Οπως έγραψε προ ημερών ο "Ριζοσπάστης", η Ελληνική Βιομηχανία Κρέατος (ΕΛΒΙΚ), που εδρεύει στα Μεγάλα Καλύβια Τρικάλων, οδεύει, ολοταχώς, προς το κλείσιμό της, 3,5 χρόνια μετά το ξεπούλημά της από την Αγροτική Τράπεζα σε "αετονύχηδες" ιδιώτες. Η περίπτωση της ΕΛΒΙΚ αποτελεί τρανταχτό παράδειγμα για το πώς η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων οδηγεί μια δημόσια επιχείρηση - σύγχρονη και αποδοτική παραγωγικά και εμπορικά - στη διάλυσή της.

Οι νέοι ιδιοκτήτες, αμέσως μετά την αγορά της επιχείρησης, προχώρησαν σε μαζικές απολύσεις των εργαζομένων - από τους 134 έμειναν σήμερα μόνο 15 - ενώ δεν υλοποίησαν κανέναν από τους όρους της σύμβασης "πώλησης", μη πληρώνοντας τις δόσεις, μην προχωρώντας σε νέες προσλήψεις προσωπικού και σε νέες παραγωγικές επενδύσεις. Και έτσι επήλθε το μοιραίο. Η ΕΛΒΙΚ κλείνει, οι εργαζόμενοι μένουν άνεργοι και οι καταναλωτές χάνουν τη δυνατότητα να καταναλώνουν ελληνικά ποιοτικά κτηνοτροφικά προϊόντα, σε μια περίοδο, μάλιστα, που τα διατροφικά σκάνδαλα με τις διοξίνες κάνουν "θραύση" στην Ευρώπη. Ως τραγελαφικός "επικήδειος" ήρθε και η προχτεσινή παρέμβαση του εισαγγελέα - μετά από αίτηση της Κτηνοτροφικής Υπηρεσίας Τρικάλων - προκειμένου να προστατευτούν εκατοντάδες γουρούνια, που αργοπεθαίνουν στις εγκαταστάσεις της ΕΛΒΙΚ, αφού δεν υπάρχει πλέον προσωπικό να τα φροντίσει. Ας τα σκεφτούν όλα αυτά όσοι - ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι - δεν αντιδρούν όσο και όταν πρέπει στη συνέχιση της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, που απειλεί σήμερα μεγάλες δημόσιες επιχειρήσεις, όπως η Ολυμπιακή, ο ΟΣΕ, ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ, τα ναυπηγεία, αλλά και την ΕΤΒΑ, την ΑΤΕ κ.ά.