Ο εναγκαλισμός του κράτους από τα κόμματα εξουσίας (να μην ξεχνάμε επ' ευκαιρία και την Εκκλησία) έχει στόχο τον έλεγχό του μέσω των ρουσφετιών και έτσι τη διατήρηση στην εξουσία. Και συντηρούνται οι απαιτούμενες διαδικασίες από τα κόμματα που ασκούν την εξουσία, αφού καθορισμένοι μηχανισμοί στο ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία λειτουργούν ακριβώς για εξυπηρέτηση της εκλογικής πελατείας. Δεν είναι κοινωνικοί οι λόγοι, που επιβάλλουν στα κόμματα αυτά να προβαίνουν στις πιέσεις για υλοποίηση των ρουσφετιών. Είναι η διατήρηση και αύξηση των οπαδών τους, δηλαδή η εξασφάλιση ψήφων, αλλά και η ανταποδοτική σχέση, ειδικά με τους ισχυρούς παράγοντες. Γι' αυτό και το φάσμα των ρουσφετιών είναι ευρύ, τα δε αιτήματα προέρχονται από όλες τις κοινωνικές και οικονομικές τάξεις. Βέβαια, από το ποιος υποστηρίζει το αίτημα εξαρτάται και ο βαθμός υλοποίησής του.

Το φαινόμενο αφορά τους στρατευσίμους κυρίως, αλλά περνάει και στα στελέχη σε πολύ μικρότερο ποσοστό. Τώρα τελευταία με τους επαγγελματίες οπλίτες και τις μεγάλες αλλαγές σε δόγματα, οργάνωση, κλπ. έχουμε επέκταση των ρουσφετιών και στις κατηγορίες αυτές των στρατιωτικών. Μερική κατάχρηση είχε γίνει και παλιότερα στη μεταπολίτευση με την εμφάνιση κάποιων, που εκμεταλλεύτηκαν σωστή νομοθετική ρύθμιση για μειωμένη θητεία σε διωχθέντες και εξορίστους εξαιτίας της αντίθεσής τους στη δικτατορία. Το σχόλιο δεν αφορά όσους αυτοεξορίστηκαν στο εξωτερικό και αποδεδειγμένα έδρασαν εκεί κατά της χούντας, επομένως αποκλειόταν η επάνοδός τους χωρίς να συλληφθούν.

Επομένως, λογικά σκέφτεται ο ένοπλος πως δεν είναι η υπηρεσία του ή η θητεία του προσφορά υπέρ της πατρίδας, αλλά, π.χ., υπέρ των ΗΠΑ ή των πετρελαϊκών εταιρειών. Αρα, για ποιο λόγο να μην κινηθεί με το ρουσφέτι ώστε να περάσει καλύτερα; Σταδιακά βλέπει τον εαυτό του στη θέση ενός υπαλλήλου, που υπέγραψε μια σύμβαση με το κράτος ή ακόμα και με κάποια αθέατα αφεντικά. Τα συνθήματα με δήθεν αποστολή την ειρήνη και οι λοιπές σαθρές και έωλες αιτιολογίες της μορφής «είναι προς το εθνικό συμφέρον», «είναι υποχρέωση της Ελλάδας να βοηθήσουμε στον εκδημοκρατισμό άλλων λαών», «βοηθάμε στην πάταξη της τρομοκρατίας», αποδυνάμωσαν τον εθνικό χαρακτήρα και τη βασική αποστολή των ΕΔ που είναι η φύλαξη των συνόρων, τα πραγματικά κυριαρχικά δικαιώματα, η αντιμετώπιση της απειλής εναντίον της χώρας μας. Οταν επαναλαμβάνεται συνεχώς πως μέσα στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση τίποτα δε μας φοβίζει και από κανέναν δεν κινδυνεύουμε, δεν αντιλαμβάνεται ο στρατεύσιμος και σταδιακά και το μόνιμο στέλεχος, για ποιο λόγο θα πρέπει να υποφέρει αυτός, επομένως γιατί να μη χρησιμοποιήσει και το ρουσφέτι.

Επομένως, μόνον η ισχυρή μας άμυνα, ο πατριωτικός χαρακτήρας των Ενόπλων Δυνάμεων και οι εξοπλισμοί με στόχο τη δική μας ισχύ και όχι τις απαιτήσεις και το συμφέρον ξένων, θα εξασφαλίσουν την ακεραιότητα και τα συμφέροντα της χώρας μας. Το ρουσφέτι και η αποφυγή στράτευσης είναι απόρροια της πολιτικής πρακτικής και, για να χρησιμοποιήσουμε νεολογισμό, «του πολιτικού πολιτισμού» των δύο μεγάλων κομμάτων, πλήττει την εθνική άμυνα, πλήττει τα συμφέροντα του τόπου μας.

Τονίζεται ιδιαίτερα πως το πατριωτικό φρόνημα ολόκληρου του λαού για την υπεράσπιση των συνόρων και των κυριαρχικών του δικαιωμάτων είναι ουσιαστικός παράγοντας ισχύος μιας χώρας και το οξυγόνο για ισχυρές Ενοπλες Δυνάμεις.

Το ρουσφέτι, ο νεποτισμός, οι μίζες, η εθελοδουλία διαλύουν το φρόνημα αυτό. Η αποφυγή της στράτευσης προσβάλλει και το λαό και το φρόνημά του.

Καιρός να συνεγερθούμε.