«Δε λέω τίποτα. Φρουρούν τη λαλιά μου. Μια άλλη εποχή έρχεται στο νου μου. / Ξέρουν. Και πού θα πουν για τελευταία κουβέντα: / Υπάρχει δικαιοσύνη. Αυτή των κυνηγημένων»

(Θάνος Ασίκης)

Η αποκωδικοποίηση του DNA στο περιοδικό TIME: «Κανείς εκδότης δε διανέμει το περιοδικό δωρεάν. Το πουλάει». Αναφερόταν στην πώληση της πατέντας στις φαρμακευτικές εταιρίες. Στόχος τους (θέαμα και ΜΜΕ) είναι, σε μια μελλοντική κοινωνία τεχνολογικά υπερεξελιγμένη «οργουελιανού τύπου», με τον άνθρωπο τόσο αδύναμο και ελεγχόμενο, όπου ένα «ελεγχόμενο» μέρος του σώματος, π.χ., μια τρίχα της κεφαλής αρκούσε για μία πλήρη καταγραφή και ολοκληρωμένο φακέλωμα. Οπου οι εργαζόμενοι ή οι υποψήφιοι για τη μισθωτή εργασία, αντί για το «χτύπημα κάρτας» θα χτυπούν το δάκτυλό τους προς απόκτηση ελάχιστης ποσότητας αίματος, ικανής για μία πληροφορία της πληροφορικής και της ανάλυσης σε Computer σύγκρισης και ταυτοποίησης.

Η αποκωδικοποίηση του ανθρώπου, των γονιδίων, έδωσε, ως ανακάλυψη, ένα ακόμα χτύπημα στον πάλαι ποτέ ιδεαλισμό στο χώρο της επιστήμης, ο οποίος είχε ισχυρό οχυρό στις θρησκευτικές δοξασίες. Οταν εμφανίστηκε η γονιδιακή ανάλυση, η κληρονομικότητα ως υπεύθυνη για τις λειτουργίες του ανθρώπου, ο χωρίς διαλεκτικά κριτήρια ιδεαλισμός «ανάσανε» και σήκωνε κεφάλι. Μιλούσε για την «άφθαρτη, κληρονομήσιμη, αθάνατη ουσία», «να η ψυχή που μένει όταν το σώμα πεθάνει», και άλλα.

Η ανακάλυψη ότι το γονίδιο status είχε καθαρά χημική σχέση και σύσταση, δηλαδή υλική, το DNA, έδωσε το πρώτο χαστούκι στον ιδεαλισμό. Τα 3,5 δισ. ζευγαριών βάσεων του DNA το καταδείχνει. Το γονίδιο του εγκληματία, του δολοφόνου, του πονηρού, του αγαθού, του ιδιοκτήτη, του εγωιστή, του αλτρουιστή κλπ., κλπ., είναι απλοϊκές έως επιστημονικοφανείς ανοησίες.

Σ' όλη αυτή τη φιλολογία υπάρχει από πίσω το κέρδος. «Οι γενετικές θεραπείες» θα είναι δυνατές μόνο γι' αυτούς που έχουν κέρδη, συνεχίζει ο Κρεγκ Βέντερ: Το χρήμα, το εμπόρευμα, η θεραπεία τους.

Μήπως ο άνεργος ασθενής ή ένας εργάτης, θύμα της «βιομηχανικής ασθένειας», θα μπορούν να κάνουν θεραπεία; Το 1,2 δισ. στον πλανήτη των ανθρώπων που πεθαίνουν από την πείνα; Οχι βέβαια. Επιβιώνουν με την ανισότητα.

Η κίνηση της ιστορίας επιτυγχάνεται με τον άνθρωπο. Είναι πάνω από τα όπλα και τα όπλα τους πάνω από τα Computer, την ατομική ενέργεια, τη γενετική κλπ. Και ειδικά ο εργαζόμενος είτε με φόρμα είτε χωρίς. Οι αντιθέσεις αυτής της κοινωνίας, στην εργασία, στην πολιτική, στην καθημερινή ζωή, είναι το αντίπαλο δέος. Ο εργάτης είναι ο δρομοδείκτης της ιστορίας και των εξελίξεων:

«Δεν υπάρχεις έξω από μένα / τα ίχνη σου με οδηγούν. / Θα σε βρω να κρατάς το κύπελλο / για να μας κεράσεις κρασί»./ Είναι η αέναη «ταξική πάλη». (Θάνος Ασίκης)