«Το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα συντηρητικό σε πάρα πολλά πράγματα», δήλωσε προχτές η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Αννα Διαμαντοπούλου. Δίκιο έχει... Πού ακούστηκε ένα προοδευτικό, αριστερό και, ακόμη περισσότερο, ένα κομμουνιστικό κόμμα, να υποστηρίζει και να παλεύει καθημερινά για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια, αντίστοιχων των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, για σταθερή δουλιά σε όλους, με πλήρη οικονομικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για κατώτατους μισθούς 1.300 ευρώ και κατώτατες συντάξεις 1.050 ευρώ κλπ, κλπ, μέχρι τη Λαϊκή Εξουσία, ώστε να κάνει ο λαός κουμάντο στον κόπο του και τη χώρα και όχι η ολιγαρχία του πλούτου. Για να μη μιλήσουμε για τις αντιλήψεις, περί ταξικής πάλης, επανάστασης και σοσιαλισμού. Αυτά είναι ξεπερασμένα πράγματα, αναχρονιστικά και συντηρητικά. Η σύγχρονη... αριστερή και... προοδευτική σκέψη και πολιτική συμπυκνώνονται στην πώληση φυκιών για μεταξωτές κορδέλες στο λαό και στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, που απαιτούν οι κεφαλαιοκράτες και οι ανάγκες του σύγχρονου και συνεχώς αντιδραστικοποιούμενου καπιταλιστικού συστήματος. Στην... τέχνη της ταξικής αλλοτρίωσης και αφοπλισμού του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Οπως έκαναν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Οπως κάνουν οι απανταχού ομοϊδεάτες της κ. Διαμαντοπούλου. Από τον Τ. Μπλερ, τον Σολάνα και τον Γκ. Σρέντερ, μέχρι τον Ζαπατέρο και τον Πρόντι...