Στο "Μικρό ερωτικό αλφαβητάρι" του Ν. Δ., μια κλίμακα με είκοσι τέσσερα σκαλιά - όσα και τα γράμματα της αλφαβήτας - ανεβάζει τον ποιητή στον ουρανό του έρωτά του. Λέει: "Ανεβαίνω / σχεδόν πετώντας / στα σκαλοπάτια τ' ουρανού σου / Αψηφώντας / το νόμο / της βαρύτητας / και την πτώση / που επιφυλάσσει / η μοίρα / των ανθρώπων".

Ο Ν. Δ. πριν απ' αυτή την "πτώση" που επιτάσσουν οι νόμοι της φύσης, αναλώνει "το αίμα της καρδιάς" του "να ζωγραφίσει το επίγειο αστέρι της αγάπης". Ετσι, κάποτε, στους "Μικρούς παράδεισους", ο έρωτας γίνεται μνήμη φωτεινή, κι ο ποιητής θα πει: "Θυμάμαι την εικόνα σου / όταν έκλεινες τα βλέφαρα / και ψιθύριζες το "σ' αγαπώ" / ο κόσμος πλάστηκε / μες στο σκοτάδι / και φωτίστηκε / με τον ήλιο τον έρωτά σου".

Στίχοι τρυφεροί που αναδείχνουν την αξία της ζωής, όπως και το "μεγαλείο" της φύσης, όταν "τα ποτάμια σμίγουν ερωτικά" με τη θάλασσα.

Δεν παραλείπουμε να πούμε ότι οι δύο αυτές συλλογές του Ν. Δ. εντυπωσιάζουν και με το πολύ μικρό σχήμα τους. Χωράν, άνετα, στο καλοκαιρινό τσεπάκι της καρδιάς.

(Εκδόσεις ΙΔΜΩΝ)

Γιάννης ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