Αυτό το νομοθέτημα, απέναντι στο οποίο βρίσκεται σε κινητοποιήσεις εδώ και ένα χρόνο η ακαδημαϊκή κοινότητα, θα έχει ως βασική συνέπεια τη λειτουργία των πανεπιστημίων και ΤΕΙ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, σαν τις επιχειρήσεις δηλαδή, ενώ για την πλειοψηφία των φοιτητών που προέρχονται από λαϊκές οικογένειες θα καταστήσει τις σπουδές ανέφικτες. Παράλληλα, με την ιδιωτικοποίηση θα προχωράει και η υποβάθμιση των σπουδών μέσα από μια διαδικασία «φαστ φουντ», όπως έχει δείξει η εμπειρία άλλων χωρών όπου ήδη έχουν εφαρμοστεί αυτές οι αναδιαρθρώσεις. Και για να καθιερωθούν αυτά, η κυβέρνηση φροντίζει να οπλίσει τις διοικήσεις των ιδρυμάτων με ένα αντιδραστικό οπλοστάσιο.

Ενώ οι φωνές των φοιτητών που διαδήλωναν στην οδό Μητροπόλεως έφταναν μέχρι τον 7ο όροφο του υπουργείου Παιδείας, η υπουργός Μαριέττα Γιαννάκου, που παρουσίαζε εκεί το νομοσχέδιο, προσπαθούσε να εμφανίσει τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην ανώτατη εκπαίδευση ως ...λαϊκή απαίτηση!

«Σχέδιο νόμου που απαντά στην πιεστική απαίτηση της ελληνικής κοινωνίας για αλλαγή και μεταρρύθμιση στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης» το χαρακτήρισε, βαφτίζοντας απαίτηση της κοινωνίας τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, σα να μην έχει ακούσει ότι η λαϊκή απαίτηση είναι για αποκλειστικά δημόσια και πραγματικά δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση. Μάλιστα, έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι το νομοσχέδιο απευθύνεται κυρίως στα ασθενέστερα στρώματα της κοινωνίας: «Βασική μας ευθύνη και αρχή είναι η στήριξη του δημόσιου Πανεπιστημίου, που απευθύνεται στο σύνολο του ελληνικού λαού, αλλά κυρίως και πρώτα απ' όλα στις ασθενέστερες τάξεις του ελληνικού λαού», είπε κατά λέξη, εννοώντας μάλλον ότι τα ασθενέστερα στρώματα θα σηκώσουν στις πλάτες τους τα βάρη της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων ιδρυμάτων...

Προκειμένου, δε, να σερβίρει τις αυταρχικές στο πνεύμα τους διατάξεις του νομοσχεδίου, μίλησε για «τέλμα» και «αδιέξοδα» στη σημερινή τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αφησε να εννοηθεί ότι η αδιαφάνεια, οι φοιτητικές κινητοποιήσεις και οι δαιδαλώδεις γραφειοκρατικές διαδικασίες κυριαρχούν σήμερα στα πανεπιστήμια και τα οδηγούν σε μια κατάσταση όπου λίγο - πολύ κανείς δεν μπορεί να σπουδάσει..

Εκεί που «έδωσε ρέστα», όμως, η υπουργός ήταν στο θέμα του ακαδημαϊκού ασύλου. Εφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι το πρόβλημα με το άσυλο δεν είναι μέχρι σήμερα η παρέμβαση δημόσιας δύναμης, αλλά οι φοιτητικές καταλήψεις!

Σε μια επίδειξη αυταρχισμού, επίσης, χαρακτήρισε όσους κινητοποιούνται: «Ελληνες πολίτες που έχουν συμφέροντα να θέλουν να παραλύσουν τα πράγματα» και τους κατηγόρησε που δε συναίνεσαν σ' αυτές τις αναδιαρθρώσεις και τον προσχηματικό διάλογο, που δεν έσκυψαν το κεφάλι στις απαιτήσεις του κεφαλαίου, λέγοντας: «Η κυβέρνηση εξάντλησε το σύνολο των περιθωρίων που είχε εξαντλήσει ποτέ κυβέρνηση. Αυτοί που ήθελαν να συζητήσουν, έχουν συζητήσει. Αυτοί που κλήθηκαν επανειλημμένα μέσα από όλες τις προσπάθειες συναίνεσης δε θέλησαν να εμφανιστούν ούτε στην Ελληνική Βουλή. Το θέμα έχει τελειώσει, ο νόμος κατατίθεται σήμερα».