Μπορεί να μην είναι επιτυχημένος, αλλά, πάντως, δεν είναι και απολύτως αβάσιμος ο παραλληλισμός που κάνει ο Αλ. Παπαχελάς στο χτεσινό πρωτοσέλιδο σχόλιο της «Καθημερινής». Η αναθεώρηση του άρθρου 16, σημειώνει ο αρθρογράφος, θυμίζει τη θεσμοθέτηση της ιδιωτικής τηλεόρασης. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, «το ξεκίνημα της ιδιωτικής τηλεόρασης είχε πολύ μεγάλη συμβολική σημασία, άλλαζε τους όρους της ενημέρωσης και έσπαγε το ανθυγιεινό κρατικό μονοπώλιο της ΕΡΤ. Η ελληνική κοινωνία είναι σίγουρα σε καλύτερη μοίρα σήμερα λόγω εκείνης της ιστορικής απόφασης». Τα ίδια και περισσότερο θετικά αποτελέσματα θα έχουμε και στο χώρο των πανεπιστημίων, αρκεί να παρθούν τα απαραίτητα θεσμικά μέτρα και να μην επιτρέπεται το άνοιγμα πανεπιστημίου στον «κάθε Μπάμπη και το θείο του», εκτιμά ο Αλ. Παπαχελάς.

Ετσι, όμως, έχουν τα πράγματα; Είναι σε καλύτερη μοίρα σήμερα η ελληνική κοινωνία, επειδή, δίπλα στο τότε πράγματι «ανθυγιεινό μονοπώλιο» του καπιταλιστικού κράτους, υπάρχει και δρα το μονοπώλιο των καναλαρχών και, μάλιστα, σε πλήρη και αγαστή συνεργασία με το πρώτο; Σε τι κέρδισε, δηλαδή, η ενημέρωση του λαού, ο πολιτισμός και η ψυχαγωγία; Την ολοκληρωτική μετατροπή της είδησης σε εμπόρευμα, την αποτελεσματικότερη χειραγώγηση της κοινής γνώμης ή τα σίριαλ της αποχαύνωσης; Κι όλ' αυτά, μάλιστα, με τα χρήματα των εργαζομένων, αφού αυτοί - σε τελευταία ανάλυση - πληρώνουν και την ιδιωτική τηλεόραση. Και το όποιο κόστος της και τα κέρδη των καναλαρχών.