"Ας μην τρέφουν ελπίδες οι εκφραστές και προπαντός οι εμπνευστές αυτής της πολιτικής - τα μονοπώλια και η ολιγαρχία - πως τελικά θα την επιβάλλουν. Ο αγώνας τώρα συνεχίζεται πιο μαζικός, συντονισμένος και δυναμικός, ωσότου η μόρφωση να πάψει να είναι προνόμιο των λίγων και να γίνει πραγματικό δικαίωμα και χτήμα του καθενός", τονίζει σε ανακοίνωσή του το Τμήμα Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις στην Παιδεία.

Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:

Επιδίωξη της σημερινής αντιλαϊκής πολιτικής είναι ο αυστηρότερος ταξικός έλεγχος της ροής προς το λύκειο και την ανώτατη εκπαίδευση. Είναι η μαζική στροφή των νέων ανθρώπων στην πρόωρη κι άρα χαμηλή και βραχυπρόθεσμη επαγγελματική κατάρτιση, η εντονότερη εκμετάλλευση και χειραγώγηση των νέων που βγαίνουν στην παραγωγή.

Με το ν. 2525/97 η κυβέρνηση θέλησε να ενισχύσει τον ταξικό ελιτίστικο χαρακτήρα του λυκείου, που παγιώνεται σαν ξεχωριστή βαθμίδα από τη βασική - υποχρεωτική εκπαίδευση, προσανατολισμένη αυστηρά σε όσους θα καταφέρουν να εισαχθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Για τους υπόλοιπους, με το ν. 2640/98 οικοδόμησε τα ΤΕΕ, κατώτερα ιδρύματα παραγωγής των σύγχρονων προλεταρίων, που λειτουργούν σε συνθήκες αποκαλυπτικής αθλιότητας. Σκοπός της εκπαιδευτικής πολιτικής είναι να "ανταγωνιστούμε" στη φτηνή κατάρτιση τις άλλες χώρες της ΕΕ, όπου μόλις 20 - 40% των μαθητών φοιτά στο λύκειο.

Με βάση τα στατιστικά στοιχεία του ΥΠΕΠΘ από τους 120.430 απόφοιτους του Γυμνασίου του προηγούμενου σχολικού έτους (1997 - '98), μόλις 88.000 φοιτούσαν φέτος στην Α Λυκείου (ποσοστό 73%), δεκάδες χιλιάδες λιγότεροι σε σύγκριση με την αμέσως προηγούμενη χρονιά, όταν από τους 126.372 αποφοίτους του Γυμνασίου στην Α Λυκείου συνέχιζαν 121.832 μαθητές (ποσοστό 96%). Απ' αυτούς στη συνέχεια μόλις 90.000 φοίτησαν στη Β Λυκείου. Παρατηρούμε δηλαδή ότι μόνο φέτος τουλάχιστον 65.000 μαθητές έχουν εγκαταλείψει ήδη από την αρχή το λύκειο. Γι' αυτούς το υπουργείο δε λέει κουβέντα.

Εδώ έρχονται να προστεθούν οι δεκάδες χιλιάδες απορριφθέντων μαθητών, μέσα από το νέο μέτρο της κατάργησης των μετεξεταστέων και του εξεταστικού μαραθώνιου της Β και στη συνέχεια της Γ Λυκείου. Η κατάργηση του θεσμού των μετεξεταστέων δεν υπηρετεί την εύκολη προαγωγή των μαθητών. Κι αυτό να συνέβαινε, πάλι το ενδιαφέρον του υπουργού θα ήταν κάλπικο, αφού αξία έχει να δοθεί η δυνατότητα στους μαθητές να ξαναδούν τις ελλείψεις τους και να προαχθούν προετοιμασμένοι για να συνεχίσουν στην επόμενη τάξη. Αυτή τη δυνατότητα τη στερεί η κυβέρνηση σπέρνοντας αργά ή γρήγορα στους μαθητές την απογοήτευση και την απόρριψη.

