Στην ίδια γραμμή πλεύσης βρίσκονται και οι αλλαγές στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

1. Με μια σειρά μέτρα (ευέλικτη ζώνη, σχέδιο της Επιτροπής του ΕΣΥΠ για τη Β/θμια Εκπαίδευση, Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα) προετοιμάζουν το έδαφος για το «αποκεντρωμένο» σχολείο που σημαίνει:

- Σχολείο χωρίς ή με ελάχιστους κρατικούς πόρους.

- Αυτοχρηματοδοτούμενο με πόρους από επιχειρηματίες - χορηγούς, δίδακτρα από γονείς, εμπορικές δραστηριότητες.

Ανοίγει ο δρόμος για σχολεία διαφορετικών ταχυτήτων και κατηγοριών ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες της τοπικής κοινωνίας και τις διαχειριστικές ικανότητες κάθε σχολικής μονάδας.

Ο ορισμός οικονομικού υποδιευθυντή που προωθείται για τα σχολεία με πάνω από 100 μαθητές και η διαχείριση των πόρων από τους συλλόγους θα προσδώσουν στα σχολεία χαρακτήρα ανταγωνιστικής επιχείρησης με ό,τι αυτό σημαίνει για το μέλλον τους (κλείσιμο ή υπολειτουργία σε σχολεία αγροτικών και εργατικών περιοχών).

2. Καταργείται σταδιακά ο όποιος ενιαίος χαρακτήρας του σχολικού προγράμματος καθώς η συγκρότηση και χρηματοδότηση του 1/3 των προγραμμάτων του Δημοτικού (ευέλικτη ζώνη) και του Γυμνασίου (ελεύθερη ζώνη) σχεδιάζουν να ανατεθεί στη σχολική μονάδα σε συνεργασία με τις επιχειρήσεις, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους συλλόγους γονέων. Δηλαδή, τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων που προορίζονται για εργάτες θα μαθαίνουν διαφορετικά πράγματα από τα παιδιά των πλουσίων οικογενειών που προορίζονται για αφεντικά.

3. Με σκληρά εξεταστικά μέτρα και άλλες δοκιμασίες που προβλέπεται να ξεκινούν από το Δημοτικό και να κορυφώνονται στο Λύκειο εντείνονται οι φραγμοί στη μόρφωση για τους κοινωνικά αδύναμους μαθητές με σκοπό τη μαζική εξώθησή τους το νωρίτερο στη διά βίου κατάρτιση και ψευτοαπασχόληση.

4. Ο διαχωρισμός σε Γενικά Λύκεια και ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ διευρύνει την ανισότητα. Τα ΕΠΑΛ ανακυκλώνουν την υποβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης, ενώ οι Επαγγελματικές Σχολές αποτελούν το σύγχρονο Καιάδα των αυριανών ανέργων.

Ολα αυτά αποτελούν κομμάτια του παζλ των αναδιαρθρώσεων στην Παιδεία και επιβεβαιώνουν:

α. Τη μετατροπή του σχολείου σε εργαλείο της οικονομίας των επιχειρήσεων για την αύξηση των κερδών τους.

β. Την ενίσχυση των φραγμών στη μόρφωση των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων και κατ' επέκταση των γυναικών.

γ. Την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης και το γρήγορο βηματισμό προς την κατάργηση της δωρεάν Εκπαίδευσης.

δ. Αναπαραγωγή ενός φτηνού, ευέλικτου και πειθήνιου εργατικού δυναμικού με χειρότερους όρους εργασίας, αμοιβής και ζωής.

Οπως όλα τα στοιχεία μαρτυρούν (λειτουργικός, αναλφαβητισμός, κόστος εκπαίδευσης) και με τη λειτουργία των νέων μέτρων, η μόρφωση των γυναικών θα σταματά στην υποχρεωτική εκπαίδευση.