Ενώ το πρόβλημα είναι η πολιτική του, καθώς ούτε διαφοροποιεί ούτε πρόκειται να διαφοροποιήσει το ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ, ο κ. Παπανδρέου προσπάθησε να εμφανίσει σαν κύριο πρόβλημα του κόμματός του την αμφισβήτηση της εσωκομματικής του κυριαρχίας. Εκείνο που κατάφερε είναι: Αφ' ενός να αναδείξει ότι το πρόβλημα και υπαρκτό είναι, αλλά και ότι παραμένει (σ.σ.: από τα πέντε νέα πρόσωπα που πρότεινε ο Παπανδρέου για το Πολιτικό Συμβούλιο, τα δύο καταψηφίστηκαν...). Αφ' ετέρου να ακυρώσει ο ίδιος τη δυνατότητά του να επικαλεστεί αυτό το πρόβλημα στις επόμενες «δυσκολίες», αφού υποτίθεται ότι με τη χτεσινή του κίνηση, το έλυσε...

*

Φυσικά, η καταψήφιση των Χρυσοχοΐδη και Σπυρόπουλου, στη χτεσινή ψηφοφορία, ή το γεγονός ότι επιλογές του Παπανδρέου, όπως η Δαμανάκη, αποδοκιμάζονται (και συμμετέχουν στα όργανα μόνο λόγω της ποσόστωσης), ή ότι οι μη επιλογές του, όπως οι Τζουμάκας - Αντωνίου, υπερψηφίζονται, μπορεί να μη σημαίνουν τίποτα στο επίπεδο της πολιτικής γραμμής που θα εξακολουθήσει να κινείται το ΠΑΣΟΚ (όπως δε σημαίνει τίποτα ότι τη θέση της Γκερέκου πήρε η Ράπτη και τη θέση της Αποστολάκη ο Μπίστης). Σε επίπεδο «ομαδοποιήσεων» εντός του ΠΑΣΟΚ, όμως, αποτυπώνουν ένα «μπάχαλο». Που την εκδήλωσή του οι επικλήσεις στη «συμμετοχική δημοκρατία» θα αποδειχτούν ανίκανες να εμποδίσουν, αμέσως μετά τις εκλογές...