Ακούγοντας τόσες φορές χτες στα ΜΜΕ για το πόσο ...«καλογραμμένη» είναι η προκήρυξη του «Επαναστατικού (βλέπε: "Προβοκατορικού") Αγώνα», αποφασίσαμε να συνταχθούμε με τη φράση του Αϊνστάιν:

«Ακολούθησα ενσυνείδητα τη γνώμη του μεγαλοφυούς θεωρητικού L. Boltzmann - έλεγε ο Αϊνστάιν - να αφήσω τη φροντίδα της κομψότητας στους ράφτες και στους τσαγκάρηδες».

*

Η στήλη, επομένως, δε θα αναλωθεί σε εκτιμήσεις για τη «συγγραφική δεινότητα» των αυτόκλητων «κοινωνικών αγωνιστών». Επιλέγει να αναφερθεί σε δυο απόψεις που έχουν να κάνουν με το ρόλο τέτοιου είδους «τύπων» και μηχανισμών.

*

Η πρώτη είναι του Τσε Γκεβάρα. Οι πραγματικοί επαναστάτες, σύμφωνα με τον Τσε, δε θα έπρεπε να κυκλοφορούν με κουκούλες, για έναν επιπλέον λόγο: Γιατί τον καιρό της επανάστασης, ο λαός θα πρέπει να αναγνωρίζει στα πρόσωπα των επαναστατών την πρωτοπορία του. Ο λαός δε θεωρεί «τιμή» του να συναναστρέφεται με «κουκουλοφόρους», έλεγε ο Τσε Γκεβάρα.

Αλλά τι είναι ο Τσε Γκεβάρα μπροστά σε κάτι άλλους ...αυτόκλητους κοινωνικούς «μάρτυρες»...

*

Η δεύτερη είναι του Λένιν - άλλος «υποδεέστερης»... επαναστατικότητας έναντι των «αγωνιστών» κι αυτός - που ξεκαθάριζε από πολύ νωρίς (στο γράμμα του «Προς τον Φ. Κορίτσονερ, 25 του Οκτώβρη 1916») τα εξής, έτσι για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για το ρόλο τέτοιου είδους «τύπων» και για το πώς αξιοποιούνται από το σύστημα:

«Οσον αφορά την πολιτική εκτίμηση της πράξης, εμείς, φυσικά, παραμένουμε στην παλιά μας άποψη, που έχει επιβεβαιωθεί από την πείρα δεκαετιών, ότι οι ατομικές τρομοκρατικές απόπειρες (...) σαν επαναστατική τακτική, είναι άσκοπες και επιζήμιες. Μόνο το μαζικό κίνημα μπορεί να θεωρηθεί σαν πραγματική πολιτική πάλη», σημείωνε ο Λένιν, και συνέχιζε: «Οι τρομοκράτες στη Ρωσία (ενάντιά τους πάντοτε παλεύαμε) έκαναν μία σειρά μεμονωμένες απόπειρες δολοφονίας, όμως το Δεκέμβρη του 1905, όταν η υπόθεση έφτασε επιτέλους στο μαζικό κίνημα, στην εξέγερση, όταν χρειαζόταν να βοηθήσουμε τη μάζα να χρησιμοποιήσει βία, τότε ακριβώς οι "τρομοκράτες" απουσίασαν...».

Συνεννοηθήκαμε, «παιδάκια»;...