Περίπου 2.000 επισκέπτες την ημέρα, τους καλοκαιρινούς μήνες, δέχεται η Ελαφόνησος. Γεγονός που έχει υποβαθμίσει τη χλωροπανίδα της περιοχής, με πρώτο θύμα τους κέδρους. Αυτοί "θάβονται" από τις ρόδες των αυτοκινήτων που παρκάρουν στο χώρο μετά τον αιγιαλό, από την κατασκήνωση, αλλά και από τις καντίνες που λειτουργούν εκεί.

Το μεγαλύτερο μέρος της παραλίας ανήκει στον Δήμο Ινναχωρίου και το υπόλοιπο στο Δήμο Πελεκάνου. Με απόφαση του υπουργείου Οικονομικών, ο χώρος παραχωρείται στους δήμους για απλή χρήση, για διάστημα το πολύ τριών χρόνων.

Με βάση την απόφαση αυτή, οι δήμοι μπορούν να αναθέσουν τη λειτουργία καντινών σε ιδιώτες (φυσικά πρόσωπα, ανάπηροι, πολύτεκνοι), μετά από πλειοδοτικό διαγωνισμό. Στην περίπτωση της ακτής απέναντι από το Ελαφονήσι λειτουργεί - ανάμεσα σε άλλες - καντίνα η εταιρία "ΕΛΑΦΟΝΗΣΟΣ ΑΕ", με απευθείας ανάθεση από το Δήμο Πελεκάνου.

Κάτι τέτοιο, σύμφωνα με τον νόμο περί κινητού εμπορίου, είναι παράνομο, καθώς η απευθείας ανάθεση επιτρέπεται μόνο σε εκείνους που "έχουν γειτονικές προς τον αιγιαλό ιδιοκτησίες, στις οποίες είναι εγκαταστημένες επιχειρήσεις (ξενοδοχεία ή κέντρα αναψυχής και γενικά κάθε είδους ψυχαγωγική δραστηριότητα που συμβάλλει στην ψυχαγωγία των λουόμενων)". Η εταιρία, επικαλούμενη την ιδιοκτησία που έχει μετά τον αιγιαλό και χωρίς να έχει εγκαταστήσει ουδεμία επιχείρηση, ζήτησε και πέτυχε από το Δήμο Πελεκάνου - ο Δήμος Ινναχωρίου αρνήθηκε - να πάρει χωρίς διαγωνισμό τη δυνατότητα λειτουργίας καντίνας.

Μάλιστα η καντίνα που εγκατέστησε, παραβιάζει τους ισχύοντες νόμους της παραχώρησης αιγιαλών για απλή χρήση, καθώς καταλαμβάνει συνολικά χώρο (181,5 τετραγωνικά μέτρα) μεγαλύτερο από τον προβλεπόμενο. Η πρεμούρα της εταιρίας να αναλάβει τη λειτουργία καντινών έχει να κάνει προφανώς με την προσπάθεια να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα κατοχής του χώρου, που θα της επιτρέψουν να αναπτύξει τα σχέδιά της.