Το τελευταίο αντίο σε μία σπουδαία μορφή του θεάτρου μας στον 20ό αιώνα, που το υπηρέτησε με σεμνότητα, ευαισθησία και πάθος, ποιώντας ήθος, στον Γιώργο Λαζάνη, τον συνεχιστή - ψυχή του «Θεάτρου Τέχνης», είπαν χτες, στο Α' Νεκροταφείο, συγγενείς, φίλοι, μαθητές, συνεργάτες του, σε ένα ιδιαίτερα συγκινητικό κλίμα.

Ηταν ιδιαίτερα αγαπητός, πράος, με μια δύναμη να σε συμπαρασύρει στο όνειρο και το προσδοκώμενο από την τέχνη. Από τους μεγάλους δασκάλους της θεατρικής τέχνης, ο Γιώργος Λαζάνης θα μείνει στη μνήμη μας ως ο ακούραστος και σεμνός καλλιτέχνης, ο αφιερωμένος και συνεπής που συνέβαλε στην αποδοχή του πρωτοποριακού θεάτρου. Αξιος συνεχιστής του οραματιστή δασκάλου του, Καρόλου Κουν, άφησε πίσω του μια πολύτιμη παρακαταθήκη σαν ηθοποιός, σκηνοθέτης, δάσκαλος, αλλά και σαν αγωνιστής για τη σωτηρία του «Θεάτρου Τέχνης», που τα τελευταία χρόνια περνά μια σοβαρότατη κρίση.

Το πικρό καθήκον του αποχαιρετισμού από την πλευρά του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών ανατέθηκε στο μαθητή του Νίκο Μόσχοβο, ο οποίος, συγκινητικά, αναφέρθηκε στα ισχυρά και μεγάλα «πιστεύω» του δασκάλου για «ένα θέατρο που θα αντισταθεί στις επιταγές της αγοράς... θα σταθεί στην αιχμή του προβληματισμού για τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα και θα βαδίσει παράλληλα με την παγκόσμια θεατρική εξέλιξη». Μαθήτρια και για χρόνια συνεργάτες, η Κάτια Γέρου, βουρκωμένη, μίλησε για τον ανιδιοτελή άνθρωπο, τον σπουδαίο καλλιτέχνη, που σημάδεψε την εποχή, κάνοντας τόσα πράγματα που θα χρειαζόταν κανείς δέκα ζωές για να τα κάνει». Συγκινητική και η ανιψιά του, Ζωή Λαζάνη, που αποχαιρέτησε τον θείο της και σπουδαίο άνθρωπο.

Εκ μέρους του ΚΚΕ στην κηδεία παραβρέθηκε ο Στρατής Κόρακας, στέλεχος του Κόμματος, ενώ η ΚΕ απέστειλε στεφάνι.

Λόγω πένθους δεν πραγματοποιήθηκαν, χτες οι παραστάσεις «Τριαντάφυλλο στο στήθος» (Θέατρο οδού Φρυνίχου) και «Ενα όνειρο κατά το Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας» (Υπόγειο), ενώ προχτές, στις παραστάσεις του «Θ.Τ.», μετά από μια σύντομη ομιλία, προβλήθηκε ένα βίντεο - αφιέρωμα στον μεγάλο δάσκαλο.