Σκέφτομαι ότι είναι, μάλλον, ανεπίκαιρο, ίσως και μεμψίμοιρο, τούτη την ώρα της επιτυχίας, που φέρνει την ευτυχία και τη γεμίζει με αισιοδοξία για το μέλλον της, να της επισημάνω πως "τώρα αρχίζουν τα δύσκολα", Θα το επιχειρήσω, όμως, όχι για ν' αναλάβω το ρόλο του "συμβουλάτορα" και του "πεσιμιστή", αλλά επειδή πιστεύω πως η προσωπική επιτυχία στις εισαγωγικές εξετάσεις δε διαρκεί, αν δε συνδυαστεί με τη συνέχιση της προσπάθειας, μέσα από συλλογικούς αγώνες, για αναβάθμιση της Παιδείας και για αλλαγές στην κοινωνία. Ας μην με παρεξηγήσει, λοιπόν, η Ευαγγελία - Ρόζα, δε θέλω να μετριάσω την επιτυχία της, ίσως, μάλιστα, να εκφράζω και τους δικούς της προβληματισμούς, ή τους φόβους της και τους πόθους της, που "κρύβονται" στο βάθος των χαρούμενων αισθημάτων της.

Αν έχει στο μυαλό της, ως πρότυπο, έναν "θηλυκό Λυκουρέζο" - εγώ θα διαφωνήσω μαζί της, αυτού του είδους η δικηγορία δεν ταιριάζει με τις δικές μου αντιλήψεις - θα πρέπει να της υπενθυμίσω πως υπάρχουν, μαζί με τους "πετυχημένους" και χιλιάδες άνεργοι δικηγόροι. Αν, ως πρότυπο έχει άλλους που κοπιάζουν να προσφέρουν ουσιαστικά στη Δικαιοσύνη, ας βαλθεί να τους φτάσει και να τους ξεπεράσει, αλλά να συνυπολογίσει πως στην κοινωνία που ζούμε και η νομική επιστήμη, στη θεωρητική υφή και στην πρακτική εφαρμογή της, είναι εξαρτημένη και, εν πολλοίς, διατεταγμένη να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ποικιλώνυμης και πολυποίκιλης εξουσίας.

Στον κοινωνικό στίβο της ζωής, λοιπόν, ο αγώνας για την προσωπική καταξίωση είναι συνεχής και αδιάλειπτος και για να είναι αποτελεσματικός και κοινωνικά ωφέλιμος θα πρέπει να συντελείται στα πλαίσια της συλλογικότητας.

Η νέα γενιά που θ' αναλάβει τα ηνία της χώρας μας, πρέπει να είναι σπουδαγμένη, μορφωμένη, αλλά και κοινωνικά ευαίσθητη και αγωνιστική. Γιατί σ' αυτή ανήκει το χρέος ν' αλλάξει την Ελλάδα. Να δημιουργήσει μια καλύτερη κοινωνία. Αυτό το χρέος βαρύνει κατ' εξοχήν τους πετυχημένους, αλλά και όλους τους νέους, που μπορεί μεν να μην πέτυχαν σε κάποια από τις μάχες της ζωής- όπως π. χ. οι "αποτυχόντες" στις εξετάσεις - όμως ποτέ και κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος και τα πεδία της προσωπικής καταξίωσης βρίσκονται παντού μέσα στην κοινωνική δραστηριότητα. Υπάρχει, λοιπόν, "πεδίον δόξης λαμπρόν", για όλους.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