Πέρασαν 8 χρόνια από το χαμό της ΒΑΡΒΑΡΑΣ (Βέρας) ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΟΥ.Θα θυμούμαστε πάντα τα πολλά και αξέχαστα χαρίσματά της.

Στη μνήμη της, καθώς και στη μνήμη των γονιών μου ΘΕΟΔΩΡΟΥ και ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΚΑΛΑΤΖΙΔΟΥ,προσφέρουμε, μέσω ΚΟΒ Αμφιάλης, 20.000 δρχ. στο ΚΚΕ.

Ο σύζυγος Γιάννης Καλαϊτζίδης

Τα παιδιά: Αλεξάνδρα, Ελισσάβετ και Νίκος Καλαϊτζίδης

* * *

Ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Θεοδώρου ΔΟΝΤΑΔΑΚΗΣ ανήκε στους εκλεκτούς και ελάχιστους πια Eλληνες που βίωσαν τα δυο σημαντικότερα γεγονότα της νεοελληνικής Ιστορίας: Τη μικρασιατική καταστροφή και το έπος της Εθνικής Αντίστασης. Γεννήθηκε στον Τσεσμέ της Ερυθραίας το 1912. Παιδί ακόμα έπεσε θύμα του πρώτου διωγμού του 1914 - 1918, για να επιστρέψει στην πατρίδα του ξανά με την αποβίβαση του ελληνικού στρατού στα εδάφη της Ιωνίας. Το 1922 πήρε το δρόμο των "τυχερών" Μικρασιατών και βρέθηκε στην Ελλάδα. Εγκαταστάθηκε στο Ηράκλειο, όπου και ρίζωσε. Αγάπησε την Κρήτη σαν αληθινή πατρίδα. Πάντα έλεγε ότι είναι το μοναδικό μέρος που θα μπορούσε να συγκριθεί στα κάλλη με την Ιωνία. Νωρίς εκδήλωσε τους ιδεολογικούς προσανατολισμούς του, που διαμορφώθηκαν, όχι ύστερα από κάποια βιβλιογραφική αναζήτηση, αλλά από τη βαθύτατη αγάπη και πίστη που έτρεφε για τον άνθρωπο και για τη ζωή, και ασφαλώς από την καθημερινή τριβή με την κοινωνική αδικία.

Τη νέα πατρίδα του δεν την εγκατέλειψε ποτέ, παρά μόνο για να συμμετάσχει στο ΟΧΙ της Αλβανίας μαζί με τους 20.000 Κρήτες. Στάθηκε, όμως, άτυχος. Εχασε το ένα πνευμόνι του, κάτι που επέσπευσε την επιστροφή του στην Κρήτη. Και πάλι όμως δεν έχασε την ευκαιρία. Ο Δονταδάκης είναι ένας από τους λίγους Κρήτες την ηλικίας του, που κατά τη Μάχη της Κρήτης βρισκόταν στο πάτριο έδαφος. Η συμμετοχή του στη Μάχη του Ηρακλείου, 20 - 29 Μάη 1941, ήταν ουσιαστική και εξαιρετικά μαχητική,, όπως σημείωναν οι σύντροφοί του. Συνδέθηκε αμέσως με τους κομμουνιστές που είχαν διαφύγει τη σύλληψη και τους δραπέτες των στρατοπέδων Ανάφης, Γαύδου, Κιμώλου, που βρίσκονταν τότε στην περιοχή του Ηρακλείου. Ολοι πήραν μέρος στη Μάχη του Ηρακλείου με το 43ο Σύνταγμα, πολεμώντας μαζί με το Στρατό. Μετά τη συνθηκολόγηση, οι ομάδες των κομμουνιστών που συμμετείχαν στη Μάχη υποχώρησαν και διασκορπίστηκαν στα βουνά του Ηρακλείου. Ο Δονταδάκης βρέθηκε με ολιγομελή ομάδα εξόριστων κομμουνιστών στον Αγιο Αντώνιο του Γιούχτα. Στην κρίσιμη σύσκεψη που έγινε, αποφασίστηκε "...η οργάνωση του λαού στο Πατριωτικό Μέτωπο Κρήτης (το κατοπινό ΕΑΜ). Η συμμετοχή του στην καθοριστική για την οργάνωση της Αντίστασης σύσκεψη υπήρξε γι' αυτόν η πιο συνειδητή, η πιο ανθρώπινη, η πιο ένδοξη στιγμή της ζωής του.

Δραστήριος, ακούραστος, αεικίνητος, αδιαφόρησε για τα γηρατειά, ζούσε δίπλα στους νέους ανθρώπους. Ανήσυχο πνεύμα, διάβαζε σχολαστικά τον Τύπο. Ο Δονταδάκης υπήρξε δραστήριος διακινητής του "Ριζοσπάστη" στην πόλη και ιδίως στη συνοικία του Μασταμπά. Αγόραζε πολλά φύλλα και τα διένειμε δωρεάν. Πολλοί τον γνώριζαν ως τον άνθρωπο του "Ριζοσπάστη". Δεν είναι τυχαίο ότι με δική του απαίτηση τον συνόδεψε στην τελευταία κατοικία του ένα φύλλο της εφημερίδας. Για να νιώθει ασφαλής, όπως έλεγε.

Ανθρωπος της γης, δούλεψε το κρητικό χώμα με αγάπη και αφοσίωση. Τίμιος, άδολος, δίκαιος, απλός, σχεδόν δωρικός, είχε την ευτυχία να συνδυάζει το κρητικό σφρίγος με τη μικρασιατική γλυκύτητα.

Το Ηράκλειο αποχαιρέτησε τον Δονταδάκη με συγκίνηση, ενώ σε σχετικό άρθρο του τοπικού Τύπου, όλοι συμφώνησαν στον χαρακτηρισμό: "Ενας αφανής ήρωας του ΚΚΕ".

Αγαπημένε μου παππού, τώρα ξέρω ότι στο νοητό μνημείο των αφανών ηρώων θα τιμώ την αγάπη σου και την αρχοντιά σου.

Αγαπημένε παππού, φιλώ τον ώμο τον δεξιό σου, φιλώ τον ώμο τον ζερβό σου, θα σε βρούμε, άραγε, ποτέ άξιοι ενός ονόματος κι ενός χρέους;

Παππού, μην αναρωτηθείς και μην κοιτάξεις πίσω... σ' ακολουθώ.

Στη μνήμη του αγωνιστή, προσφέρω στον αγαπημένο του "Ριζοσπάστη" 10.000 δρχ.

Δημήτρης Α. Σφακιανάκης, Ηράκλειο 25.6.99