Η ένταση της δουλιάς, προκειμένου να δώσει ο κλάδος από καλύτερες θέσεις τη μάχη για την απόκρουση της ολομέτωπης αντεργατικής επίθεσης, καθώς και η ενίσχυση του αγωνιστικού, ταξικού συντονισμού με τους εργαζόμενους των άλλων κλάδων, με γνώμονα τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων, θα βρεθούν στο επίκεντρο των εργασιών του 10ου Συνεδρίου της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας (ΟΕΦΣΕΕ), το οποίο ξεκινάει αύριο, 3 Φλεβάρη, και ολοκληρώνεται την Κυριακή. Αναδεικνύοντας την ανάγκη συσπείρωσης των εργαζομένων ενάντια στην επιταχυνόμενη κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, σήμερα Παρασκευή, η Ομοσπονδία διοργανώνει Ημερίδα με θέμα «Ασφαλιστικό πρόβλημα - εξελίξεις -προοπτική» και «ΤΕΑΥΦΕ: Παρόν και μέλλον για χιλιάδες εργαζόμενους στον κλάδο».

Με αφορμή το Συνέδριο, ο «Ρ» παρουσιάζει μια συζήτηση με την πρόεδρο της ΟΕΦΣΕΕ Ζωή Σώκου για τα βασικά ζητήματα που θα απασχολήσουν τους αντιπροσώπους κατά τις διήμερες εργασίες, αλλά και συνολικά για την κατάσταση στον κλάδο.

-- Σε ποια κατεύθυνση δούλεψε η Ομοσπονδία από το προηγούμενο Συνέδριο;

-- Στα τρία χρόνια που μεσολάβησαν απ' το 9ο Συνέδριο, η Ομοσπονδία κινήθηκε σε δύο βασικές κατευθύνσεις: Η μία αφορούσε στο συντονισμό της πάλης με άλλα συνδικάτα και ομοσπονδίες, μέσα απ' τις γραμμές του ΠΑΜΕ. Και η δεύτερη, η δουλιά μέσα στον κλάδο, για την ενημέρωση αλλά κύρια, την κινητοποίηση των εργαζομένων, είτε σε τοπικό, είτε σε πανελλαδικό επίπεδο. Εχει σημασία, επίσης, να τονιστεί ότι υπάρχουν νέοι άνθρωποι που δρουν αποφασιστικά μέσα στα σωματεία, τα τελευταία χρόνια ανανεώθηκαν οι διοικήσεις των συνδικάτων, συμμετέχουν νέοι εργαζόμενοι.

Θεωρούμε ότι ήταν ικανοποιητική η τρίχρονη πορεία της Ομοσπονδίας, κι αυτό φάνηκε π.χ. στη σημαντική αύξηση ψηφισάντων που είχαμε σε πολλά σωματεία. Για παράδειγμα, στην Αθήνα η συμμετοχή ανέβηκε από 777 σε 1.158, στη Βοιωτία είχαμε άνοδο πάνω από 50%, αντίστοιχα στα Γιάννενα, στο Βόλο, στο Ηράκλειο και στο Συνδικάτο Τρικάλων - Καρδίτσας. Βέβαια, παρά τα θετικά βήματα, είμαστε μακριά από τις πραγματικές ανάγκες. Υπάρχει πολύ μεγάλο έδαφος στην κατεύθυνση της συσπείρωσης, της μαζικοποίησης των σωματείων, που θα είναι και το άλφα και το ωμέγα της δουλιάς μας από δω και πέρα.

-- Ποια είναι τα βασικά προβλήματα του κλάδου;

-- Ενα πρώτο ζήτημα είναι αυτό της κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, που αφορά στο σύνολο των ρυθμίσεων για τους εργαζόμενους μέσα στους χώρους εργασίας. Δίνουμε καθημερινά τη μάχη της υπεράσπισης ενάντια στις προσπάθειες παραβίασης της σύμβασης, του ωραρίου κτλ. Γίνεται προσπάθεια να ανατραπεί το 5ήμερο, το 8ωρο, πληθαίνουν οι απλήρωτες ώρες εργασίας.

Το δεύτερο ζήτημα αφορά στο ασφαλιστικό πρόβλημα, με ιδιαίτερη έμφαση στο επικουρικό ταμείο του κλάδου, το ΤΕΑΥΦΕ. Με νόμο του ΠΑΣΟΚ, που η σημερινή κυβέρνηση δηλώνει ότι θα υλοποιήσει, θα προχωρήσει η συγχώνευση των επικουρικών ταμείων στο ΙΚΑ ΤΕΑΜ, σε μια προσπάθεια να λεηλατήσουν τα αποθεματικά των Ταμείων και να πάρουν πίσω βασικά δικαιώματα. Το τρίτο ζήτημα αφορά στις εξελίξεις στη φαρμακοβιομηχανία και το καλλυντικό, με συγχωνεύσεις, αγοραπωλησίες. Κάτι που έχει να κάνει με το τι φάρμακο παράγεται, σε τι τιμή και αν φτάνει στους εργαζόμενους, αλλά και με το ότι μέσα από αυτές τις εξελίξεις χάνονται θέσεις εργασίας, μεταφέρονται εργαζόμενοι από δω κι από κει, ανάλογα με το ποιος αγοράζει σήμερα τις μετοχές, ποιοι συγχωνεύονται.

-- Με ποια ζητήματα θα ασχοληθεί το 10ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας;

-- Αιχμή αποτελεί το ζήτημα της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Μεγαλώνει η πίεση των φαρμακοβιομηχάνων - μεταξύ άλλων - για να σταματήσει η Ομοσπονδία να μιλά για τις τιμές των φαρμάκων. Λένε «δεν είναι δυνατόν να ζητάτε αυξήσεις κι απ' την άλλη να λέτε για μείωση των τιμών των φαρμάκων». Επίσης, για ν' αλλάξει ένας όρος της σύμβασης που λέει ότι «οι εργαζόμενοι στον κλάδο δουλεύουν 5 μέρες τη βδομάδα, 40 ώρες, από Δευτέρα έως Παρασκευή», θέλουν να φύγει το «από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή». Θέλουν να δουλεύουν οι εργαζόμενοι όσο θέλουν οι εργοδότες, όσες μέρες θέλουν τη βδομάδα. Είναι βέβαια κάτι που η ομοσπονδία δε δέχτηκε καν να συζητήσει. Και βέβαια οι εργοδότες ζητούν υπογραφή πολύχρονων συμβάσεων εργασίας, λένε μάλιστα «αφού η ΓΣΕΕ έτσι κάνει...». Υπάρχει και το ζήτημα της κατάστασης που επικρατεί στους χώρους δουλιάς, του αγώνα ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία κ.ά.