"Τι συμβαίνει, επιτέλους; Δε μετρά καθόλου για ορισμένους η ζωή οκτώ ανθρώπων, οκτώ εργατών, που θάφτηκαν κάτω από τα συντρίμμια της ΦΑΡΑΝ ή οι πιέσεις που ασκούνται είναι τόσο ισχυρές, ώστε να μην ασχολούνται με το συγκεκριμένο χώρο;".

Στην άλλη άκρη της γραμμής είναι η Ζωή Σώκου,μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο φάρμακο και της διοίκησης της ΓΣΕΕ, η οποία από την πρώτη στιγμή βρίσκεται στο ισοπεδωμένο εργοστάσιο, μαζί με τους εργάτες που σώθηκαν και που έδωσαν σκληρή μάχη για τη διάσωση συναδέλφων τους πριν ακόμα φτάσουν τα ειδικά συνεργεία. Οπως θα μας πει, έχει κάνει φοβερή εντύπωση στους πάντες - και στα σωστικά συνεργεία - το γεγονός ότι η τραγωδία στη ΦΑΡΑΝ έχει περάσει στα "ψιλά" των μέσων μαζικής ενημέρωσης, παρότι το εργοστάσιο αυτό έγινε ο ομαδικός τάφος για οκτώ εργαζόμενους.

Εντύπωση και σχόλια προκαλεί επίσης η στάση στελεχών της επιχείρησης, οι συμβουλές τους προς τους εργοδότες να "εξαφανιστούν για κάποιο διάστημα", καθώς και η ανήσυχη αμηχανία που εκδηλώνεται γύρω από το περιεχόμενο των φακέλων, που - σύμφωνα με τις ανακοινώσεις - πήραν οι εισαγγελείς από την Πολεοδομία. Εισαγγελέας εμφανίστηκε, εξάλλου, απροειδοποίητα και προχτές το βράδυ στο χώρο του εργοστασίου.

Η ΦΑΡΑΝ χτίστηκε το 1963. Από τότε όμως μπήκε στη διαδικασία μιας σταδιακής επέκτασης, κλείνοντας μπαλκόνια που έγιναν γραφεία, προσθέτοντας δυο ορόφους κλπ., ενώ με το σεισμό του 1981 το κτίριο είχε πάθει ζημιές.