Περιχαρής εμφανίστηκε μετά την υπογραφή του "Ουάι 2", του κειμένου που επαναπροσδιορίζει την εφαρμογή της "ενδιάμεσης συμφωνίας" του Ουάι Πλαντέισον, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Εχούντ Μπάρακ. Και πώς άλλωστε να μην είναι... Ο Μπάρακ είχε θέσει ως προτεραιότητα της κυβέρνησής του την "αναθέρμανση" της συμφωνίας, που υπέγραψαν πέρυσι το φθινόπωρο ο Γιάσερ Αραφάτ και ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου στις ΗΠΑ, αλλά, ουσιαστικά, δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Και ο στόχος του επιτεύχθηκε.

Εκτός, όμως, από την υλοποίηση των προεκλογικών του δεσμεύσεων, ο Μπάρακ έχει κάθε λόγο να χαίρεται και για το ίδιο το περιεχόμενο της συμφωνίας. Πέτυχε να δοθεί περισσότερος χρόνος στον ισραηλινό στρατό για να αποχωρήσει από το προβλεπόμενο ποσοστό της Δυτικής Οχθης, ελαχιστοποίησε το ενδεχόμενο ανακήρυξης ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους με την απαγορευτική ρήτρα μονομερών αποφάσεων, κατάφερε να μη ληφθούν, για άλλη μια φορά, συγκεκριμένα μέτρα για τους εβραϊκούς εποικισμούς και πέτυχε, όχι μόνο να διατηρήσει, αλλά και να μειώσει τον αριθμό των Παλαιστινίων κρατουμένων που υποχρεούται να απελευθερώσει.

Η μόνη του παραχώρηση μοιάζει να είναι η αποδοχή χρονοδιαγραμμάτων, που είναι, όμως, γνωστό ότι παραβιάζονται ανά πάσα στιγμή εφόσον δεν υπάρχει σύγκλιση στις διαπραγματεύσεις. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός με την υπογραφή της συμφωνίας στο Σαρμ ελ Σέιχ φαίνεται ότι πέτυχε πολλούς στόχους, με μία κίνηση: εδραίωσε την εκλογική του νίκη στην ισραηλινή κοινή γνώμη, έδωσε τα πρέποντα επιχειρήματα στην Παλαιστινιακή Αρχή να κατευνάσει, έστω και προσωρινά, την παλαιστινιακή κοινή γνώμη, δικαίωσε την εύνοια των ΗΠΑ και, επί της ουσίας, δεν υποχώρησε σε κανένα βασικό σημείο των ισραηλινών θέσεων. Διόλου άσχημα για πρώτη κυβερνητική επιτυχία....

E. M.