Η πολυδιαφημισμένη κοινωνική λογοδοσία, που υποσχόταν η κυβέρνηση ότι θα φέρει με το νομοσχέδιο, δεν είναι τίποτε άλλο από την υποχρέωση του εκάστοτε υπουργού Παιδείας να παρουσιάζει κάθε χρόνο στη Βουλή μια «ετήσια έκθεση για την κατάσταση της Ανώτατης Εκπαίδευσης στη χώρα». Παράλληλα, στο νομοσχέδιο ορίζεται ότι κάθε ίδρυμα πρέπει να ενημερώνει την ιστοσελίδα του στο διαδίκτυο... Δεν είναι όμως, μόνο προσχηματικές αυτές οι διατάξεις. Η δημοσιοποίηση μιας σειράς δραστηριοτήτων των ιδρυμάτων είναι χρήσιμη πρώτα και κύρια στις επιχειρήσεις, προκειμένου να... επιλέγουν σε ποια ιδρύματα και Τμήματα θα επενδύσουν.

Η εκλογή των πρυτανικών αρχών θα διενεργείται από το σύνολο των πανεπιστημιακών, των φοιτητών και του λοιπού επιστημονικού και διοικητικού προσωπικού του ιδρύματος και οι ψήφοι τους θα καταμετριούνται με βάση κάποιους συντελεστές βαρύτητας. Αυτό πρακτικά σημαίνει διαμόρφωση ενός εκλεκτορικού σώματος που δεν είναι συγκεκριμένο και μετρήσιμο, θα μπορούν να το επικαλούνται όμως οι πρυτανικές αρχές (επίκληση του τύπου «εγώ εκλέχτηκα από όλους»...) προκειμένου να μη δίνουν λόγο πουθενά!

Ορίζεται ακόμα ότι θα μπορεί συνολικά ή εν μέρει οι σπουδές να γίνονται σε ξένη γλώσσα.

Αναφορικά με την εκλογή μελών διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού, ορίζεται ότι δε θα γίνεται από το υπουργείο έλεγχος κάθε περίπτωσης ξεχωριστά, αλλά θα επικυρώνεται από τον πρύτανη του κάθε ιδρύματος, και το υπουργείο θα έχει το δικαίωμα δειγματοληπτικού ελέγχου ή θα παρεμβαίνει μετά από ένσταση.