Ποιος θα το περίμενε ή μάλλον ποιος δε θα το περίμενε, ο «αναρχικός» Στίβεν Φρίαρς, ο δημιουργός της «ανατρεπτικής» ταινίας «Ωραίο μου πλυντήριο», να καταλήξει βασιλικός; Τέτοιοι «αναρχικοί», τελικά, και νομοτελειακά, καταλήγουν πάντοτε στις αγκαλιές του συστήματος! Και γίνονται βασιλικότεροι του βασιλέα!

«Η βασίλισσα», δεν κρατάει ούτε τα προσχήματα. Με αφορμή τον ύποπτο θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνα, της «πριγκίπισσας του λαού», όπως την ονόμασαν οι διάφοροι βασιλικοί και φιλοβασιλικοί Φρίαρς, ο Βρετανός δημιουργός έφτιαξε ένα προπαγανδιστικό κατασκεύασμα. Πότε με χιούμορ, πότε με μελό, πότε με τη σάτιρα, αγωνίζεται να αποκαταστήσει τη φήμη της βρετανικής βασιλικής οικογένειας.

Βέβαια, για να γίνει πειστικός, προφασίζεται τον ουδέτερο. Κάνει ότι σχολιάζει αρνητικά τη συμπεριφορά της Ελισάβετ, κατά τη διάρκεια του θανάτου και της ταφής της Νταϊάνας. Η τελική σούμα, όμως, είναι καθαρά υπέρ του παλατιού. Και όχι απλώς υπέρ του παλατιού αλλά και, το χειρότερο, του θεσμού της βασιλείας!

Ομως, πέρα από το πολιτικό φάουλ, του κάποτε πολλά υποσχόμενου Βρετανού σκηνοθέτη, και η ίδια η ταινία δεν πηγαίνει πουθενά. Ο Φρίαρς στην προσπάθειά του να την κάνει «νιανιά», για να γίνει κατανοητή και για να συγκινήσει τις «μάζες», στις οποίες απευθύνεται, έφτιαξε μια ταινία - σούπα! Μια σούπα που φτάνει στα όρια του «κλασικού εικονογραφημένου». Ξέρετε, εκείνα τα αφηγήματα των λαϊκών περιοδικών και εφημερίδων, που δείχνουν, ας πούμε, τον ήλιο και, για να μην μπερδευτούν τα «φυτά» οι αναγνώστες τους, γράφουν και λεζάντα: ο ήλιος!

Τέτοιες κινηματογραφικές καρικατούρες, που βλέπουμε στη «Βασίλισσα», μόνο σε προπολεμικές ταινίες συναντώνται! Τόσο η Ελισάβετ, όσο και ο Μπλερ, αλλά και τα βοηθητικά πρόσωπα - Φίλιππος, Κάρολος, η γυναίκα του πρωθυπουργού - μοιάζουν με άψυχες χαλκομανίες. Χαλκομανίες οι οποίες, ακριβώς γιατί είναι άψυχες, δεν προκαλούν οργή! Λες και παράλληλα με τις «προσωπικές» τους υποθέσεις, δε χειρίζονται, με το χειρότερο τρόπο, μεγάλα παγκόσμια ζητήματα: Ιράκ, ΕΕ, ΝΑΤΟ κλπ.

«Η βασίλισσα» δεν είναι μια αθώα ταινία. Είναι μια σκόπιμη καλλιτεχνική προπαγανδιστική παρέμβαση! Και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί! Επιτέλους, και η πρόκληση έχει τα όριά της. Ο λαός μας έχει πικρή πείρα από τον αναχρονιστικό θεσμό της βασιλείας. Το σύνθημα «πάρ' τη μάνα σου και μπρος, δε σε θέλει ο λαός», ας γίνει «πάρ' την κόπια σου και μπρος, δεν τη θέλει ο λαός». Καιρός να τελειώνουνε με τα αναχρονιστικά αστεία και τους αναχρονιστικούς και πονηρούς καλλιτέχνες!

Παίζουν: Ελεν Μίρεν, Μάικλ Σιν, Τζέιμς Κρόμγουελ, Αλεξ Τζένινγκς.