Οταν βλέπεις στην τηλεόραση την κυρία «φως - νερό - τηλέφωνο», παραμονή κινητοποίησης να μιλά για «ταραξίες» στα πανεπιστήμια, κρέας μυρίζει.

Κι όταν αυτοί που επικαλούνται κάποιο από τα χτεσινά τους διαβατήρια διαβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει αποφασιστικά γιατί έχει μαζί της την κοινωνία και τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ψάξου: Και γιατί ως «κοινωνία» τους επιτρέπεις να σε μετράνε μαζί τους και γιατί υποστηρίζοντας την πράσινη «διαφορετική πολιτική πρόταση», συνεχίζεις να είσαι ενεργός συντελεστής ενός κοινωνικού χειμώνα που μετρά πάνω από 15 χρόνια ήδη...

Οτι μέσα στο χαμό εμφανίζεται ως μέλλον και ο Λαλιώτης, κράτα το ως μία παράξενη σύμπτωση. Βάλτην δίπλα - δίπλα σ' όλο αυτό το ντε και καλά «αντιδεξιό που μας ενώνει» κι αρχίνα να ερμηνεύεις τα διάφορα «χέρι - χέρι» ως αυτό ακριβώς που είναι: το 'να χέρι νίβει τ' άλλο για να παραμείνεις εσύ μονίμως από κάτω.

Μη μασάς και πράξε ακριβώς τ' αντίθετα απ' όσα προβλέπει το σενάριο που σε θέλει διαδηλωτή του καναπέ και εφεδρεία ψηφοφόρο - λίπασμα σ' ένα χωράφι που δεν παράγει σοδειά για σένα.

Κατά τ' άλλα: Σωστοί οι «συλλέκτες αδέσποτων εμπορευμάτων». Κι ας τρελαίνονται οι υπερασπιστές της ατομικής ιδιοκτησίας. Της Αστυνομίας ήτανε, λέει, το βιβλίο για τα εκρηκτικά. Βρίσκεις στο γιουσουρούμ τέτοια βιβλία; `Η, μήπως επειδή δεν τα βρίσκεις εκεί, γι' αυτό και το σχετικό ρεπορτάζ παρουσιάστηκε ως «αθλητικό»;

Ασχετο: «Συνθήκη του Πριμ»! Ξέρεις κάτι γι' αυτήν; Τίποτα. Ετσι είναι αυτή η δημοκρατία, τα σημαντικά τα μαθαίνεις, αφού τα πάθεις. Θυμάσαι πότε άρχισες να μαθαίνεις για το Μάαστριχτ και τη Λευκή Βίβλο; Ασε τη Λισαβόνα, που ακόμα νομίζεις ότι αφορά μόνο στην ελαστική εργασία. Τη ζωντανή εργατική δύναμη αφορά από την ώρα που γεννιέται ως την ώρα που θα γίνει χώμα. Δες τους «αυτοδημιούργητους» και το «εμπορικό δαιμόνιό» τους, δες τους πώς σημαδεύουν την καρτέλα του εργάτη με το T και το D. Παραδίδουν μάθημα ταξικότητας απ' τη σκοπιά τους.