Ο Κλιντ Iστγουντ μετά τις «Σημαίες των προγόνων μας», πήγε από την πλευρά των Γιαπωνέζων και γύρισε, σαν Ιάπωνας και ακόμα ιαπωνικότερος, τα «Γράμματα από το Iβο Τζίμα». Μιλάμε για το γιαπωνέζικο νησί πάνω στο οποίο έγινε μια από τις γνωστότερες, αγριότερες και εξαντλητικότερες μάχες του Β' Παγκόσμιου Πολέμου.

Ο Ζανγκ Γιμού, επιμένοντας στις εμμονές του, οι οποίες γνώρισαν παγκόσμια εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία, έφτιαξε μια ακόμα «ιστορική» ταινία, με αυτοκρατορικές ίντριγκες, ιπτάμενα στιλέτα και πάει λέγοντας: «Η κατάρα του Χρυσού Λουλουδιού». Ο Αγγλος Ρίτσαρντ Εϊρ, στο «Ημερολόγιο ενός σκανδάλου», ασχολείται με ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, μια ερωτική σχέση ανάμεσα σε μια καθηγήτρια και το μαθητή της με περισσότερο, δυστυχώς, σκανδαλιστικό τρόπο παρά ψυχολογικό και κοινωνικό, όπως απαιτούσε το θέμα.

Η τέταρτη ταινία της εβδομάδας, ο «Τσάκι Τσαν», του Μπένι Τσαν, είναι μια συναισθηματική αρλούμπα διανθισμένη με ακροβατικά και επίδειξη πολεμικής τέχνης. Η ταινία του Στιβ Oντεκερκ «Barnyard» είναι αθώα, με όλες τις έννοιες της λέξης, κινούμενα σχέδια.

Τέλος, έχουμε μια ακόμα ελληνική ταινία. Πρόκειται για τις «Ωρες κοινής ησυχίας», της Κατερίνας Ευαγγελάκου. Μια απόπειρα «φωτογράφισης» κάποιων μικροαστικών στιγμιοτύπων, μιας μικροαστικής γειτονιάς.