Η ευρωλιγούρα, ως γνωστόν, έχει όλα τα χαρακτηριστικά της κοινής ...λιγούρας. Εκδηλώνεται προς ικανοποίηση της επιθυμίας, χωρίς προσχήματα και αναστολές. Πρώτα, όπως λέει η λαϊκή σοφία, του λιγούρη "του φεύγει η ψυχή και μετά το χούι". Για να μπούμε, όμως, στο ψητό, και μάλιστα στο "ψητό" που ανακαλύπτει η γνωστή ευρωλιγούρικη "Αυγή" (στο φύλλο της Κυριακής, 8ης Αυγούστου), δηλαδή τη λεγόμενη υπόθεση της ανασυγκρότησης των Βαλκανίων, αξίζει τον κόπο να "κορφολογήσουμε" το "περιβόλι" της κ. Μ. Πλήκα, που αναφέρεται στο κέντρο αυτής της "ανασυγκρότησης", τη Θεσσαλονίκη.

Ιδού τα φρούτα του μπαχτσέ, αναφορικά με την απόφαση των 15 ηγετών της ΕΕ να είναι η Θεσσαλονίκη έδρα του Οργανισμού Ανασυγκρότησης των Βαλκανίων. Η - υποτίθεται - κριτική προσέγγιση της αρθρογράφου αναφέρει:

"...αντιμετωπίστηκε θα λέγαμε ως ένα "εφαλτήριο" που επιτέλους θα απογειώσει τη Θεσσαλονίκη και θα της προσδώσει τον πολυπόθητο τίτλο του ευρωπαϊκού μητροπολιτικού κέντρου των Βαλκανίων...". Και, αμέσως μετά, ακολουθεί το παράπονο: "...ένα στόχο που εδώ και μια δεκαετία προσπαθεί να κατακτήσει, αλλά μέχρι τώρα έμεινε άπιαστος... " (!), ενώ έπεται βέβαια και η - υποτίθεται - "αριστερή" αυτοκριτική: "...χρειάστηκε, ατυχώς, η μεσολάβηση ενός πολέμου για να της δοθεί η μοναδική ευκαιρία να είναι η πρωτεύουσα της ανασυγκρότησης της Βαλκανικής" (!).