Η δημιουργία ενός πλατιού κοινωνικού μετώπου για την ανάπτυξη και την επιβίωση του εθνικού αερομεταφορέα είναι η πρόταση της ΕΣΚ - Αερομεταφορών και η απάντηση, σε όσους ακόμα και τώρα, εμμένουν στις λογικές της εργασιακής ειρήνης, της συνδιαλλαγής και του ρεαλισμού των τετελεσμένων. Ταυτόχρονα, η ΕΣΚ διατυπώνει τους λόγους που οι εργαζόμενοι δεν πρέπει ν' αποδεχτούν τον μάνατζερ και υπογραμμίζει ορισμένες βασικές θέσεις με τις οποίες το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να δώσει τη μάχη του για τη σωτηρία της Ο.Α.

Οι θέσεις της ΕΣΚ είναι οι εξής:

• Η ανάπτυξη της ΟΑ και των θυγατρικών της δεν εξυπηρετείται με λογικές "μετοχοποιήσεων" και παραχώρησης έργου. Αιτία της άσχημης πορείας δεν είναι το δημόσιο ιδιοκτησιακό καθεστώς, αλλά η πολιτική τόσο της ΝΔ όσο και κυρίως της σημερινής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η αναξιοκρατία, το ρουσφέτι, η ρεμούλα, η λογική του ξεπουλήματος. Ο εθνικός αερομεταφορέας είναι εθνικό κεφάλαιο, στρατηγικής σημασίας επιχείρηση που δεν μπορεί παρά να ανήκει και να τη διαχειρίζεται το κράτος.
• Η ΕΕ δεν μπορεί να είναι επιδιαιτητής και εγγυητής της ανάπτυξης του εθνικού αερομεταφορέα. Πρέπει να απεμπλακούμε από τη διαμεσολάβηση της ΕΕ, από την καταστροφική της παρουσία. Η μόνη ωφέλιμη στάση για την ΟΑ και τους εργαζόμενους, είναι η στάση "ανυπακοής" στις εντολές της ΕΕ.
• Η μετεγκατάσταση της ΟΑ και των θυγατρικών στα Σπάτα είναι ένα κρίσιμο ζήτημα. Επιμένουμε στην ενιαία και ταυτόχρονη μετεγκατάσταση όλου του ομίλου στο νέο αεροδρόμιο, με ευθύνη και δαπάνες του κράτους, με το σύνολο του προσωπικού και του έργου του εθνικού αερομεταφορέα.
• Το ζήτημα της απελευθέρωσης του handling, είναι ένα σοβαρό πρόβλημα για την ΟΑ. Δικαιώθηκε η θέση της αντίθεσης που είχαμε στην "απελευθέρωση". Ομως σήμερα, κυβέρνηση και διοίκηση της ΟΑ πρέπει να εξασφαλίσουν τόσο τις θέσεις εργασίας, όσο και την απώλεια των εσόδων της ΟΑ που απειλούνται από την "απελευθέρωση", με μέτρα και νομοθετικές ρυθμίσεις που θα προστατεύουν την εταιρία και τους εργαζόμενους και θα περιορίζουν την ενεργοποίηση του "ιδιωτικού τομέα".
• Υποστηρίζουμε τη λήψη μέτρων ανάπτυξης των δραστηριοτήτων της ΟΑ και των θυγατρικών, την ανάπτυξη της Τεχνικής Δ/νσης, την ανάπτυξη της διεύθυνσης Cargo και Charter πτήσεων και τη σύναψη αμοιβαία επωφελών συνεργασιών με άλλους αερομεταφορείς, καθώς και την τεκμηριωμένη επέκταση του δικτύου του Ομίλου και τη διεύρυνσή του.
• Στηρίζουμε τη διοικητική εξυγίανση του εθνικού αερομεταφορέα, την αξιοκρατία στις επιλογές των διοικήσεων, τον κοινοβουλευτικό και εργατικό έλεγχο του έργου της διοίκησης και την ενίσχυση της συμμετοχής του σ.κ. στη διοίκηση, χωρίς αυτό να σημαίνει συνδιοίκηση και συνευθύνη. Κυρίως όμως επιμένουμε στην αλλαγή πολιτικής απέναντι στον εθνικό αερομεταφορέα, από την κυβέρνηση, πολιτική ανάπτυξης και οικονομικής στήριξης, με βασικό δεδομένο ότι οι αερομεταφορές αποτελούν στρατηγικής σημασίας τομέα για τη χώρα μας, πλεονέκτημα οικονομικό και εθνικό, που δεν μπορεί να πουληθεί με κανέναν τρόπο και σε κανέναν.
• Για όλους αυτούς τους βασικούς λόγους και για άλλους που κατά καιρούς έχουν αναφερθεί, είμαστε αντίθετοι στον ξένο manager, στη συρρίκνωση, στην απαξίωση και στην ιδιωτικοποίηση του εθνικού αερομεταφορέα.Είμαστε αντίθετοι στη λογική κάποιων που στο όνομα του "ρεαλισμού" και των "δεδομένων καταστάσεων" εμφανίζουν λογικές "διασφάλισης" τουλάχιστον κάποιων δικαιωμάτων των εργαζομένων. Είναι αυταπάτη, αν όχι απάτη, μια τέτοια θεωρία. Αυτός ο "ρεαλισμός", αυτή η "εργασιακή ειρήνη", η λογική ότι "οι απεργίες πλήττουν την εταιρία" οδήγησαν στα "προγράμματα εξυγίανσης", στους manager, στη σημερινή κατάντια και ανυποληψία την ΟΑ.

Και σήμερα, όλοι αυτοί που υποχώρησαν και συμβιβάστηκαν, έρχονται να μας πουν ότι "τουλάχιστον να εξασφαλίσουμε κάτι αφού έτσι κι αλλιώς έρχεται ο manager". Ποιος θα μας εξασφαλίσει τι; Οι εμπνευστές των "προγραμμάτων εξυγίανσης"; Γιατί έρχεται ο manager; Για να μας εξασφαλίσει τη δουλιά, το μισθό και τις κατακτήσεις μας;

• Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να εξασφαλίσουμε τη δουλιά μας και τη βιωσιμότητα της εταιρίας: Ο ενωμένος, συντονισμένος, σταθερός αγώνας μας, η αντίστασή μας σ' αυτή την πολιτική, η δημιουργία ενός πλατιού κοινωνικού μετώπου για την επιβίωση και ανάπτυξη του εθνικού αερομεταφορέα.