Λίγο μακρύτερα από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, βρίσκεται το Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων "Χατζηκώστα" με ανάπτυξη 340 κλινών. Από την πρώτη ματιά καταλαβαίνει κανείς ότι η λειτουργία του κάθε άλλο παρά "εύρυθμη" μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού οι λιγοστοί του χώροι δεν επαρκούν για να προσφέρουν ανάλογα με τη ζήτηση. Οι διάδρομοι των εξωτερικών ιατρείων του νοσοκομείου είναι ασφυκτικά γεμάτοι από ανθρώπους που υπομονετικά περιμένουν κάποια στιγμή να εξεταστούν. Το προσωπικό του νοσοκομείου, από τους γιατρούς και τους νοσηλευτές μέχρι όλους τους άλλους εργαζόμενους, βρίσκεται διαρκώς σε μια υπερένταση, προσπαθώντας να αντεπεξέλθει με τους καλύτερους δυνατόν όρους στις απαιτήσεις.

"Αυτή τη στιγμή το νοσοκομείο δουλεύει με τους μισούς νοσηλευτές", λέει στο "Ρ" ο Γιάννης Τσιμογιάννης,γιατρός του νοσοκομείου. "Πρόσφατα, συνεχίζει, το τμήμα αιμοδοσίας του νοσοκομείου απείλησε με αναστολή της λειτουργίας του, επειδή ήταν αδύνατον να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις. Περιμένουμε από μέρα σε μέρα να έρθουν οι εποχιακοί υπάλληλοι που θα προσληφθούν. Αυτοί υποτίθεται ότι θα καλύψουν τις ελλείψεις, όμως κανείς από το προσωπικό του νοσοκομείου δεν πιστεύει ότι θα λύσουν το πρόβλημα, αφού μιλάμε για καθαρά ανειδίκευτο προσωπικό".

Η διοίκηση του νοσοκομείου περιόρισε πρόσφατα τις εφημερίες του προσωπικού, στην προσπάθειά της να τις προσαρμόσει στα κονδύλια που έδωσε το υπουργείο Υγείας. Τα 55 εκατομμύρια που δόθηκαν για τις εφημερίες του προσωπικού σε καμιά περίπτωση δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες. Σύμφωνα με την πρόταση της Επιστημονικής Επιτροπής του νοσοκομείου για την ελάχιστη λειτουργία του νοσοκομείου χρειάζονται τουλάχιστον 75 εκατομμύρια. Φυσικά, το υπουργείο Υγείας και δεν έλαβε υπόψη την πρόταση της επιστημονικής επιτροπής, ακολουθώντας κατά γράμμα την πολιτική της λιτότητας, κάτι που γίνεται βέβαια σε όλα τα νοσοκομεία της χώρα μας.

Σημαντικό πρόβλημα αντιμετωπίζει το νοσοκομείο στο θέμα του εξοπλισμού του, αφού η ανανέωση και η αγορά νέων ιατρικών μηχανημάτων και γενικότερου εξοπλισμού γίνεται με πολύ μεγάλη καθυστέρηση. Βεβαίως σε αυτό το σημείο παρουσιάζονται και προβλήματα... άλλης φύσεως. Το 1987 το νοσοκομείο εξοπλίστηκε με ολοκαίνουριο υλικό, αξίας 1,2 δισ. δραχμών. Ακόμα τα υλικά αυτά παραμένουν συσκευασμένα όπως αγοράστηκαν στους αποθηκευτικούς χώρους του νοσοκομείου, χωρίς να έχουν λειτουργήσει ποτέ, αφού δεν υπήρχαν οι κατάλληλοι χώροι για να στεγαστούν. Ετσι το νοσοκομείο λειτουργεί με εξοπλισμό από τις αρχές της δεκαετίας του '80, με ανύπαρκτο αναλώσιμο υλικό και με τους χειρουργούς να προσπαθούν να κάνουν μια επέμβαση σε χειρουργικά τραπέζια που έχουν αρχίσει να σκουριάζουν! Την ίδια στιγμή τα καινούρια μηχανήματα πλέον έχουν αχρηστευτεί ή θεωρούνται ξεπερασμένης τεχνολογίας. Μάλιστα, όπως καταγγέλλουν εργαζόμενοι, πολλά από τα μηχανήματα αυτά δε βρίσκονται πλέον στο νοσοκομείο. Ορισμένοι αναφέρονται σε νταλίκες που φόρτωναν υλικό προς άγνωστη κατεύθυνση...

Και να φανταστεί κανείς ότι αφού σημαντικός εξοπλισμός του νοσοκομείου δεν υπάρχει και για να καλυφτούν οι ανάγκες, ο κόσμος καταφεύγει στις ιδιωτικές εταιρίες που διαθέτουν τα μηχανήματα αυτά. Η λαπαροσκόπηση και η λιθοτριψία στο Νοσοκομείο Χατζηκώστα σήμερα γίνονται χάρη στην ιδιωτική πρωτοβουλία που προσφέρει τον εξοπλισμό της στο νοσοκομείο, με το αντίστοιχο χρηματικό αντίτιμο φυσικά, που κυμαίνεται από 400.000 έως 500.000 δραχμές. "Αν σήμερα δεν υπήρχαν αυτές οι ιδιωτικές εταιρίες, πολλές κλινικές του νοσοκομείου δε θα λειτουργούσαν", λέει ο Γ. Τσιμογιάννης. Οι ανάγκες επιβάλλουν στο νοσοκομείο για να αντεπεξέλθει να στραφεί στον ιδιωτικό τομέα.

Ομως αμέσως γεννάται το ερώτημα και στον πιο καλοπροαίρετο θεατή αυτής της κατάστασης: Γιατί δε δίνονται από τους αρμόδιους κυβερνητικούς φορείς τα κονδύλια εκείνα για να καλυφθούν οι ανάγκες του νοσοκομείου και αφήνουν να στρέφεται προς τον ιδιωτικό τομέα; Αφού το κόστος για την προμήθειά τους θα ήταν πολύ μικρότερο από όσο κοστίζει σήμερα και στον ασθενή, αλλά και στα ασφαλιστικά ταμεία που επιβαρύνονται. Η απάντηση βρίσκεται στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων.