Η καλοκαιρινή ραστώνη έφερε και φέτος στην επικαιρότητα το ...κόμμα της θάλασσας. Ακόμη και οι χαύνοι της ραδιοτηλεόρασης έσπευσαν να προβάλουν τις ψαρευτικές ικανότητες του πρωθυπουργού, όπως είπαν. Αυτή η άθλια προπαγάνδα του "σταρσίστεμ" δε χάνει ευκαιρία να αξιοποιεί κάθε πλευρά, ακόμη και την πιο χυδαία.

Στο σύνθετο πρόβλημα "Ελληνοτουρκικά συν Κυπριακό", προβάλλει η συνεργασία των ΥΠΕΞ Ελλάδας - Τουρκίας, Γ. Παπανδρέου - Ι. Τζεμ. Αυτή η συνεργασία, με τις δηλώσεις Γ. Παπανδρέου που προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις, επαναλαμβάνεται στις αρχές του Σεπτέμβρη. Σχετική προς αυτό κι η προβλεπόμενη επίσκεψη του Ελληνα ΥΠΕΘΑ Ακη Τσοχατζόπουλου στις ΗΠΑ για συνάντηση με τον Αμερικανό ομόλογό του Ου. Κοέν. Επιστέγασμα αυτών των συναντήσεων είναι η επίσκεψη του Προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον το Νοέμβρη στην Ελλάδα. Το σενάριο του θεάτρου φαίνεται έτοιμο και τα σκηνικά να στήνονται. Στην ουρά του διακρίνεται το Κυπριακό να μπαίνει στο παζάρι των διαπραγματεύσεων και να κλείνεται στη βάση του ΝΑΤΟ. Αλλωστε, το κυπραίικο κουβέρνο φαίνεται από καιρό να έχει ευθυγραμμιστεί στην ελληνική πολιτική των προσαρμογών στα ευρω-ατλαντικά κελεύσματα. Το ζητούμενο φαίνεται να είναι η Τουρκία. Τα πρόσφατα συμπλέγματα των αμερικανικών αναφορών για το Κουρδικό και η ειρηνευτική πρόταση του Α. Οτσαλάν δημιουργούν, ίσως, ανησυχίες στην Αγκυρα. Πλάι στο από δεκαετία "καθισμένο" Ιράκ, "κάθισε" και η Συρία, ενώ η διένεξη μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων εξακολουθεί την πορεία μιας προϊούσας φθοράς, που οδηγεί στις συνεχείς συνομιλίες και στη διασφάλιση της διαιτητικής κυριαρχίας των ΗΠΑ. Μέγα το ερωτηματικό: Αυτή η λιμνάζουσα κατάσταση στη Μέση Ανατολή, σε σχέση με τα αμερικανικά και ευρύτερα δυτικοσυμμαχικά συμφέροντα, πού θα οδηγήσει; Είναι εύλογη μια ανησυχία για την Αγκυρα. Ομως, η πιθανότερη ανησυχία πρέπει να βρίσκεται στην ελληνική πλευρά, εκείνων που μπορούν τουλάχιστον να σκέπτονται. Μια πιθανή ή φαινομενική βλάβη των τουρκικών συμφερόντων στη νοτιο-ανατολική της πλευρά θα εντείνει τις απαιτήσεις της προς δυτικά, δηλαδή στο Αιγαίο.

Ισως αυτό αποδειχθεί το πικρό χάπι της προδοσίας στις ελληνο-αμερικανικές και ευρύτερα συμμαχικές διαβουλεύσεις. Μέχρι τώρα, η κυβερνητική πολιτική των κομμάτων εξουσίας στην Ελλάδα ακολουθεί τη μέθοδο των συνεχών διολισθήσεων. Ομως, όσο κι αν αυτό επιμηκύνει το χρόνο της τελικής ποιοτικής αλλαγής, αυτή η αλλαγή και οι ρήξεις που επιφέρει είναι αναπόφευκτες. Ο κίνδυνος της μετατόπισης της αποκλειστικής ελληνικής επικράτειας "επί το δυτικότερον" είναι συνεχώς και υπαρκτός. Στη ρότα του ίδιου κινδύνου, κινείται και η Βόρεια Ελλάδα. Ηδη, έχει μετατραπεί σε ιδιότυπο προτεκτοράτο, για λογαριασμό των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων του υπερεθνικού χρηματιστικού κεφαλαίου. Εδώ, βέβαια, αιτίες και αιτιατά είναι διαφορετικά. Ωστόσο, συμφωνούν στο πιθανό αποτέλεσμα της μετατόπισης της αποκλειστικής ελληνικής επικράτειας "επί το νοτιότερον". Τέλος, αυτά τα σενάρια δεν υποχρεώνονται να γίνουν εκατό τοις εκατό. Ομως, η ύπαρξή τους προδικάζει δυσμενές αποτέλεσμα.