Σε ποσοστό 19,6% του συνολικού πληθυσμού ή, αλλιώς, 832.456 νοικοκυριά, τα οποία έχουν 2.088.701 μέλη, ανέρχονταν οι φτωχοί στη χώρα μας το 2005, ισχυρίζεται η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδας (ΕΣΥΕ) και η κυβέρνηση. Η πραγματικότητα, όμως, είναι αρκετά διαφορετική και τούτο γίνεται ολοφάνερο ακόμη κι απ' τα επίσημα στοιχεία.

Πρώτον, η ΕΣΥΕ θεωρεί φτωχό όποιον έχει ετήσιο εισόδημα έως 5.568 ευρώ ή 465 ευρώ το μήνα, καθώς και την τετραμελή οικογένεια (ζευγάρι με δύο παιδιά) με εισόδημα 11.864,54 ευρώ το χρόνο, δηλαδή 988 ευρώ το μήνα. Οπως εύστοχα σχολίασε το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ, το εισόδημα των 11.864 ευρώ το χρόνο για μια τετραμελή οικογένεια δεν είναι όριο κινδύνου φτώχειας, αλλά κατάσταση εξαθλίωσης. Δεύτερον, σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, έκτακτες αλλά αναγκαίες δαπάνες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το 61,2% των θεωρούμενων φτωχών, αλλά και το 36% των θεωρούμενων μη φτωχών. Επίσης, με δυσκολία αντιμετωπίζει τις καθημερινές του ανάγκες το 65% των φτωχών, αλλά και το 45% των μη φτωχών, ενώ δεν μπορούν να πληρώσουν μια βδομάδα διακοπές το 79,4% των φτωχών, αλλά και το 44,8% των μη φτωχών. Δηλαδή, μεγάλο μέρος των θεωρούμενων μη φτωχών (από το 1/3 έως το 50%) αδυνατεί να ικανοποιήσει στοιχειώδεις και βασικές ανάγκες του. Αν δεν είναι αυτός ο ορισμός της φτώχειας, όμως, τότε ποιος είναι;