταξικό, σε βάρος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, χαρακτήρα της ΕΕ, και προβάλλει τον άλλο δρόμο εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας, ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, της Ελλάδας του λαού της και μιας ενωμένης Ευρώπης χωρίς την ΕΕ.