Το ευρω-νόμισμα εμφανίζει ήδη τα συμπτώματα των ενδοκαπιταλιστικών πιέσεων, κινούμενο πτωτικά. Κατά την ίδια περίοδο, το δολάριο και η αμερικανική χρηματιστηριακή αγορά ισχυροποιούνται, καταγράφοντας τις αντιστάσεις του μητροπολιτικού ιμπεριαλιστικού κέντρου, που, αυξάνοντας και για άλλους λόγους τα τραπεζικά επιτόκια, έστω και κατά μικρό ποσοστό, μπορεί να επηρεάζει, εκτός των άλλων, την παγκοσμιοποιημένη οικονομία, την ίδια στιγμή το γιεν, ως σύμβολο των ασιατικών "τρίγρεων" που έχουν υποστεί καθίζηση, ανακτά έδαφος.

Πέρα από τις συγκυρίες αυτές, ακόμη και οι ισχυρότεροι των Ευρωπαίων εταίρων, όπως η Γαλλία, προβληματίζονται για την τύχη του Συμφώνου Σταθερότητας και των δεικτών που το συνοδεύουν.

Εγκλωβισμένη στις συμπληγάδες των ευρωπαϊκών αναταράξεων, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, περίκλειστη στο ρόλο "σωτηρίας" και παρά τις εσωκομματικές τριβές νομής της διαδοχής, δηλώνει αποφασισμένη να εφαρμόσει την ίδια οικονομική πολιτική καθήλωσης στη στασιμότητα, που παράγει φτώχεια και ανεργία. Και προχωρεί ακάθεκτη και "απαρέγκλιτα", όπως δηλώνει ο πρωθυπουργός, στις ιδιωτικοποιήσεις και στο στραγγαλισμό των κοινωνικών κατακτήσεων και του ασφαλιστικού τομέα. Υπακούοντας στις ντιρεκτίβες των Βρυξελλών και τις εντολές του διεθνούς επόπτη του κεφαλαίου, δηλαδή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που πρόσφατα κατέγραψε τα μέχρι τώρα βήματα και διατύπωσε την επιταγή συμμόρφωσης προς την ίδια άκαμπτη περιοριστική οικονομική πολιτική. Για πόσο διάστημα; Ατέρμων ο χρόνος και το μέλλον αόρατον.