Με ένα μεγάλο όνειρο ζωής ανεκπλήρωτο, έκλεισε, χτες το βράδυ, τα μάτια της η αφοσιωμένη συντρόφισσα του αξέχαστου Μάνου Κατράκη, η διακεκριμένη και γοητευτική χορεύτρια Λίντα Αλμα - Κατράκη, στο Σπηλιοπούλειο Νοσοκομείο"Αγία Ελένη", όπου νοσηλευόταν τους τελευταίους μήνες.

Τη μεγάλη τους λύπη για το θάνατο της Λίντας Αλμα εξέφρασαν χτες το βράδυ η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα και ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης.

Δεκαπέντε χρόνια σχεδόν μετά το θάνατο του αγαπημένου της συντρόφου (2 Σεπτεμβρίου "έφυγε" κι εκείνος), χτες 2 Αυγούστου, χωρίς να προλάβει να δει το Μουσείο Μάνου Κατράκη."Εχουν περάσει τόσα χρόνια, αλλά ακόμη τίποτα" - έλεγε με παράπονο και πικρία. "Δεν ξέρω αν θα ζήσω για να το δω, αλλά περιμένω". Για το παράπονό της αυτό, μίλησε και στον Σπύρο Χαλβατζή,μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κατά την επίσκεψή του στο Νοσοκομείο.

Ολη της η ζωή ήταν εκείνος ο άνθρωπος. "Δεν μπορώ να πιστέψω ακόμη - είχε πει στο "Ρ" πριν ένα χρόνο (30/8/99) - "ότι έχουν περάσει 14 χρόνια. Ηταν τόσο έντονη η παρουσία του, τόσο πολύ δεμένοι ήμασταν, που μου είναι τελείως αδύνατον να το πιστέψω. Ημασταν μαζί τριάντα χρόνια. Μια ζωή. Τώρα ζω μόνη, δεν μπορώ να κάνω γνωριμίες, δεν μπορώ να μιλήσω πολύ με τους ανθρώπους, πάντοτε γίνεται η σύγκριση με τον άνθρωπο αυτό, που μιλούσαμε ώρες. Είμαι μόνη, με τις αναμνήσεις μου, με τη ζωή που διάλεξα και είμαι ευχαριστημένη".

Η Λίντα Αλμα ήταν πολύ σεμνή,παρά τη μεγάλη διεθνή καριέρα της. "Ξεκίνησα πολύ μικρή - μας είχε πει πέρυσι - το χορό. Η μητέρα μου είχε δει την αγάπη που είχα στο χορό. Κι έτσι με πήγε πολύ μικρή σε μια σχολή. Ημουν οκτώ χρόνων. Η μητέρα μου πίστευε πολύ σε μένα, παρότι οι εποχές ήταν φοβερά δύσκολες, οικονομικά ήμασταν χάλια, δεν μπορούσε να πληρώσει τις σχολές, ωστόσο, δούλευε σε κομμωτήριο και μπόρεσα να σπουδάσω. Σπούδασα πάρα πολλά χρόνια το χορό. Στη Γαλλία ήμουν μαθήτρια της Μπροβρεζένσκα και ήμουν από τις πρώτες μαθήτριες. Στην Αμερική έκανα χορό με τον Κίβιτον, έναν πολύ μεγάλο δάσκαλο. Είχα αρχίσει να γίνομαι μια χαριτωμένη δεσποινιδούλα και βγήκα στο θέατρο, σε ένα βαριετέ στα Παναθήναια. Ο Γιάννης Φλερύ τότε χόρευε με μια σπουδαία χορεύτρια, την Μπέλλα Σμάρω, σε μεγάλα θέατρα. Κάποια στιγμή, η χορεύτρια αυτή αρρώστησε και έψαχνε ο Γιάννης να βρει άλλη. Ο ηθοποιός Κοκκίνης του είπε: Πάμε να δεις μια χορεύτρια. Και ήρθε. Μετά την παράσταση, με πλησίασε και μου έδωσε το τηλέφωνό του. Επικοινωνήσαμε την επομένη, μου είπε να πάω στην πρόβα στον "Απόλλωνα". Ανέβηκα στη σκηνή και χόρεψα κάτι που έπαιξε ο μαέστρος στο πιάνο. Αυτό ήταν. Μείναμε μαζί πολλά χρόνια. Το 1946 φύγαμε από την Ελλάδα. Είχε έρθει η Εντίθ Πιαφ για κάποιες εμφανίσεις. Μας είδε να χορεύουμε και μας πρότεινε να πάμε μαζί της σε μια πρεμιέρα που είχε στο "Ετουάλ", στο Παρίσι. Μείναμε μαζί της πέντε χρόνια, ταξιδεύοντας στα μεγάλα θέατρα όλου του κόσμου".

Το 1955 γύρισε στην Ελλάδα, γιατί ήταν η μητέρα της άρρωστη. Ηρθε για λίγο, γιατί μετά ακολουθούσαν πολλά συμβόλαια και πολύ σημαντικά. Ομως, γνώρισε τον Μάνο Κατράκη και δεν ξανάφυγε ποτέ. Με τον Γιάννη Φλερύ, συνέχισαν πλέον στην Ελλάδα τις εμφανίσεις με μεγάλη πάντα επιτυχία. Εκτός από το θέατρο και τα κέντρα, το δίδυμο Φλερύ - Αλμα συμμετείχε και σε αρκετές ταινίες. Στο θέατρο η Λίντα Αλμα δούλεψε μέχρι το 1979, ήταν και η χρονιά που παντρεύτηκε με τον Μάνο Κατράκη, μετά την πολύχρονη σχέση τους. Η κηδεία της Λίντας Αλμα θα γίνει από το Α Νεκροταφείο Αθηνών. Η μέρα και ώρα δεν έγινε γνωστή μέχρι αργά το βράδυ.