«Γρηγορείτε, αδερφοί, γρηγορείτε!

Εσείς της τέχνης οι μαστόροι -

εσείς που ξέρετε

του κοντυλιού τα μάγια -

εσείς που δίνετε

στην πέτρα ανάσα και χαμόγελο -

και σεις

αρχόντοι των χρωμάτων -

γητευτές

των ήχων, των ρυθμών -

εσείς της κίνησης

οι δαμαστές -

οι χρυσικοί του λόγου.

Εσείς της επιστήμης, της σοφίας

οι κλειδοκράτορες -

εσείς των αριθμών

οι πουλόγοι -

εσείς οι κυνηγοί

των μυστικών της πλάσης -

οι σποριάδες

του νέου φωτός πάνω στα χώματα της νύχτας.

Εσείς οι κηπουροί του στοχασμού

εσείς ξεχερσωτές και ζευγολάτες

μέσα στου νου τα δάση -

λατρευτές

του λογικού -

της σκέψης ρυμοτόμοι.

Σεις της πατρίδας οι εραστές -

της ιστορίας

εσείς λειτουργητές -

εσείς που μείνατε

μεσ' στ' άγιο τούτο χώμα ριζωμένοι

σαν τα δεντρά -

εσείς που μείνατε δεμένοι

με τούτο το λαόν, όπως στο δέντρο του

όπως στη ρίζα του μένει δετό το φύλλο.

Γρηγορείτε, αδερφοί, γρηγορείτε!»