Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ: «35 εκατομμύρια είναι οι πεινασμένοι Αμερικανοί σε συνολικό πληθυσμό 300 εκατομμυρίων. 10,8 εκατομμύρια ζουν στα πρόθυρα του λιμού, 24 εκατομμύρια ζουν με το καθημερινό άγχος της εξασφάλισης τροφής. 11% είναι το ποσοστό των πεινασμένων στη χώρα. Το 30% των μονογονεϊκών οικογενειών αντιμετωπίζει πρόβλημα πείνας. Το 22% των οικογενειών νέγρων και το 18% των οικογενειών ισπανικής καταγωγής ζουν στο φάσμα της πείνας» (τα στοιχεία στο «ΕΘΝΟΣ»).

Η ΧΟΛΗ: «Η αλλαγή είναι σημαντική για όποιον βέβαια θέλει να βλέπει. Εξαιρούνται, συνεπώς, όσοι φορούν γυαλιά της γνωστής μάρκας "τι λάχανα, τι μπρόκολα". Γι' αυτούς τίποτα δεν αλλάζει όποιες και εάν είναι οι πολιτικές εξελίξεις στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δυστυχώς στην Ελλάδα ανθεί ακριβώς αυτή η αντίληψη. Για πάρα πολλούς συμπολίτες μας είτε ο Μπους είναι ανεξέλεγκτος είτε περιορισμένος διαφορά δεν υπάρχει. Εξάλλου οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι το Κακό έτσι κι αλλιώς. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την αντίληψη π.χ. η προεδρία Κλίντον είναι το ίδιο και το αυτό με την προεδρία Μπους. `Η μάλλον υπάρχει μια διαφορά: όταν ο Κλίντον ήρθε στην Αθήνα περιοριστήκαμε να κάψουμε μόνον το κέντρο της πρωτεύουσας - εάν ο μη γένοιτο ερχόταν ο Μπους θα μπορούσαμε να ανατινάξουμε και την ίδια την Ακρόπολη (...) ΥΓ. 33η επέτειος από την εξέγερση στο Πολυτεχνείο (...) θα αναλογεί δηλαδή περίπου ένας διαδηλωτής προς έναν αστυνομικό; `Η ο όγκος της πορείας θα είναι ακόμη μικρότερος;» (η αγωνία της... κυρίας Τέτας Παπαδοπούλου στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

ΔΙΑΤΡΙΒΗ: «Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΒΛΑΚΑ ΣΤΟ ΞΑΝΑΓΡΑΨΙΜΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»: «Μπορεί οι κατ' έτος πορείες - με την ανάλογη επαναστατική γυμναστική - να ανανεώνουν τη μνήμη, όμως η ώρα του ιστορικού και του κοινωνιολόγου για το Νοέμβρη 1973 έχει σημάνει. Ηταν λοιπόν το Πολυτεχνείο μια λαϊκή εξέγερση η οποία εκτός από τον κυρίως στόχο (...) είχε και ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές διαστάσεις; (...) η ηγεσία της Αριστεράς δεν επέτυχε να συμπορευτεί με τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα (...) η ηγεσία της Αριστεράς ήταν απούσα» (ο Αργύρης Ντινόπουλος στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).