Πρωτοσέλιδο εποχής «Πολυτεχνείου». Δηλώνει απλά πως η αστική τάξη δεν ξέχναγε στιγμή ποιον είχε απέναντι...

εκτός κι αν δεν καταλαβαίνεις πως όταν η κουβέντα γίνεται για «να δούμε ποιοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες» κι όχι για το δικαίωμα όλων σε μόνιμη και σταθερή δουλιά, είναι για να φαγωθούν ξανά οι εργάτες μεταξύ τους, να βγει ξανά σωτήρας ο δυνάστης.

Χρόνια και χρόνια το ίδιο παραμύθι, η ίδια τακτική: Πότε το «κοινό συμφέρον» εργατών και αφεντικών, πότε το «κοινό συμφέρον» λαού και κεντρικής εξουσίας, πάντα εσύ να χάνεις κι αυτωνών το πουγκί να φουσκώνει.

Είναι καιρός, τώρα που δεν αρκεί μόνο να καταγράφεις την εμπειρία σου και να βλαστημάς μονάχα τη στιγμή της κρίσης.

Εναν αιώνα ήδη - από το καιρό που πέρασε στο στάδιο του ιμπεριαλισμού - αυτό το σύστημα με την ίδια του την πράξη αποδεικνύει πως έχει μόνο μία προοπτική: Την έκπτωση όλο και περισσότερο στη βαρβαρότητα.

Απ' τη σκοπιά μας, αυτό σημαίνει πως όσο πιο γρήγορα οι σημερινοί κυρίαρχοι φαγωθούν μεταξύ τους - γιατί δεν μπορούν να κάνουνε κι αλλιώς - τόσο το καλύτερο.

Μόνο που σ' αυτά τα τάρταρα συμπαρασύρουν όλη την ανθρωπότητα, όσο το αίτημα για έναν άλλο κόσμο, το σοσιαλισμό, δε γίνεται κυρίαρχο, δε διαπερνά λεπτό το λεπτό κάθε δράση, την ίδια την αγωνία για την επιβίωση, μετατρέποντάς την από αίτημα ενός ζήτουλα, σε αποφασιστική διεκδίκηση του αυτονόητου.

Γνώση απλής ανάγνωσης χρειάζεται: Από σένα που φτάνεις να δίνεις ως και το 40% του μισθού σου για να καλύψεις ανάγκες Υγείας, από σένα που έχεις φτάσει ως τάξη να χρωστάς 24,3 δισ. ευρώ σε πιστωτικές κάρτες με τις οποίες κατάντησες να καλύπτεις ανάγκες επιβίωσης!

Απλά, μελέτα! Κοντά 90 χρόνια τώρα το ΚΚΕ - τέκνο της δικής σου ανάγκης - σε καλεί να βάλεις τέλος στην αυταπάτη, να κάνεις το βήμα. Σ' αυτό το δρόμο «για να γυρίσει ο ήλιος», έπεσαν κορμιά και κορμιά, το ΚΚΕ έδωσε τα καλύτερα παιδιά του. Καιρό πριν έπρεπε κι εσύ να έχεις κάνεις το βήμα.

Τώρα υφαίνουν γύρω σου νέα δεσμά. Αποτελείς, λέει, «πολιτικό κεφάλαιο» για τις μετεκλογικές εξελίξεις. Για την παράταση της υποταγής σου, δηλαδή. Που σημαίνει πως όσο εσύ ψάχνεις τον εχθρό σου στον «Πολωνό υδραυλικό» και ξεχνάς πως μόνο ενιαία ως τάξη μπορείς να αντιμετωπίσεις την τάξη των εκμεταλλευτών σου, τόσο πάνω στο σφαγείο σου θα μπαίνουν η μία μετά την άλλη οι σφραγίδες επικύρωσης της σφαγής από τους «θεσμούς» εκπροσώπησής σου.

Για να ζήσεις σ' άλλο κόσμο, πρέπει να βαδίσεις σ' άλλο δρόμο