Δικαιολογίες, βέβαια, μπορεί να ειπωθούν αρκετές και ορισμένες να είναι και βάσιμες. Ο πανικός των πρώτων στιγμών πράγματι δημιούργησε κυκλοφοριακό κομφούζιο στην Αθήνα, όπως και έμφραγμα στις τηλεπικοινωνίες. Παράγοντες που δυσκόλευαν και την κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού. Οι δημοτικές αρχές - παρά τις φιλότιμες προσπάθειές τους - αποδείχθηκαν ανίσχυρες να βοηθήσουν αμέσως και ουσιαστικά. Αλλωστε, είναι γνωστές οι μεγάλες ελλείψεις τους.

Τα ίδια αυτά γεγονότα, όμως, αποδείχνουν και τα γενικότερα προβλήματα στο επίπεδο του πολιτικού σχεδιασμού και υλοποίησης της αντισεισμικής προστασίας. Για παράδειγμα, ποια μέτρα έχουν παρθεί μέχρι σήμερα, ώστε οι πολίτες της πρωτεύουσας να αντιμετωπίζουν περισσότερο ψύχραιμα ανάλογες καταστάσεις; Γιατί να μην υπάρχουν εναλλακτικά μέσα επικοινωνίας των κεντρικών κρατικών υπηρεσιών με τις τοπικές αρχές, ώστε να χρησιμοποιούνται σε έκτακτες περιπτώσεις, όπως η χτεσινή;

Αρκετά είναι τα παρόμοια ερωτήματα. Και μπορεί να τα θέσει ο καθένας. Οι απαντήσεις, βέβαια, είναι αρμοδιότητα, πρώτα και κύρια, των κυβερνώντων. Αλλά όχι μόνο αυτών. Είναι και θέμα όλων μας.