Η Σύνοδος των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ, οι διήμερες εργασίες της οποίας ολοκληρώθηκαν την Παρασκευή στη Σεβίλλη της Ισπανίας, παρότι έχει χαρακτηριστεί ως άτυπη, είχε ουσιαστικό περιεχόμενο. Ηταν ένα είδος πολεμικού συμβουλίου, που ασχολήθηκε με τις επιχειρήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη υπό τη σημαία του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν και το Κοσσυφοπέδιο. Ειδικά όσον αφορά στο Κοσσυφοπέδιο, τα ΝΑΤΟικά επιτελεία βρίσκονται σε ετοιμότητα, ενόψει της διευθέτησης του τελικού καθεστώτος της περιοχής.

Οι ΝΑΤΟικοί υπουργοί συναντήθηκαν για να εκτιμήσουν την κατάσταση και να δώσουν, υπό την καθοδήγηση των Αμερικανών, συγκεκριμένες κατευθύνσεις με στόχο την προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων σε αυτές τις περιοχές και να μοιράσουν χρεώσεις και καθήκοντα. Ζήτημα πρώτο στην ατζέντα της Συνόδου, η ενίσχυση των ΝΑΤΟικών δυνάμεων κατοχής στο Αφγανιστάν, ώστε να διευρυνθεί ο ρόλος τους. Την ίδια ώρα, τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία, με βάση την εμπειρία από τις πολεμικές αποστολές που διεκπεραιώνουν τα τελευταία χρόνια, συζητούν για τη λεγόμενη μετεξέλιξη της συμμαχίας, που περιλαμβάνει τόσο την αναθεώρηση της «Δομής Διοίκησης της Συμμαχίας», όσο και την πορεία συγκρότησης και επιχειρησιακής ετοιμότητας της λεγόμενης «Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης».

Βασικός στόχος αυτών των αναπροσαρμογών είναι ο σχηματισμός μιας ενιαίας δομής διοίκησης με σφιχτό και συγκεντρωτικό χαρακτήρα, που δε θα δίνει λόγο στις χώρες - μέλη, αλλά θα υπάγεται κατευθείαν στην ηγεσία του ΝΑΤΟ. Αντίστοιχα, η NRF (Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης) συγκροτείται με τέτοιο τρόπο ώστε να λειτουργεί ως ενιαίος και ομοιογενής στρατός και όχι σαν ένα σύνολο στρατιωτικών τμημάτων προερχόμενων από τις χώρες - μέλη. Προωθούν, δηλαδή, τον ενιαίο ΝΑΤΟικό στρατό, που δε θα είναι απλά μια πολυεθνική δύναμη, αλλά θα σηματοδοτεί ένα είδος στρατιωτικής ολοκλήρωσης στο πλαίσιο της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.

Στο ιμπεριαλιστικό αυτό παιχνίδι με τη φωτιά, η ελληνική εμπλοκή είναι δεδομένη και έχει δρομολογηθεί εδώ και καιρό. Τόσο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όσο και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ έχουν ανοιχτή ατζέντα, που κάθε φορά εμπλουτίζεται με βάση τις επιχειρησιακές ανάγκες του ΝΑΤΟ και τις απαιτήσεις των Αμερικανών. Χαρακτηριστική είναι η τοποθέτηση του Ελληνα υπουργού Αμυνας Ε. Μεϊμαράκη, που δίνει και τον τόνο της ελληνικής εμπλοκής. Αναφερόμενος στην NRF, είπε ότι «πρόκειται για ένα σημαντικό εργαλείο για τη βελτίωση των δυνατοτήτων του ΝΑΤΟ, που εγγυάται την ενίσχυση της συνοχής της Συμμαχίας και τη δυνατότητά της να εκτελεί όλο το φάσμα των αποστολών της».

Υπενθυμίζεται πρόσφατη δήλωση του υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Νίκολας Μπερνς, ο οποίος είχε πει: «Είμαστε πολύ ευγνώμονες για την παρουσία των ελληνικών δυνάμεων και τη συμμετοχή της Ελλάδας (...) Θα ελπίζαμε να είναι η Ελλάδα σε θέση να προσφέρει μεγαλύτερο αριθμό δυνάμεων και αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουμε και προς τους άλλους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ». Ωστόσο, δεν είναι θέμα πιέσεων που ασκούνται στην ελληνική πλευρά, αλλά πολιτικών επιλογών, στο πλαίσιο της διεκδίκησης ρόλου από την ελληνική άρχουσα τάξη στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.