Προκλητική είναι η στάση του υπουργείου Παιδείας στο μεγάλο πρόβλημα των απορριφθέντων. Αν και παρέπεμψε σε εξονυχιστική αξιολόγηση των αποτελεσμάτων, βιάστηκε να προδικάσει τα συμπεράσματα, ανάγοντας τη "σχολική αποτυχία", στη λειψή προσπάθεια μαθητών, εκπαιδευτικών και σχολικής μονάδας. Η κυβέρνηση, την ίδια στιγμή που υψώνει με την αντιλαϊκή της πολιτική μεγαλύτερους ταξικούς φραγμούς στα σχολειά της εργατικής τάξης και των μικρομεσαίων λαϊκών στρωμάτων, επιχειρεί να μεταθέσει την ευθύνη στους φορείς της εκπαιδευτικής κοινότητας. Δε δείχνει μόνο την αδιαφορία της, απέναντι στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι λαϊκές οικογένειες, τα δημόσια σχολεία κι οι εκπαιδευτικοί. Αναμφισβήτητα μέσα από την "αξιολόγηση" και την "αποκέντρωση", η κυβέρνηση ετοιμάζει και νέα αντιλαϊκά μέτρα σύνδεσης της χρηματοδότησης με την "αποδοτικότητα", μέτρα δηλαδή ιδιωτικοποίησης της δημόσιας εκπαίδευσης από το νηπιαγωγείο μέχρι τα μεταπτυχιακά, μέτρα αυταρχικότερου ελέγχου της σχολικής ζωής και της συνείδησης εκπαιδευτικών, μαθητών και φοιτητών. Χαρακτηριστικό είναι ότι την ίδια ώρα που υπόσχεται νέους διορισμούς σε ολοήμερα νηπιαγωγεία και δημοτικά, προχωρεί στη σύμπτυξη τάξεων και σχολείων, ενώ η ενισχυτική διδασκαλία έχει γίνει το εγκληματικό άλλοθι του ταξικού επιλεκτικού ρόλου και της απομαζικοποίησης του λυκείου. Εξαγγέλλονται βιβλιοθήκες, εργαστήρια και κομπιούτερ, για να κερδοσκοπούν από το δημόσιο χρήμα κάποιοι μεγαλοεκδότες και μεγαλέμποροι, όταν ακόμα και οι δημόσιοι εκπαιδευτικοί καλούνται να αγοράσουν τα νέα σχολικά εγχειρίδια από την "ιδιωτική πρωτοβουλία" ή να προμηθευτούν ηλεκτρονικό υπολογιστή για να αναζητήσουν πληροφορίες και υλικό, προκειμένου να μη βρεθούν και πάλι απροετοίμαστοι για διδασκαλία.

Ενοχή δείχνει η σιωπή της κυβέρνησης για τα φαινόμενα ασυδοσίας των ιδιωτών σχολαρχών και μεγαλοφροντιστών, που διεκδικούν να αναλάβουν τομείς της δημόσιας εκπαίδευσης, να υποκαταστήσουν βαθμίδες της "μετα - υποχρεωτικής" εκπαίδευσης και γενικότερα να χρηματοδοτηθούν από τα πενιχρά κονδύλια των δημόσιων εκπαιδευτικών δαπανών. Πολύ περισσότερο που συνειδητά προωθεί την απαξίωση των δημόσιων σχολείων και εκπαιδευτικών.

Κι όχι μόνο υποβιβάζεται το δημόσιο σχολείο, με τους μαθητές του να δίνουν άνιση μάχη, αλλά και νομοθετείται το προνόμιο μιας ελίτ μαθητών "ξένων" σχολείων να αποκτήσουν απολυτήριο ισοδύναμο, χωρίς να υποστούν την ψυχοφθόρα διαδικασία του εξεταστικού μαραθώνιου.

Τα παραπάνω είναι αδιάσειστα στοιχεία της ταξικής πολιτικής που σπρώχνει στην αμάθεια την πλειοψηφία της νεολαίας.

