Ο νέος νόμος - πλαίσιο, θα βάλει τη νομοθετική βούλα στη μετατροπή των πανεπιστημίων σε επιχειρήσεις, με μάνατζερ, με πόρους από ιδιώτες, με περιορισμό πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών και πολλαπλασιασμό της οικονομικής επιβάρυνσης της λαϊκής οικογένειας

Το προσχέδιο της κυβέρνησης για το νέο νόμο - πλαίσιο περιλαμβάνει:

- Τετραετή συμβόλαια ανάμεσα στα πανεπιστήμια και το κράτος που συνυπολογίζονται για τη χρηματοδότηση.

- Μάνατζερ στα ιδρύματα.

- Χρηματοδότηση των ιδρυμάτων από πηγές πέραν του κράτους.

- Αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο που προστατεύει το άσυλο.

- Δραστικό περιορισμό της φοιτητικής μέριμνας.

Ολο το προηγούμενο διάστημα, οι - εκτός κυβέρνησης - υπερασπιστές της αντιδραστικής μεταρρύθμισης στην Παιδεία επικαλούνταν την πλάνη: ότι δήθεν το περιεχόμενο του νόμου είναι άγνωστο, ότι εκείνο που φταίει και πυροδοτεί τις κινητοποιήσεις στην Παιδεία είναι ότι το υπουργείο δεν έχει δώσει στη δημοσιότητα το νομοσχέδιο. Πράγματι, την τελική μορφή του νέου νόμου - πλαίσιου δεν τη γνωρίζουμε. Εκείνο όμως που γνωρίζουμε με βεβαιότητα, καθώς διαβεβαιώνει τόσο η κυβέρνηση όσο τελικά και οι φωνές που κάνουν «έκκληση» κατάθεσης του νέου νόμου, είναι ότι δε θα διαφοροποιείται από το προσχέδιο που έδωσε στη δημοσιότητα η κυβέρνηση την περασμένη άνοιξη, τουλάχιστον ως προς τον προσανατολισμό και τους βασικούς του άξονες.

Το προσχέδιο για το νέο νόμο προβλέπει: Τετραετή ακαδημαϊκά - αναπτυξιακά προγράμματα ανάμεσα στα πανεπιστήμια και το κράτος. Με βάση τα προγράμματα αυτά, τις γενικές αρχές που ορίζονται ανάμεσα στο κράτος και τα ιδρύματα, επιχορηγούνται τα ιδρύματα από το κράτος. Στα τετραετή προγράμματα καθορίζονται οι στόχοι και η αποστολή κάθε ιδρύματος, η ιεράρχηση των στόχων, η ανάπτυξη των ερευνητικών δραστηριοτήτων, η βελτίωση παρεχόμενων υπηρεσιών, οι συμπληρωματικές πηγές χρηματοδότησης.

Ρυθμίζεται, δηλαδή, η επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων.

Στα τετραετή συμβόλαια θα συμφωνούνται οι στόχοι των ιδρυμάτων και με βάση την υλοποίηση των στόχων αυτών το ίδρυμα θα παίρνει και μερίδιο χρηματοδότησης από το υπουργείο Παιδείας. Είναι σαφές ότι αυτή η ρύθμιση πάει πακέτο με την «αξιολόγηση» που θα ελέγχει αν τα ιδρύματα «πάνε καλά» σε σχέση με τα όσα διακήρυξαν και άρα αν αξίζουν την «επιβράβευση» - χρηματοδότηση. Ακόμα, η συμφωνία με την κυβέρνηση σχετικά με τους προκαθορισμένους στόχους σημαίνει ότι οι στόχοι πρέπει να είναι εντός στρατηγικού σχεδιασμού της κυβέρνησης. Με άλλα λόγια, οι στόχοι του ιδρύματος πρέπει να είναι εκείνοι που ορίζουν οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις.

Στο ίδιο πλαίσιο, προβλέπεται και η θέσπιση της θέσης του οικονομικού διευθυντή - manager, ο οποίος ως «επαγγελματίας» θα διαχειρίζεται τα οικονομικά του ιδρύματος. Ετσι, ως επαγγελματίας και χωρίς κανέναν επιστημονικό «συναισθηματισμό» (τι έρευνα έχει ανάγκη η κοινωνία, πώς θα δοθεί ολόπλευρη επιστημονική γνώση στους φοιτητές κλπ.) θα φροντίζει να επενδύεται «ορθολογικά» η χρηματοδότηση - κρατική και ιδιωτική. Επιπλέον, ένας επαγγελματίας μπορεί να διασφαλίσει στις επιχειρήσεις ότι τα συμφέροντά τους δε διατρέχουν κανέναν κίνδυνο μέσα στο πανεπιστήμιο.

Για το άσυλο το προσχέδιο ορίζει: Το ακαδημαϊκό άσυλο αναγνωρίζεται έναντι όποιου επιχειρεί να το καταλύσει για την κατοχύρωση των ακαδημαϊκών ελευθεριών και την προστασία του δικαιώματος στη γνώση, στη μάθηση και την εργασία. Αρμόδιο όργανο είναι το πρυτανικό συμβούλιο και αποφασίζει κατά πλειοψηφία.

Με τη νέα ρύθμιση αφαιρείται η αρμοδιότητα άρσης του ασύλου από τη Σύγκλητο, που συνέρχεται όταν δε συνεδριάζει ή δεν καταλήγει σε ομόφωνη απόφαση η τριμελής επιτροπή ασύλου. Και αρμόδιο όργανο χρίζεται το Πρυτανικό συμβούλιο, ένα καθαρά διοικητικό όργανο. Αποστεώνεται, δηλαδή, η διαδικασία περιφρούρησης και άρσης του ασύλου από τον έλεγχο συνδικαλιστικά εκλεγμένων εκπροσώπων της πανεπιστημιακής κοινότητας.

