Η καγκελάριος της Γερμανίας Αγκελα Μέρκελ, παρουσίασε, στις 17 Γενάρη, το πρόγραμμά της για το επόμενο εξάμηνο που έχει και την προεδρία στην ΕΕ, δηλώνοντας μεταξύ άλλων ότι το διάλειμμα περίσκεψης τελείωσε και ότι τώρα πρέπει να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις.

Το λεγόμενο διάλειμμα, έγινε, όπως λένε, για να αναπτυχθεί ο διάλογος με τους λαούς και η δημοκρατία, αφού οι λαοί της Γαλλίας και Ολλανδίας τους χαλάσανε τα σχέδια ψηφίζοντας ΟΧΙ.

Μια σειρά χώρες όπως η Δανία, στην οποία τα γκάλοπ δίνανε μέχρι και 75% υπέρ του ΟΧΙ, ακύρωσαν το σχετικό δημοψήφισμα που είχαν ανακοινώσει και μια σειρά άλλες χώρες, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα, με την απόλυτη συμφωνία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά και η Γερμανία, αγνόησαν τη γνώμη των λαών και επικύρωσαν το «ευρωσύνταγμα» στα μουλωχτά μέσω εθνικού κοινοβουλίου, αποφεύγοντας κάθε ενημέρωση, δημόσια συζήτηση και πολιτική αντιπαράθεση, ώστε να έχει γνώση και γνώμη ο λαός επί του θέματος. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε και το ότι η αγαστή αυτή συνεργασία μεταξύ χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλδημοκρατίας στη Γερμανία ανέδειξε και την κα Μέρκελ ως καγκελάριο, για να υπηρετηθούν με τον καλύτερο τρόπο, οι απαιτήσεις του γερμανικού και επίσης ευρωενωσιακού κεφαλαίου.

Στο παρελθόν, ο κος Ράσμουσεν έχει κατηγορηματικά αρνηθεί την οποιαδήποτε αλλαγή στο περιεχόμενο του λεγόμενου ευρωσυντάγματος. Σήμερα δηλώνει ότι η γερμανική προεδρία έχει πρωταρχικό σκοπό, την επεξεργασία κειμένου συνταγματικής συνθήκης, με βάση το προηγούμενο αλλά και παίρνοντας υπόψη το ΟΧΙ των λαών της Γαλλίας και Ολλανδίας, που θα παρουσιαστεί στην εαρινή Σύνοδο Κορυφής τον Ιούνη, με σκοπό την πλήρη αποδοχή του στο τέλος του 2007.

Δεν μπορούμε είπε να αγνοήσουμε και τις 18 χώρες που ήδη έχουν πει «ναι» στο «ευρωσύνταγμα».

Ο σκοπός είναι να κλείσει αυτό το θέμα πριν τις εκλογές του 2009 για το νέο Ευρωκοινοβούλιο, και τη νέα Κομισιόν.

Το λεγόμενο ευρωσύνταγμα, με τον ένα ή τον άλλο πολιτικό ελιγμό, ίσως τελικά επικυρωθεί.

Υπάρχει, όμως, μεγάλη πείρα για να βγάλουν οι εργαζόμενοι της Ευρώπης τα απαραίτητα συμπεράσματα.

Μονόδρομος είναι το δυνάμωμα του κινήματος κατά της ΕΕ και των επιλογών της, κατά των κυβερνήσεων και των κομμάτων του κεφαλαίου σε κάθε κράτος - μέλος της, ανάμεσα στις οποίες είναι και το «ευρωσύνταγμα». Το διπλό ΟΧΙ στο «ευρωσύνταγμα» και στην ΕΕ είναι το πιο εύστοχο και καθαρό χτύπημα που μπορεί να δοθεί, ειδικά στην περίοδο που διανύουμε, με την αδιάκοπη εφαρμογή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που καταργούν τα περισσότερα εμπόδια, τα οποία για διάφορους λόγους υπήρχαν στο παρελθόν για την ελεύθερη κίνηση των κεφαλαίων.

Οι εργαζόμενοι πρέπει μαζικά να καταδικάσουν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου καθώς και τα κόμματα τύπου Συνασπισμού που προβάλλουν το δίλημμα για ένα καλύτερο ευρωσύνταγμα, και δίνουν άλλοθι στο ευρωενωσιακό κεφάλαιο να αυγατίζει ανενόχλητο τα κέρδη του.

Το δυνάμωμα του ταξικού αγώνα είναι μονόδρομος για ριζικές ανατροπές και αλλαγές σε επίπεδο εξουσίας.