Ας μην επιχειρεί, λοιπόν, ο Αλ. Παπαχελάς να αναπαράγει το τηλεοπτικό κόλπο της «εικονικής πραγματικότητας» στο χαρτί της εφημερίδας. Ούτε να βάζει ψεύτικα και τεχνητά διλήμματα. Τίποτε ουσιαστικά δεν κέρδισαν οι εργαζόμενοι και ο λαός μας απ' τη λειτουργία της ιδιωτικής τηλεόρασης. Είναι κι αυτή, εξίσου - αν όχι περισσότερο - απορριπτέα, όσο και η προηγούμενή της. Κι έτσι θα είναι, όσο ο κρίσιμος και νευραλγικός τομέας της ενημέρωσης θα βρίσκεται στα χέρια των λίγων «εχόντων και κατεχόντων», είτε μέσω των ιδιωτικών καναλιών, είτε μέσω των πολιτικών εκπροσώπων τους και της κρατικής (διάβαζε: κυβερνητικής) τηλεόρασης. Οσο το στοιχειώδες δικαίωμα της ενημέρωσης θα βρίσκεται στο έλεος των κεφαλαιοκρατών και όλων όσοι έχουν ταχθεί στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.

Τα ίδια και ακόμη περισσότερα ισχύουν για την αναθεώρηση του άρθρου 16, καθώς και όλα όσα αυτή συνεπάγεται ή τη συνοδεύουν. Κι όχι μόνο, γιατί όλ' αυτά είναι συνώνυμα της προωθούμενης ολοκληρωτικής μετατροπής του δικαιώματος της μόρφωσης σε εμπόρευμα και αντικείμενο κερδοσκοπίας, μιας πορείας κατεδάφισης και των όποιων εναπομεινάντων ιχνών δημόσιας και δωρεάν Παιδείας. Κυρίως, γιατί επιχειρούν την πλήρη υποταγή της εκπαίδευσης, του ρόλου και των λειτουργιών της - από τις παρεχόμενες γνώσεις και τη διάπλαση του μυαλού και του τρόπου σκέψης των νέων ανθρώπων, μέχρι την επιστήμη και την έρευνα - στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ολιγαρχίας.