* * *

Είναι ψέμα επίσης ότι τα 9 τρισ. αποτελούν επιτυχία της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Είναι για την ακρίβεια ό,τι κατάφεραν να περισώσουν μπροστά στη γερμανική απόφαση να περικόψει δραστικά τα κονδύλια του Ταμείου Συνοχής. Είναι χαρακτηριστικό ότι λίγους μήνες πριν τη Σύνοδο του Βερολίνου η κυβέρνηση ισχυριζόταν ότι το "πακέτο" θα περιέχει τουλάχιστον 12 τρισ. Μ' αυτό τον ισχυρισμό το ΠΑΣΟΚ έκανε την προεκλογική του καμπάνια για τις δημοτικές εκλογές. Τελικά ο κ. Σημίτης πανηγύρισε στο Βερολίνο όχι γιατί κέρδισε, αλλά γιατί δεν έχασε περισσότερα.

Ομως όποιο κι αν είναι το ύψος του "πακέτου Πρόντι", θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν αποτελεί κάποιο δώρο ή κάποια προσφορά στην Ελλάδα. Οταν τελείωσε το "Πρώτο Πακέτο Ντελόρ" και έγινε ο τελικός λογαριασμός αποδείχτηκε ότι για κάθε 100 δραχμές που παίρναμε από τα ταμεία της Κοινότητας πληρώναμε 200 δραχμές. Τα επόμενα χρόνια καθώς μειώθηκε η αγροτική και βιομηχανική παραγωγή, οι εισαγωγές αυξήθηκαν πολύ περισσότερο απ' τις εισαγωγές. Ετσι στο τέλος του "Δεύτερου Πακέτου Ντελόρ" μπορούμε να πούμε ότι για κάθε 100 δραχμές που παίρνουμε από τα Ταμεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης πληρώνουμε 300 δραχμές. Αρα όχι μόνο δεν είναι "δώρο", αντίθετα είναι ένα μικρό μέρος αυτών που η ΕΕ παίρνει από την Ελλάδα κυρίως μέσω του εμπορικού ισοζυγίου.

* * *

Θα πρέπει να προσθέσουμε ακόμη ότι το μεγαλύτερο μέρος των κονδυλίων θα επιστρέψουν στις μεγάλες χώρες - μέλη, αφού όλα τα "μεγάλα έργα" κατασκευάζονται από πολυεθνικές επιχειρήσεις γερμανικών, γαλλικών, βρετανικών ή ιταλικών συμφερόντων. Αρα αυτά που οι χώρες αυτές δίνουν με το ένα χέρι, τα παίρνουν με το άλλο και μάλιστα στο πολλαπλάσιο.

Για να εξασφαλιστούν όμως τα χρήματα του "πακέτου", θα πρέπει να καταβληθεί η συμμετοχή του ελληνικού κράτους, η οποία υπολογίζεται στα 6-7 τρισ. δραχμές. Αυτό σημαίνει ότι αν η κυβέρνηση θέλει να πάρει όλα τα κονδύλια του "πακέτου", θα πρέπει να εξασφαλίσει τα 6-7 τρισ. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να δεσμεύσει όλους τους διαθέσιμους πόρους του κρατικού προϋπολογισμού και να μειώσει τις άλλες κρατικές δαπάνες, με προτεραιότητα βέβαια στις κοινωνικές.

* * *

Ο πρόσφατος καταστροφικός σεισμός έφερε στην επιφάνεια ένα ακόμη θέμα, αφού, αν ήθελε η κυβέρνηση, ένα μέρος αυτών των κονδυλίων να μπορούσε να το δώσει για την ανακούφιση των σεισμοπλήκτων, αλλά και για την αποκατάσταση των ζημιών. Ποιο, άραγε, απ' τα "μεγάλα έργα" μπορεί να θεωρηθεί μεγαλύτερο απ' αυτό; Δεν προχωράει όμως η κυβέρνηση σ' αυτό το βήμα, γιατί δεν το επιτρέπει η ΕΕ. Ετσι ένα μεγάλο πρόβλημα όπως η λαϊκή στέγη, και μάλιστα επείγον για τους πληγέντες από το σεισμό, δε θεωρείται έργο ενταγμένο στην ανάπτυξη, αφού ανάπτυξη θεωρείται από κυβέρνηση και ΕΕ ό,τι μεγαλώνει τα κέρδη και το κεφάλαιο. Ετσι αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι το αναπτυξιακό έργο μέσω των πακέτων έχει ταξικό χαρακτήρα, σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, όπως και η εφαρμοζόμενη πολιτική. Οι απλοί άνθρωποι του μόχθου όχι μόνο πρέπει να "κλείνουν τ' αυτιά τους", στις υποτιθέμενες αναπτυξιακές δυνατότητες και εξαγγελίες μέσω του "πακέτου", αλλά να παλεύουν ενάντια σ' αυτή την πολιτική ως την ανατροπή της.

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τα κονδύλια του "πακέτου Σαντέρ" θα βοηθήσουν για την κατασκευή και την ολοκλήρωση των λεγόμενων μεγάλων έργων, όπως οι μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι, έργα υποδομής, γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου, μετρό Θεσσαλονίκης κ. ά. Τα έργα όμως αυτά θα χρησιμοποιηθούν από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις της ΕΕ για τις ανάγκες τους στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή, τη Νοτιανατολική Μεσόγειο, συμβάλλοντας στην αύξηση των κερδών τους