Οι ρυθμίσεις, που ανακοινώθηκαν, δεν αλλάζουν τα αποτελέσματα και τις συνέπειες, που υπέστησαν μέχρι σήμερα οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι από την ακραία φορομπηχτική πολιτική του ΠΑΣΟΚ όλα τα τελευταία χρόνια
Οι εξαγγελίες για φορολογικές "ελαφρύνσεις", στις οποίες προσέφυγε η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να ενισχύσει το... "κοινωνικό" πρόσωπο του κυβερνώντος κόμματος, ενόψει των επερχόμενων εκλογών, δεν είναι ικανές ούτε να σταθούν από μόνες τους ως ρυθμίσεις κοινωνικού χαρακτήρα, ούτε να ρετουσάρουν την ακραία φορομπηχτική πολιτική, σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, που επιβλήθηκε σε όλη την περίοδο διακυβέρνησης της χώραςαπό το ΠΑΣΟΚ. Διότι μια από τις πλευρές της πολιτικής σκληρής λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, από το 1993 που ανέλαβε τα "ηνία" μέχρι σήμερα, εκδηλώθηκε μέσα από μια άνευ προηγουμένων και σταδιακά αυξανόμενη φορολογική επιβάρυνση των μισθωτών, των συνταξιούχων και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων της χώρας.
Η παραπάνω διαπίστωση απορρέει από την επεξεργασία των ίδιων των επίσημων στοιχείων, που είναι δημοσιευμένα στην ετήσια έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, σχετικά με τη φορολογική επιβάρυνση που υπέστησαν στο διάστημα από το 1993 μέχρι το 1998 οι διάφορες κατηγορίες φορολογούμενων και τα οποία αποδεικνύουν ότι το βάρος της επίτευξης των κριτηρίων "σύγκλισης" για την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, το σήκωσαν κυρίως - όπως επέλεξε η κυβέρνηση - οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες.
Οπως φαίνεται και από το σχετικό πίνακα, κατά την εξαετία 1993 - 1998 διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ:
Η θέσπιση των "αντικειμενικών" κριτηρίων, το πάγωμα των αφορολόγητων ορίων, η μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, σε συνδυασμό με την εισοδηματική πολιτική "πείνας" που εφαρμόστηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια, αποτελούν το υλικό που συνέθεσε την παραπάνω ιδιαίτερα ζοφερή εικόνα στην οποία βρίσκονται σήμερα οι κατηγορίες φορολογούμενων, που απαρτίζουν τα λαϊκά στρώματα της χώρας. Και συνιστά κατάφωρο εμπαιγμό σε βάρος τους, η προσπάθεια του πρωθυπουργού να διαγράψει απώλειες χρόνων, μέσα από τις πρόσφατες εξαγγελίες, που με τη σειρά τους και αφ' εαυτές θα συνιστούν, ούτως ή άλλως "ψυχία".
Αλλωστε, να μην ξεχνάμε ότι το όριο φτώχειας για μια μέση ελληνική οικογένεια έχει προ πολλού ξεφύγει από τα εισοδήματα των 2 εκατομμυρίων δραχμών το χρόνο, ενώ τα βάρη που καλούνται να σηκώσουν οι φορολογούμενοι για την ανατροφή και την εκπαίδευση των παιδιών τους (λόγω της συνεχούς μείωσης των αντίστοιχων δαπανών του δημοσίου) δεν αντιμετωπίζονται ούτε με 10 ούτε με 20, αλλά ούτε και με 100.000 δραχμές φοροαπαλλαγή το χρόνο! Τέλος, σε ό,τι αφορά την κατάργηση των "αντικειμενικών κριτηρίων" για τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους βιοτέχνες και τους εμπόρους, μένει κανείς να δει με τι θα αντικατασταθούν...
Βάσω ΜΠΑΡΜΠΑ