Πέρα από αυτή τη μεταφορά, αλλάζει και το περιεχόμενο της ρύθμισης καθώς στρέφεται ξεκάθαρα ενάντια στον «εσωτερικό εχθρό», σημειώνοντας ότι αποτελεί παραβίαση του ασύλου η παρεμπόδιση της εργασίας. Με άλλα λόγια, μπορεί να θεωρηθεί παραβίαση του ασύλου η κατάληψη, η συμβολική κινητοποίηση, η παράσταση διαμαρτυρίας ακόμα και η γενική συνέλευση εν ώρα μαθήματος!

Το προσχέδιο για το νέο νόμο μιλάει για: Ανταποδοτικές υποτροφίες με υποχρέωση εκ μέρους των φοιτητών να προσφέρουν εργασία με μερική απασχόληση, άτοκα εκπαιδευτικά δάνεια από πιστωτικά ιδρύματα της χώρας υπό προϋποθέσεις. Δυνατότητα διακοπής των σπουδών και μερική παρακολούθηση.

Φωτογραφίζεται, δηλαδή, η κατεδάφιση της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας. Το προσχέδιο της κυβέρνησης θεωρεί αυτονόητο ότι δεν υπάρχει δημόσια και δωρεάν Παιδεία και άρα οι φοιτητές θα χρειάζονται οικονομική ενίσχυση ή θα εργάζονται.

Και τους σπρώχνει στη μαύρη εργασία στο πανεπιστήμιο, με αντάλλαγμα την οικονομική ενίσχυση και στην υποθήκευση του μέλλοντός τους με φοιτητοδάνεια. Αυτό είναι το όραμα της κυβέρνησης για τον εκσυγχρονισμό του όρου «φοιτητική μέριμνα».

Επίσης, δίνει την ...ευκαιρία σε όσους φοιτητές αναγκάζονται να δουλέψουν να ...διακόψουν τις σπουδές τους ή να παρακολουθούν part - time προγράμματα μαθημάτων.

Σε ένα πραγματικά δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο, δε χρειάζεται τέτοια ρύθμιση, δε χρειάζεται να εργάζεται ο φοιτητής. Αν στόχος του νέου νόμου - πλαίσιου ήταν να διευκολύνει τους φοιτητές που προέρχονται από τα λαϊκά στρώματα, τότε θα υπήρχαν μέτρα που θα διασφάλιζαν την απρόσκοπτη παρακολούθηση των σπουδών, με οικονομική βοήθεια, δωρεάν σίτιση, στέγαση και συγκοινωνίες, δωρεάν συγγράμματα και αναλώσιμα κλπ. Αντίθετα, πριμοδοτείται η παραίτηση από τις σπουδές και η μερική παρακολούθηση που πάει πακέτο με τη μερική δουλιά που έχουν οι φοιτητές και τη μερική ζωή που τους ετοιμάζουν.

Ακόμα, στο προσχέδιο προβλέπεται: Δωρεάν παροχή αριθμού συγγραμμάτων ίσου με τον αριθμό των υποχρεωτικών και επιλεγόμενων μαθημάτων.

Δηλαδή, δωρεάν παροχή ενός βιβλίου ανά μάθημα, άσχετα αν τα περισσότερα μαθήματα στην πλειοψηφία των σχολών απαιτούν για την επαρκή διδασκαλία (και βέβαια για την εξέταση) περισσότερα του ενός συγγράμματα... Τα υπόλοιπα, προφανώς, οι φοιτητές θα τα αγοράζουν και με τα «φοιτητοδάνεια» θα τα ξεπληρώνουν μια ζωή!

Ο νέος νόμος - πλαίσιο από την κορφή μέχρι τα νύχια «μυρίζει» ιδιωτικοποίηση. Και το γεγονός ότι προβάλλεται παρέα με την αυτονομία, περισσότερη αυτονομία, καλύτερη αυτονομία, των ιδρυμάτων κάνει ακόμα πιο ευδιάκριτο το έργο που έρχεται να επιτελέσει. Να ωθήσει τα «αυτονομημένα» ιδρύματα στην αναζήτηση «πρόσθετων» πόρων, από τις επιχειρήσεις, από «ευαγή» ιδρύματα τύπου ΝΑΤΟ και να επιβάλει δίδακτρα στους φοιτητές. Να δέσει τα ιδρύματα ακόμα περισσότερο στο άρμα των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, ώστε να συμβάλλουν στην επίτευξη των στόχων των μονοπωλίων με μεγαλύτερη διάθεση και αποτελεσματικότητα. Χωρίς να έχουν και περιθώριο διαφορετικής επιλογής.

Το προσχέδιο για το νέο νόμο - πλαίσιο, όπως και το πόρισμα του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας νωρίτερα, και όπως και όποιας μορφής νομοσχέδιο φέρει η κυβέρνηση, έχει απορριφθεί από φοιτητές, σπουδαστές και καθηγητές. Εχει απορριφθεί στο σύνολό του, ως λογική, ως προσανατολισμός, ως στόχος. Ακόμα και αν το νομοσχέδιο που βρίσκεται στο συρτάρι του υπουργείου Παιδείας είναι κατά πολύ φτιασιδωμένο, η ουσία δεν αλλάζει. Ακόμα και αν δημοσιοποιηθεί αύριο, σε ένα μήνα, σε ένα χρόνο, η ετυμηγορία δε διαφοροποιείται: Ο νέος νόμος - πλαίσιο να μην κατατεθεί, δωρεάν σπουδές για κάθε φοιτητή.