Και, βέβαια, σαν πρακτικοί άνθρωποι που είναι, δεν περιορίστηκαν μόνο στο να εκφράσουν την «ευαισθησία» τους για την ανεργία και τα άλλα προβλήματα, αλλά έσπευσαν να προτείνουν και συγκεκριμένες λύσεις. Για παράδειγμα, δήλωσαν πρόθυμοι να συμβάλουν στην αντιμετώπιση της ανεργίας και των άλλων προβλημάτων της Β. Ελλάδας, με τον όρο ότι η κυβέρνηση: Πρώτον, θα θεσπίσει πρόσθετα «ειδικά κίνητρα για την απασχόληση των ανέργων της Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης» καθώς και «αυξημένες κρατικές ενισχύσεις» για τις επιχειρήσεις του βορειοελλαδικού τόξου. Δεύτερον, να επισπευστεί η ολοκλήρωση των υποδομών μεταφορών, ώστε οι επιχειρήσεις της περιοχής να μπορούν να εκμεταλλευτούν εμπορικά τις γειτονικές βαλκανικές αγορές.
Βλέπετε, οι βιομήχανοι και άλλοι μεγαλοεπιχειρηματίες, στις όποιες «ευαισθησίες» εκφράζουν, προσπαθούν να συνδυάζουν πάντα «το τερπνόν μετά του ωφελίμου». Και στην προκειμένη περίπτωση, εκμεταλλευόμενοι την αυξημένη ανεργία - που είναι αποτέλεσμα της κερδοσκοπικής τους ασυδοσίας - ζητούν από την κυβέρνηση πρόσθετα προνόμια για να προσλάβουν τους ανέργους! Δηλαδή, εδώ είναι που ταιριάζει απόλυτα το «τρώγοντας, έρχεται η όρεξη»...