Οπως σημειώνει ο επιμελητής της έκθεσης Κ. Ιωαννίδης : «Ο Σ. Σόρογκας μέσα από τη ζωγραφική του δραστηριοποιεί την παρατηρητικότητα και τη μνήμη μας. Η γραφή του είναι λιτή, λακωνική και περιεκτική, έχοντας εξοστρακίσει τα χρώματα, εν ονόματι της λειτουργίας του φυσικού και ευαίσθητου φωτός. Ο ζωγράφος υπαινίσσεται τον κόσμο του ελάχιστου, του λησμονημένου, του περιθωριοποιημένου αποσπάσματος της καθημερινότητας, το οποίο παρουσιάζεται διφορούμενα ως προς αυτά που υποδεικνύει».
«Πέτρες, γωνίες σκιερές με αγκάθια που φυτρώνουν στη στέρεα γη, πηγάδια με μαύρα νερά, φθαρμένα αγάλματα και σκουριές, κάτω από τους ήλιους του μεσονυχτιού, παρουσιάζουν "τοπία" μετέωρα στο χρόνο. Οι μορφές του εμφανίζονται ως εικαστικά αινίγματα, διεγείροντας το στοχασμό του θεατή».
Η δεύτερη έκθεση εγκαινιάζεται στις 5 Αυγούστου και περιλαμβάνει ζωγραφικές δημιουργίες ενός από τους σημαντικότερους Ελληνες υπερρεαλιστές, του Θόδωρου Πανταλέωντα. Οπως σημειώνει στον κατάλογο της έκθεσης ο τεχνοκριτικός Χ. Καμπουρίδης: «Στους πίνακες αντικρίζουμε μια γυναικεία φιγούρα που ενατενίζει μακριά, ήσυχα τοπία στο βάθος, παράδοξα πτηνά, μικροαντικείμενα, γνωστά και άγνωστα, έναν κόσμο από άλλες εποχές. Ολα είναι ζωγραφισμένα με εξαιρετική λεπτομέρεια, μοιάζουν αληθινά. Κάθε πίνακας είναι σαν μια σταματημένη εικόνα από ένα όνειρο, συναρπαστικό, έντονα βιωμένο, αναπόφευκτο ως ανάμνηση και ως μέλλον, ιερό.... Σταματημένος χρόνος της φαντασίας ο οποίος καθορίζει την πραγματικότητα. Στους πίνακες του σημαντικού αυτού ζωγράφου η καλλιτεχνική μούσα παραμένει άπιαστη, ιδανική, καθοδηγητική εκτός του κόσμου τούτου. Οι συνθέσεις του Πανταλέωντα αποτελούν έτσι μια εξατομικευμένη εκδοχή για το πώς η ελληνική υπερρεαλιστική ζωγραφική ζει και αναπνέει στα μεταμοντέρνα χρόνια. Για το πώς προσεγγίζει και ανασυντάσσει την ιστορία της ζωγραφικής». Και οι δύο εκθέσεις θα διαρκέσουν έως τις 4 Σεπτέμβρη.