Δεν υπάρχει μάλιστα αμφιβολία, ότι τα μέτρα που σχεδιάζονται για τη μαζική εξώθηση των μαθητών στην πρόωρη τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση των ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ θα παρουσιαστούν σαν αναγκαίος εκσυγχρονισμός της εκπαίδευσης, για την καλύτερη προσαρμογή της στη διάρθρωση και τις ανάγκες της παραγωγής, την αποσυμφόρηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και τελικά την καταπολέμηση της ανεργίας. Η αντίθεσή μας σε αυτή την προπαγάνδα είναι κατηγορηματική.

Η ανεργία των νέων δεν προκύπτει από την ίδια την εκπαίδευση, αλλά από τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος. Οι διακυμάνσεις της καθορίζονται από διάφορους συγκυριακούς παράγοντες, από τη συγκεκριμενοποίηση, σε κάθε φάση, της στρατηγικής που προωθείται. Η γενική τάση είναι η αύξηση της ανεργίας, σε συνδυασμό με τη συγκαλυμμένη ανεργία με τη μορφή της προσωρινής απασχόλησης, της υποαπασχόλησης κλπ.

Το δωδεκάχρονο σχολείο δεν αντιμετωπίζει την τεχνική εκπαίδευση με την ξεπερασμένη αντίληψη της μαστοράντζας, αλλά αντίθετα από τη σκοπιά του μέλλοντος, σαν αναπόσπαστο κομμάτι της γενικής Παιδείας. Η σύγχρονη βασική - γενική Παιδεία της εποχής μας απαιτεί τη μελέτη των διαφόρων επιστημών σε σύνδεση με τις εφαρμογές τους στην οικονομική και κοινωνική ζωή. Το σχολείο που προτείνουμε ενσωματώνει βασικά στοιχεία της επιστήμης, των μέσων παραγωγής, της τεχνολογίας. Στοχεύει στη γενική προετοιμασία των νέων για την ένταξή τους στην κοινωνική ζωή και στο επάγγελμα. Βοηθά τους μαθητές του να αναγνωρίζουν μέσα στην πράξη τη θεωρητική γνώση και αντίστροφα μέσα από τη θεωρητική γνώση να μπορούν να ερμηνεύουν την πράξη.

Η επιλογή επαγγελματικής ειδικότητας, για όσα επαγγέλματα την απαιτούν, πρέπει να ακολουθεί τη δωδεκάχρονη εκπαίδευση, είτε στην Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, είτε σε ένα σύστημα δημόσιων και δωρεάν «μεταλυκειακών» Επαγγελματικών Σχολών. Οι μεν επαγγελματικές σχολές θα παρέχουν την απαιτούμενη επαγγελματική ειδίκευση για τα επαγγέλματα που δε χρειάζονται πανεπιστημιακή εκπαίδευση, η δε ανώτατη εκπαίδευση θα παρέχει επιστημονική ειδίκευση, προετοιμάζοντας τους αποφοίτους της τόσο για την άσκηση επαγγέλματος όσο και για την ερευνητική εργασία.

Στη βάση αυτή απορρίπτουμε την κυρίαρχη κατεύθυνση για αποσύνδεση του πτυχίου από το δικαίωμα στην εργασία και την άσκηση επαγγέλματος, κατεύθυνση που επενδύεται με το ιδεολόγημα της «αυταξίας» της πανεπιστημιακής γνώσης. Υπογραμμίζουμε ότι η εγκύκλια μόρφωση δεν είναι υπόθεση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, αλλά ενός συστήματος λαϊκής επιμόρφωσης, που θα την προσφέρει ελεύθερα και πλατιά στο λαό, χωρίς μάλιστα τη δοκιμασία των εισαγωγικών εξετάσεων. Η πανεπιστημιακή εκπαίδευση συγκαταλέγεται στην επαγγελματική εκπαίδευση και οφείλει, όπως και το σύστημα των επαγγελματικών σχολών, να προετοιμάζει τους αποφοίτους της για την άσκηση της κοινωνικής εργασίας.