Από την αρχή οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν ανήκουμε σε αυτούς που χειροκρότησαν την εν ψυχρώ, στην πραγματικότητα, εκτέλεση του Τσέχου «πειρατή» στο Ναύπλιο. Ούτε σπεύσαμε να πανηγυρίσουμε για την «επιτυχημένη» επιχείρηση των ειδικών δυνάμεων. Αντίθετα, πιστεύουμε ότι είμαστε μάρτυρες μιας νέας πολιτικής και πρακτικής στην αντιμετώπιση τέτοιων «κρίσεων», που ως στόχο δεν έχουν την προστασία της ανθρώπινης ζωής, αλλά την επίδειξη πυγμής και αυταρχισμού. Η κυβέρνηση Σημίτη είναι φανερό ότι έχει αποφασίσει να αντιγράψει τις γκαγκστερικές και απάνθρωπες αμερικάνικες μεθόδους, πιστεύοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα.

Είναι δεδομένο ότι τέτοιου είδους καταστάσεις απαιτούν λεπτούς χειρισμούς, αλλά, τουλάχιστον μέχρι πριν από λίγα χρόνια -η περίπτωση του Σ. Ματέι ήταν η αρχή της αντίστροφης μέτρησης- αυτό που δέσποζε στην αντιμετώπισή τους ήταν η προστασία των ανθρώπινων ζωών. Το «δόγμα» αυτό έχει καταρρεύσει με πάταγο και έχει αντικατασταθεί από τη με κάθε τρόπο εκτέλεση του υπαίτιου τέτοιων καταστάσεων, πολύ περισσότερο όταν είναι αλλοδαπός. Οι χειρισμοί της κυβέρνησης και των διωκτικών αρχών στην περίπτωση του Τσέχου πειρατή επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Από την αρχή η κυβέρνηση κινήθηκε στη βάση της λογικής, που διακήρυξε ο υπουργός Ναυτιλίας Χρ. Παπουτσής, ότι «η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι». Στη βάση αυτή πάρθηκαν εξαρχής οι αποφάσεις και αυτό το μήνυμα ήθελε να εκπέμψει η κυβέρνηση. Γι' αυτό και η σύσταση του κυβερνητικού εκπροσώπου προς τα ΜΜΕ, αρκετές ώρες πριν την τελική φάση της επιχείρησης, να «δείξουν προσοχή». Την κυβέρνηση δεν την ενδιέφεραν οι προθέσεις και τα κίνητρα του πειρατή, έστω και αν ήταν διαταραγμένη προσωπικότητα και ψυχικά άρρωστος. Ο κυνισμός του κυβερνητικού εκπροσώπου προκαλεί ανατριχίλα: «Πληροφορηθήκαμε ποια ήταν τα στοιχεία της ταυτότητάς του. Τα κίνητρά του ή ό,τι άλλο σχετικό επιδίωκε, δεν είναι εύκολο, αυτή την ώρα, να τα έχουμε υπόψη, γιατί ο ίδιος δεν είναι σε θέση να μιλήσει»!!! Και προκειμένου να μην αφήσει περιθώρια παρερμηνειών για τις κυβερνητικές προθέσεις πρόσθεσε: «Εάν κάποιος προχωρήσει πάλι σε μια τέτοια ενέργεια, αντιλαμβάνεστε πως βρίσκεται εκτεθειμένος σε ένα μεγάλο κίνδυνο: Να χάσει τη ζωή του».

προκειμένου να δικαιολογήσει την «επιτυχία» ο εκπρόσωπος περηφανεύτηκε ότι «το κράτος έσωσε τη ζωή πολιτών». Πολύ φοβούμαστε όμως ότι με τέτοιες μεθόδους made in USA αυτές που διατρέχουν το μεγαλύτερο κίνδυνο είναι οι ζωές των πολιτών. Δεν είναι καθόλου βέβαιο -κάθε άλλο- ότι η επόμενη «επιχείρηση» δε θα βαφτεί με αίμα αθώων πολιτών, όταν κυβέρνηση και διωκτικές αρχές εμφορούνται από το παραπάνω δόγμα. Σε κάθε περίπτωση όμως το ζήτημα είναι να προλαμβάνονται τέτοιες καταστάσεις και να μη φθάνουν τα πράγματα να μπαίνει η κοινωνία μπροστά στο δίλημμα «εκτέλεση ή όχι»! Φαίνεται όμως ότι το σύστημα, που δεν μπορεί ούτε θέλει να κάνει τίποτα για να μην «αναφύονται» ολοένα και πιο συχνά τέτοιες καταστάσεις, βρίσκει πιο βολικό να οδηγεί τα πράγματα στην «τελική φάση». Αν η κυβέρνηση και η Αστυνομία θέλουν να κάνουν επίδειξη πυγμής, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν: Το οργανωμένο έγκλημα και τα διάφορα κυκλώματα, που οργιάζουν ανενόχλητα μπροστά στα μάτια τους. Η «μόνιμη αδυναμία» των διωκτικών αρχών είναι εύλογο να γεννά πλήθος ερωτημάτων, διόλου κολακευτικών για την «αποτελεσματικότητα» και τις «επιτυχίες» τους. Από την άλλη, δεν μπορεί να παραγνωριστεί η συστηματική προσπάθεια που γίνεται, σε κάθε ευκαιρία, να διαποτιστεί όλο και πιο βαθιά η ελληνική κοινωνία με την ξενοφοβία και το ρατσισμό, κάτω από την προβολή της ισοπεδωτικής εξίσωσης «εγκληματικότητα = (λαθρο)μετανάστευση».