Με όλα αυτά, το ενδιαφέρον που εκδήλωσε πρόσφατα ο υπουργός Παιδείας για το μορφωτικό επίπεδο της νεολαίας είναι πλαστό κι υποκριτικό.Αυτό που θέλουν δεν είναι ένα σχολείο που θα μορφώνει αλλά ένας προθάλαμος για τα ΑΕΙ, ένα ίδρυμα πρόωρης κι άρα ταξικής επιλογής, για να προκαθορίζεται η μοίρα του κάθε μαθητή, πριν ολοκληρώσει τη μόρφωσή του, πριν διαμορφώσει σφαιρικά την προσωπικότητά του.

Ο διαχωρισμός των μαθητών σε κατευθύνσεις, η πρόσθεση ασύνδετων γνωστικών αντικειμένων με τη μορφή της σύνοψης πανεπιστημιακών παραδόσεων κι η ποσοτική συσσώρευση της ύλης, δεν έχουν να κάνουν με την ολόπλευρη μόρφωση αλλά με τη στείρα και μηχανική αναπαραγωγή αποσπασματικών γνώσεων, οδηγούν και θα οδηγήσουν στην έξαρση του λειτουργικού αναλφαβητισμού.

Η ταύτιση των προαγωγικών κι απολυτήριων εξετάσεων με τις εισαγωγικές για τα ΑΕΙ, ο πανελλαδικός κι απρόσωπος χαρακτήρας τους - τύπος εξετάσεων που επιδιώκουν να μεταφερθεί και στην Α Λυκείου - απορρέει από τον ταξικό σκοπό και προσανατολισμό του λυκείου. Σε ένα πραγματικό σχολείο που θα στόχευε στη διαμόρφωση δημιουργικής προσωπικότητας του κάθε νέου, οι εξετάσεις δε θα ήταν το πρώτο αλλά το τελευταίο στοιχείο της μορφωτικής διαδικασίας. Θα γίνονταν στην τάξη με την ευθύνη του εκπαιδευτικού ώστε να υπολογίζονται οι ιδιαιτερότητες και η γενική προσπάθεια του μαθητή και μόνο τότε θα μπορούσαν να λειτουργήσουν θετικά, σαν στοιχείο ανατροφοδότησης και σαν ηθικό κίνητρο επιβράβευσης της προσπάθειας. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι κάποιο τεχνοκρατικό ερώτημα, αν θα έχουμε ή όχι εξετάσεις ούτε η τεχνική μετάδοσης κι ο τύπος των προς απάντηση θεμάτων. Το πρόβλημα είναι αν θα συνεχίσει το λύκειο να υπάρχει σαν ξεχωριστή βαθμίδα που θα συνδέεται και θα εξαρτάται από τη διαδικασία εισαγωγής στα ΑΕΙ ή αν θα οικοδομηθεί επιτέλους ένα σχολείο για όλους, ένα σχολείο με αυτοτέλεια. Το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Βασικό σχολείο, ποσοτικά αλλά και ποιοτικά διευρυμένο, ώστε να ολοκληρώνει το σκοπό του - τη διανοητική, συναισθηματική και βουλητική, κοινωνική διαπαιδαγώγηση του νέου ανθρώπου.

Οι αναμενόμενες νομοθετικές ρυθμίσεις στα πανεπιστήμια, με τους νέους φραγμούς στη μόρφωση και την πλήρη αποσύνδεση του πτυχίου από το δικαίωμα στη δουλιά, η επέκταση των αντιεκπαιδευτικών μέτρων στο γυμνάσιο και το δημοτικό, η εμμονή στην προσπάθεια αστυνόμευσης και ιδεολογικού πολιτικού ελέγχου ιδιαίτερα του εκπαιδευτικού, θα οξύνουν ακόμη περισσότερο την αντίθεση της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας με το σύνολο της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής κυβέρνησης και ΕΕ. Ας μην τρέφουν ελπίδες οι εκφραστές και προπαντός οι εμπνευστές αυτής της πολιτικής - τα μονοπώλια και η ολιγαρχία - πως τελικά θα την επιβάλλουν. Ο αγώνας τώρα συνεχίζεται πιο μαζικός, συντονισμένος και δυναμικός, ωσότου η μόρφωση να πάψει να είναι προνόμιο των λίγων και να γίνει πραγματικό δικαίωμα και χτήμα του καθενός.

Αθήνα 2 - 7 - 99"